Η μετάβαση προς την κλιματική ουδετερότητα και η εξάλειψη των επιβλαβών εκπομπών άνθρακα προχωράει πολύ αργά σε παγκόσμιο επίπεδο, με τις αναδυόμενες αγορές να εμφανίζουν τη μικρότερη μείωση, καθώς είναι πιο ασταθείς και συχνά αντιδρούν υπερβολικά σε νέες πληροφορίες.
Σύμφωνα με μια έκθεση του οίκου αξιολόγησης Fitch Ratings, οι παγκόσμιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξήθηκαν κατά 1,8% πέρυσι, ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 2,9%.
Η αναλογία μειώθηκε κατά λίγο περισσότερο από 1%, σχεδόν όπως η ετήσια πτώση των τελευταίων 25 ετών, αλλά παραμένει πολύ πιο κάτω από την ετήσια πτώση του 8% που απαιτείται για την περίοδο 2020-2030 προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι καθαρών μηδενικών εκπομπών μέχρι το 2050.
Η Fitch σημειώνει ότι ενώ οι εκπομπές ρύπων από 10 ανεπτυγμένες χώρες έχουν φτάσει στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1970, οι αναδυόμενες αγορές συνολικά δεν έχουν σημειώσει καμία πρόοδο προς αυτή την κατεύθυνση, καθώς οι εκπομπές CO2 και το ΑΕΠ 10 αναδυόμενων αγορών αυξήθηκαν κατά 4,7% πέρυσι.
«Η έλλειψη προόδου στην απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές στις αναδυόμενες αγορές είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, δεδομένης της ταχύτερης αύξησης του ΑΕΠ και του αυξανόμενου μεριδίου της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας», τονίζει ο Fitch.
Η έκθεση της Fitch αναγνωρίζει τις ανεπαρκείς επενδύσεις σε έργα καθαρής ενέργειας ως κύριο λόγο για τις κακές επιδόσεις των αναδυόμενων αγορών.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το Ευρωκοινοβούλιο έχει εγκρίνει τον ευρωπαϊκό κλιματικό νόμο για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ο οποίος θέτει στόχο για την ΕΕ τη μείωση των καθαρών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου τουλάχιστον κατά 55% (Fit for 55) έως το 2030 και καθιστά νομικά υποχρεωτική την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας μέχρι το 2050.
Ο ευρωπαϊκός νόμος για το κλίμα εντάσσεται στην «Πράσινη Συμφωνία» και αποτελεί στρατηγική της ΕΕ για την υλοποίηση αυτού του στόχου.
Η ΕΕ υποστηρίζει ότι η μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα θα προσφέρει σημαντικές ευκαιρίες, όπως δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης, νέα επιχειρηματικά μοντέλα και αγορές, καθώς και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και τεχνολογική πρόοδο.
Παράλληλα, έχουν επιτευχθεί παρόμοιες συμφωνίες και σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, οι χώρες ακολουθούν διαφορετικές διαδρομές στην κατεύθυνση της κλιματικής ουδετερότητας.
Οι ανεπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία και Αυστραλία) προχωρούν σε ταχείες μειώσεις των εκπομπών κατά την τρέχουσα δεκαετία, ενώ οι αναπτυσσόμενες οικονομίες (Ινδία, Ινδονησία και άλλες χώρες) φαίνεται ότι υστερούν σε αυτόν τον τομέα. Η Κίνα φαίνεται να ακολουθεί τη δική της προσέγγιση, συνδυάζοντας στοιχεία και από τις δύο κατηγορίες.