Εχθές το βράδυ της Κυριακής , στο δεύτερο -μετά από παρότρυνση- χειροκρότημα για το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό της χώρας μας , κάτω από το μπαλκόνι μας στο κέντρο της Αθήνας καθάριζαν τους κάδους από τα απορρίμματα μας.
Ένιωσα μια αδικία εις βάρος τους, την ώρα που αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στην ομάδα όσων εργάζονται με κίνδυνο τη ζωή τους για να διατηρούν εμάς και την πόλη καθαρούς και χωρίς να προλάβω να ολοκληρώσω την σκέψη μου αυτοί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι , έβγαλαν τα γάντια και χειροκροτούσαν για το νοσηλευτικό ιατρικό προσωπικό και έτσι όπως τους έβλεπα, μου βγήκε αυθόρμητα και φώναξα :
“Είναι και για εσάς το χειροκρότημα παιδιά. Είστε τέλειοι σας ευχαριστούμε για όλα” Με ένα πολύ ευγενικό χαμόγελο η απάντηση ήρθε αποστομωτική.
“Ευχαριστούμε αλλά όχι μόνο για εμάς . Υπάρχουν και άλλοι σαν εμάς και είναι πολλοί και ας μην έχουν επιλέξει την διατήρηση της καθαριότητας ή τον τομέα της υγείας”.
Με αφορμή το πρωτοσέλιδο της αθλητικής εφημερίδας Marca , στο οποίο παρουσιάζει την ομάδα που μάχεται για όλους εμάς, υπό αντίξοες συνθήκες, την «ομάδα όλων μας», αποφάσισα να καταθέσω την παραπάνω βιωματική μου εμπειρία από το χθεσινό , “χειροκρότημα” .
Η ενδεκάδα αυτή αποτελείται από λοιμωξιολόγους και λοιπούς γιατρούς, από νοσηλευτές, από υπαλλήλους καταστημάτων και ειδικά τους ταμίες, από αστυνομικούς, από μεταφορείς, από υπάλληλους σε βενζινάδικα, από εργαζόμενους στην καθαριότητα, από στρατιωτικούς, από αγρότες, από πυροσβέστες και από υπαλλήλους στον χώρο του Τύπου.
Βίκυ Παπαλουκά