Οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν, σχεδόν σε μια νύχτα, η πρώτη οικονομική δύναμη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και το δολάριο άρχισε να αντικαθιστά τη στερλίνα ως το διεθνές αποθεματικό νόμισμα. Το 1944,το δολάριο ανέλαβε έναν πιο εξέχοντα ρόλο, όταν 44 χώρες υπέγραψαν τη Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς, δημιουργώντας μια συλλογική διεθνή συναλλαγματική ισοτιμία συνδεδεμένη με το δολάριο και την τιμή του χρυσού.
Το 1971, ο τότε Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον τερμάτισε την άμεση μετατρεψιμότητα των δολαρίων σε χρυσό. Αν και παρέμεινε το διεθνές αποθεματικό νόμισμα, η χρήση του δολαρίου στην παγκόσμια οικονομία έχει μειωθεί. Πολλοί κάνουν μάλιστα σήμερα λόγο για αποδολαριοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας.
Τα γεγονότα που σχετίζονται με το εμπόριο και την παγκόσμια χρηματοπιστωτική σφαίρα έχουν ούτως ή άλλως επιταχυνθεί τους τελευταίους μήνες μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη σειρά αμερικανικών και ευρωπαϊκών αντιποίνων κατά της Ρωσίας. Πολλές αναδυόμενες χώρες θέλουν να αποφύγουν να εκτεθούν υπερβολικά στο δολάριο, ειδικά στο εμπόριο.
Τον περασμένο Μάρτιο κυκλοφόρησε η είδηση ότι η Σαουδική Αραβία εξέταζε το ενδεχόμενο να δεχτεί κινεζικό γουάν για τις εξαγωγές πετρελαίου της στο Πεκίνο. Κάτι τέτοιο θα σηματοδότησε μια μνημειώδη αλλαγή: σχεδόν κάθε συμβόλαιο πετρελαίου στον κόσμο εκφράζεται μόνο σε δολάρια ΗΠΑ. Αρκετοί Σαουδάραβες αξιωματούχοι υποστηρίζουν τη διαφοροποίηση της έκθεσής του Ριάντ σε νομίσματα αποδεχόμενοι το κινεζικό γουάν, αν και Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν περιγράψει τέτοιες κινήσεις από τη σαουδαραβική κυβέρνηση ως συμβολικές. Στην πραγματικότητα, δεν είναι όμως μια μεμονωμένη περίπτωση. Είναι απλώς ένα ακόμη επεισόδιο μιας ευρύτερης άσκησης που βρίσκεται σε εξέλιξη σε μεγάλες παγκόσμιες οικονομίες σε όλο τον κόσμο – την «αποδολαριοποίηση».