Η πτώση των τιμών των μετοχών και των ομολόγων την περασμένη εβδομάδα προκλήθηκε από τις τελευταίες κινήσεις πολιτικής της Fed, οι οποίες όμως ίσως παρερμηνεύτηκαν. Και η παρερμηνεία είναι στην υπόθεση ότι τα καλά νέα στο μέτωπο της οικονομίας είναι κακά νέα για τις αγορές, επειδή η οικονομική ισχύς θα τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό, γεγονός που θα αναγκάσει τη Fed να αυξήσει εκ νέου τα επιτόκια ή να τα διατηρήσει υψηλότερα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η οικονομική ισχύς δεν μεταφράζεται απαραίτητα όμως σε πληθωρισμό, όπως έχει αποδείξει ο φετινός αποπληθωρισμός, και η Fed δεν χρειάζεται να αυξήσει περαιτέρω τα επιτόκια, παρά τη συνεχιζόμενη οικονομική ανθεκτικότητα, καθώς οι μέχρι σήμερα αυξήσεις δεν έχουν ακόμη επιδράσει πλήρως στην επιβράδυνση του ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης. Η Fed φαίνεται να έχει τελειώσει με τις αυξήσεις των επιτοκίων, αλλά οι αξιωματούχοι της Fed θα μιλούν σκληρά και μετά τη γραμμή του τερματισμού με ρητορική που έχει σχεδιαστεί για να διατηρήσει τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό στο κατάλληλο επίπεδο. Αυτή η ρητορική ερμηνεύεται λανθασμένα όμως σαν να είναι η πραγματικότητα. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό, ότι οι τιμές των μετοχών θα ανακάμψουν κατά τη διάρκεια του τέταρτου τριμήνου καθώς οι επενδυτές θα το καταλάβουν αυτό.
Ανεξάρτητα από αυτό, τόσο τα βραχυπρόθεσμα όσο και τα μακροπρόθεσμα επιτόκια αυξήθηκαν την περασμένη εβδομάδα λόγω των φόβων ότι η Fed θα συνεχίσει να σφίγγει τη νομισματική πολιτική. Επιπλέον, οι επενδυτές αναμένουν ότι το επιτόκιο αναφοράς της Fed δεν θα μειωθεί τόσο σύντομα όσο αναμενόταν προηγουμένως. Αυτός ο συνδυασμός επιβαρύνει σε μεγάλο βαθμό τις τιμές των μετοχών αλλά και των assets υψηλού κινδύνου, βέβαια οι φόβοι αυτοί θα μειωθούν πιθανότατα καθώς ξεκινάμε το τέταρτο τρίμηνο.
Μάλιστα, ο πληθωρισμός φαίνεται να έχει νικηθεί. Αν και το στρατόπεδο των “αρκούδων” εξακολουθεί να έχει εμμονή με τον πληθωρισμό και την ύφεση που την περιμένουν από τις αρχές του έτους, κυρίως λόγω της ανεστραμμένης καμπύλης αποδόσεων.
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να είναι πρόθυμοι να ακούσουν προσεκτικά τον καθηγητή του Duke που την ανέπτυξε. Ο Cambell Harvey δήλωσε πρόσφατα ότι “η Fed… χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό, σε αυτό που αποκαλώ ψευδή αφήγηση”. Ο λόγος είναι ότι η συνιστώσα του κόστους στέγασης του συνολικού πληθωρισμού τρέχει με ετήσιο ρυθμό 7,3%, αλλά τα εισερχόμενα στοιχεία δείχνουν ότι θα μειωθεί ραγδαία κατά το επόμενο έτος. Η στέγη αντιπροσωπεύει περίπου το 40% του Core CPI και το 20% του Core PCE. Ο Harvey ισχυρίζεται ότι η Fed δεν θα πρέπει να χρησιμοποιεί το δείκτη πληθωρισμού των τελευταίων 12 μηνών για να υπαγορεύει τις μελλοντικές αποφάσεις πολιτικής επιτοκίων. Και αυτό είναι το λογικό αν και πιθανότατα οι αξιωματούχοι της Fed το καταλαβαίνουν, αλλά φοβούνται να το αναγνωρίσουν μήπως χαλαρώσουν πολύ το κλίμα πριν ολοκληρωθεί η δουλειά.
Εάν οι αξιωματούχοι της Fed συνυπολόγιζαν σωστά τις καθυστερημένες επιπτώσεις των νέων ενοικίων στη συνιστώσα της στέγης των αριθμών του γενικού πληθωρισμού, δεν θα μιλούσαν για πρόσθετη σύσφιξη της πολιτικής ή για επιτόκια που πρέπει να παραμείνουν υψηλότερα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Θα δήλωναν ότι η πολιτική είναι πλέον αρκετά περιοριστική και ότι θα ομαλοποιήσουν τα επιτόκια καθώς θα πλησιάζουν τον στόχο τους για τον πληθωρισμό και ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης θα επιβραδύνεται.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Εργασίας, οι τιμές καταναλωτή που δεν περιλαμβάνουν το κόστος στέγασης αυξήθηκαν κατά 1,9% σε ετήσια βάση τον Αύγουστο. Αυτό υποδηλώνει ότι όταν ο πληθωρισμός στέγης ομαλοποιηθεί στο 1–2% τους επόμενους εννέα μήνες θα μπορούσαμε να δούμε τον συνολικό πληθωρισμό να πέφτει κάτω από τον στόχο της Fed για 2%.
Καθώς ο ρυθμός του πληθωρισμού έχει μειωθεί ταχύτερα από ό,τι έχει υποχωρήσει η αύξηση των μισθών, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν τώρα αύξηση της αγοραστικής τους δύναμης για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Αυτό συμβαίνει ακριβώς τη στιγμή που οι επενδυτές φοβούνται ότι οι πλεονάζουσες αποταμιεύσεις μετά την πανδημία έχουν εξαντληθεί. Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά η επιστροφή στην αύξηση των πραγματικών μισθών θα πρέπει να συμβάλει στη διατήρηση της αύξησης των καταναλωτικών δαπανών.
Στην πραγματικότητα, η αύξηση των μισθών κατά τα τελευταία τρία χρόνια ήταν σημαντικά υψηλότερη για τους εργαζόμενους με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα από ό,τι για τους εργαζόμενους με υψηλά εισοδήματα, γεγονός που είναι εξαιρετικά σημαντικό για τη συνεχιζόμενη επέκταση, καθώς τα νοικοκυριά με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος αυτών που κερδίζουν.
Αυτό δεν έχει φανεί στα στοιχεία της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, τα οποία υστερούν σημαντικά σε σχέση με αυτά που κανονικά θα έδειχναν οι στατιστικές για τις δαπάνες και την αγορά εργασίας.
Οποιαδήποτε ένδειξη ότι τα οικονομικά δεδομένα υψηλής συχνότητας αμβλύνονται θα πρέπει να ανακουφίσει τους επενδυτές και θα το δούμε καθώς το υψηλότερο κόστος δανεισμού επιβαρύνει τον καταναλωτή. Παρόλα αυτά, η ισχυρή αγορά εργασίας και η αύξηση των πραγματικών μισθών θα πρέπει να διατηρήσουν την αύξηση των πραγματικών καταναλωτικών δαπανών, έστω και σε μέτριο βαθμό, γεγονός που θα αποτρέψει την ύφεση. Επίσης, οι εκτιμήσεις για τα κέρδη του 2024 αυξάνονται, κάτι που δεν είναι και τόσο συνηθισμένο αν περιμένουμε μια πτώση στις αγορές.