Η εταιρία Πλαίσιο παρήγαγε πάντα κέρδη. Στα σχεδόν 23 χρόνια παρουσίας της στο χρηματιστήριο η εταιρία κέρδισε 147 εκατ. ευρώ.
Ο Γιώργος Γεράρδος και ο μοναχογιός του Κωνσταντίνος, ως διοικητικοί και μετοχικοί ηγέτες της εταιρείας, έχουν πιστοποιήσει διαχρονικά ότι είναι ιδιαίτερα γαλαντόμοι με τις χρηματικές διανομές. Καθώς τα διανεμηθέντα μερίσματα μαζί με τις επιστροφές κεφαλαίου ανέρχονται στα επίπεδα των 77 εκατ. ευρώ. Περίπου τα μισά από την καθαρή και μετά από φόρους, συνολική κερδοφορία.
Η γενναία αυτή μερισματική πολιτική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πολύ μεγάλο ποσοστό συμμετοχής, των βασικών μετόχων. Γεγονός που υποδηλώνει ότι έχουν καρπωθεί τη μερίδα του λέοντος από τις χρηματικές διανομές. Υπολογιζόμενες σε τουλάχιστον 58 εκατ. ευρώ, αν θεωρηθεί ότι το μεσοσταθμικό ποσοστό τους στην πορεία των χρόνων κινήθηκε στο 75%. Έναντι του 82,2% που μόλις πρόσφατα κατείχαν.
Όλα αυτά όμως δεν φαίνεται να έφεραν την ευτυχία ούτε στον ηλικίας 76 ετών σήμερα, ιδρυτή και Πρόεδρο της εταιρίας Γιώργο Γεράρδο, αλλά και ούτε στον 45χρονο γιό του Κωνσταντίνο, που κατέχει τη θέση του CEO.
Η απόφασή τους να οδηγήσουν το Πλαίσιο στην έξοδο από το χρηματιστήριο «ντύθηκε» με τον μανδύα της απογοήτευσης. Διότι όπως υποστηρίχθηκε από την πλευρά τους, το επενδυτικό κοινό δεν ανταποκρίθηκε στα θετικά κελεύσματα των οικονομικών μεγεθών της εταιρείας και επέμενε να την κρατά σε υποτιμημένα επίπεδα αποτίμησης.
Παράλληλα, το σκεπτικό των βασικών μετόχων πέρασε και σε άλλες υπερβατικές αναφορές, που καταφανώς και ξενίζουν. Κάνοντας λόγο για ένα πιεστικό κανονιστικό πλαίσιο, που έχει ως αποτέλεσμα να απαιτείται σημαντικός χρόνος για να δημοσιεύει η εταιρεία λογιστικές καταστάσεις ανά τρίμηνο…
Τέτοιες «ομορφιές» στις αντιλήψεις, από τις οποίες δεν έλλειψε και η αυταρέσκεια, κινούμενη στα όρια του αριβισμού. Βασιζόμενη στο «εμείς διαθέτουμε γεμάτο ταμείο και δεν έχουμε ανάγκη να αξιοποιήσουμε το βασικό εργαλείο της χρηματοδότησης που προσφέρει το χρηματιστήριο»…
Κατά έναν περίεργο τρόπο, για την οικογένεια Γεράρδου φταίνε όλοι οι άλλοι, που δεν τους έχουν ανεβάσει στο βάθρο το οποίο ίδιοι κρίνουν ότι τους αξίζει επιχειρηματικά. Μάλλον εδώ ταιριάζει πώς το βαρύτερο φορτίο είναι να κουβαλά κάποιος πολλές επιθυμίες.
Οι βασικοί μέτοχοι πετάνε μάλιστα την μπάλα στην εξέδρα όταν αναφέρονται στο γιατί δεν άνοιξαν τόσα χρόνια το free float της εταιρείας, με τους ίδιους να διατηρούν ένα τόσο συγκεντρωμένο «χαρτί». Που χωρίς μια υποτυπώδη «φροντίδα» και χωρίς ένα διευρυμένο μετοχολόγιο, είναι αναμενόμενο να βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Ο πεισματικά οικογενειοκρατικός χαρακτήρας , δεν είναι ο ενδεδειγμένος σύμβουλος για μια εισηγμένη εταιρεία. Ενώ βεβαίως στο χρηματιστήριο οι έννοιες υποτίμηση και υπερτίμηση κάνουν διαδοχικούς κύκλους. Ερήμην κατά κανόνα των θεωρούμενων δίκαιων αποτιμήσεων και με το «ταμπλό» να μην λέει πάντα την αλήθεια.
Με δεδομένο ότι η οικογένεια Γεράρδου εύκολα θα πιάσει το 90% που απαιτείται για την απόσυρση της εταιρείας από το χρηματιστήριο, η όλη κίνηση συνιστά μια «χρυσή» έξοδο. Αφού μέσα σε 23 χρόνια: Η αξία της συμμετοχής από τα 37,3 εκατ. ευρώ κατά την εισαγωγή (για το 85% των μετοχών) ανέρχεται τώρα στα 101,1 εκατ. ευρώ, ελέγχοντας πλέον το 100%.
Συνεπώς αν σε αυτή τη θετική διαφορά των 63,8 εκατ. ευρώ, προστεθούν τα μερίσματα που έχουν εισπραχθεί (58 εκατ. ευρώ), αφαιρεθεί το κόστος συμμετοχής στην ΑΜΚ ( 10 εκατ. ευρώ) και αποσβεστεί το κόστος της δημόσιας πρότασης μέσω επιστροφής κεφαλαίου, τότε είναι ευνόητο ότι σε αυτά τα 23 χρόνια η οικογένεια Γεράρδου έγινε πλουσιότερη κατά περίπου 112 εκατ. ευρώ. Ενδεχομένως και παραπάνω, αλλά αυτό οφείλεται στη δική της επιχειρηματική οξυδέρκεια και αποτελεσματικότητα.