Όπως και να χαρακτηρίσεις το νέο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπουλης ένα είναι γεγονός: ότι αποτελεί ταξιδιωτική εμπειρία από μόνο του.
Με τη ραγδαία -και κάθε άλλο παρά «δραματική»- αύξηση της εισροής τουριστών στη γείτονα, χάρη στην ομολογουμένως εξαιρετική στρατηγική σχεδιασμού του τουρκικού τουριστικού προϊόντος, τα τελευταία χρόνια, αλλά και την ασφυκτική ώθηση των δύο αεροδρομίων της Κωνσταντινούπολης (Ατατούρκ στην ευρωπαϊκή πλευρά και Σαμπιχά Γκιοκσέν στην ανατολική) στα όριά τους ως προς τη δυνατότητα διαχείρισης τόσο επισκεπτών όσο και αεροσκαφών, η δημιουργία ενός νέου αερολιμένα που θα μπορούσε να σπάσει τα ρεκόρ σε μέγεθος, ανέσεις και τεχνολογική εξέλιξη ήταν μονόδρομος.
Στο πλαίσιο ενός κολοσσιαίου εγχειρήματος, που έκανε ακόμη και το National Geographic να θελήσει να το καταγράψει, η εν μία νυκτί μεταφορά εξοπλισμού και υπηρεσιών καθώς και τα -εσπευσμένα- εγκαίνια του νέου αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης έγινε στις 29 Οκτωβρίου 2018, σε μια εξαντλητική μάχη με τον χρόνο προκειμένου να συμπέσει με την 95η επέτειο από την ίδρυση της σύγχρονης τουρκικής Δημοκρατίας, κάτι που μοιραία έφερε στο φως κακοτεχνίες, ελλείψεις και συχνά το χάος. Χρειάστηκαν ωστόσο ελάχιστοι μήνες ώσπου να καταστεί πλήρως λειτουργικό και να ξεκινήσει περήφανα την ξέφρενη πορεία του προς τον τελικό στόχο της υποδοχής 200 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως. Και άλλοι τόσοι ώσπου ο κορωνοϊός να κάνει (και) τον κόσμο της αεροπλοΐας να πάψει να περιστρέφεται.
Αφήνοντας πίσω του την πανδημία και όσα του στοίχισε, το Νέο Αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης (στο οποίο δεν «μεταφέρθηκε» το όνομα του μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ -και μάλλον όχι τυχαία, επί των ημερών του Ερντογάν) αυξάνει καθημερινά τη δύναμη και το κύρος του, καθώς οι συνεχείς προσγειώσεις και απογειώσεις στους τέσσερις εν λειτουργία αεροδιαδρόμους του υπόσχονται ραγδαία αύξηση των σχεδόν 53 εκατομμυρίων επιβατών που πέτυχε το περασμένο έτος. Αναμφίβολα οι αποστάσεις μεταξύ πυλών σε έναν ενιαίο τερματικό σταθμό συχνά είναι μεγάλες, αυτό όμως δεν αγχώνει τον αργοπορημένο επιβάτη μετεπιβίβασης περισσότερο από ό,τι στο χαοτικό Άμστερνταμ ή την ατελείωτη Φρανκφούρτη, καθώς εδώ οι αρκετοί κυλιόμενοι διάδρομοι, το καθαρό περιβάλλον και η αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει η έως και 44 μέτρων οροφή κάνει την περιήγηση στα 1,4 εκατομμύρια τ.μ. του να προκαλεί κάθε άλλο παρά δυσφορία.