Ο Βολόντιμιρ Ζελένσκι κατάφερε από άπειρος πολιτικός, που τον αμφισβητούσαν δυτικοί ηγέτες, αλλά και Ουκρανοί ψηφοφόροι, να αναδειχθεί από την έναρξη της ρωσικής εισβολής σε έναν ηγέτη που εδραίωσε τη θέση του στην ιστορία της χώρας του εμπνέοντας τη βούληση για αντίσταση με την προσωπική του γενναιότητα.
Αλλά καθώς οι μάχες στην Ουκρανία μαίνονται εδώ και ενάμιση μήνα, ο πόλεμος έχει περάσει στη δεύτερη φάση του με τις ρωσικές δυνάμεις να εστιάζουν κυρίως στο Ντονέτσκ και οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις συνεχίζονται, ο Ζελένσκι, σημειώνει σε ανάλυσή της η Washington Post, βρίσκεται αντιμέτωπος με νέες προκλήσεις καλούμενος να διατηρήσει ακμαίο το ηθικό του λαού του και τη βούληση για αντίσταση εν μέσω αυξανόμενου αριθμού θυμάτων στα πεδία των μαχών, οικονομικής καταστροφής και βασάνων για τον πληθυσμό, ενώ παράλληλα καλείται να διατηρήσει την εμπιστοσύνη δυτικών κρατών για την επικράτηση στο τέλος της Ουκρανίας, ώστε να συνεχίσουν την τροφοδοσία της με οπλικά συστήματα και πολεμοφόδια.
Παράλληλα, όμως, επειδή πολλά θα κριθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, παρά τις επιτυχίες των αμυνoμένων στις εμπόλεμες ζώνες, ο Ζελένσκι καλείται να βρει τι είδους πολιτική συμφωνία για τη λήξη των εχθροπραξιών με τη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν θα ήταν αποδεκτή από έναν ουκρανικό λαό με ενισχυμένο τόσο το ηθικό μετά την απώθηση των εισβολέων σε πολλές περιοχές, όσο και τη βούληση για αντίσταση που ενέπνευσαν τα λόγια και οι πράξεις του προέδρου τους.
«Aυτή τη στιγμή όλοι είναι πρόθυμοι να αντισταθούν, να νικήσουν και να πλήξουν τη Ρωσία όσο το δυνατόν περισσότερο. Κι ο Ζελένσκι προσπαθεί να βρει έναν πιθανό τρόπο να παραμείνει σε αυτή τη θέση, χαρισματικός με υψηλά ποσοστά αποδοχής αλλά και ταυτόχρονα να βρει μια λύση», σημειώνει ο Μιχαήλ Μινακόφ, πολιτικός αναλυτής του Kennan Institue με ειδίκευση στα θέματα που αφορούν στην Ουκρανία.
Συνέχιση της αντίστασης ή επώδυνοι συμβιβασμοί;
Οι συμβιβασμοί, σημειώνει η Washington Post, θα είναι ίσως ακόμη δυσκολότεροι μετά τις εικόνες φρίκης από τη σφαγή στη Μπούκα και άλλες περιοχές της χώρας. Αλλά όπως εξηγεί ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του American University, Κιθ Ντάρντεν, είναι ασαφές για πόσο διάστημα ακόμη θα μπορούν οι Ουκρανοί να πολεμούν «κι αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα».
Ο Ζελένσκι επιδιώκει εδώ και καιρό μια τετ-α-τετ συνάντηση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αν και κάθε συμφωνία με τη Μόσχα είναι πολιτικά επικίνδυνη. Ένα ενδεχόμενο θα ήταν να παραταθεί η πόλεμος αν ο Ουκρανός πρόεδρος θεωρήσει ότι δεν έχει την αναγκαία υποστήριξη του λαού για τους συμβιβασμούς που θα βάλουν τέλος στις εχθροπραξίες. Ένα άλλο είναι η υποστήριξη αυτή προς τον Ζελένσκι να συρρικνωθεί λόγω μιας ειρηνευτικής συμφωνίας.
Ο ίδιος προσπαθεί ήδη να πείσει τους συμπατριώτες τους να αποκηρύξουν τον εγγεγραμμένο στο ουκρανικό Σύνταγμα στόχο της ένταξης στο ΝΑΤΟ, σημειώνοντας ότι η Συμμαχία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί το Κίεβο στους κόλπους της, εστιάζοντας αντίθετα τις προσπάθειές του στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά το δίλημμα για τον Ζελένσκι, σχολιάζει η αμερικανική εφημερίδα, είναι κατά πόσον θα ξοδέψει το πολιτικό του κεφάλαιο για μια συμφωνία βιώσιμης ειρήνης που θα είναι αποδεκτή από τους περισσότερους Ουκρανούς. Κι είναι άγνωστο, αν αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για συμβιβασμούς την ώρα που οι ρωσικές δυνάμεις δείχνουν αποφασισμένες να καταλάβουν κι άλλα εδάφη στα ανατολικά κι η Ουκρανία παραμένει απρόθυμη να παραχωρήσει οποιαδήποτε από τις περιοχές κατέκτησαν οι εισβολείς μέχρι τώρα.