Η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας διακρίνεται σε δύο μοντέλα. Στο πρώτο μοντέλο, οι 40 ώρες μιας εργάσιμης εβδομάδας κατανέμονται σε τέσσερις ημέρες αντί σε πέντε. Αυτό σημαίνει τέσσερις ημέρες των 10 εργασιακών ωρών. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει εισαχθεί στο Βέλγιο. Οι εργαζόμενοι μπορούν να αποφασίσουν αν θέλουν να εργάζονται τέσσερις ημέρες την εβδομάδα.
Αντίθετα το δεύτερο μοντέλο ακολουθεί την αρχή 100-80-100. Πιο συγκεκριμένα το 100% της εργασίας στο 80% χρόνου για το 100% των αποδοχών. Αρκετές είναι οι χώρες που έχουν περάσει από δοκιμαστικές φάσεις για την τετραήμερη εβδομάδα τα τελευταία χρόνια.
Τα πορίσματα των δοκιμών δείχνουν αρκετά θετικά αποτελέσματα. Αρχικά, οι εργαζόμενοι ήταν λιγότερο αγχωμένοι και είχαν μικρότερο κίνδυνο ψυχικών ασθενειών, όπως επαγγελματική εξουθένωση. Επίσης, μειώθηκαν το άγχος, η κόπωση και τα προβλήματα ύπνου. Η πλειονότητα των εργαζόμενων που έλαβαν μέρος στη δοκιμή, δήλωσε ότι ήθελε να συνεχίσει μόνιμα την τετραήμερη εβδομάδα. Ο λόγος για την απόφαση αυτή ήταν η αυξημένη ευημερία των εργαζομένων. Τέλος, οι εργαζόμενοι παίρνουν λιγότερο συχνά αναρρωτική άδεια.
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Μπερντ Φιτσενμπέργκερ, ένα μειονέκτημα του μοντέλου θα μπορούσε να είναι η πραγματική αύξηση των ωρών εργασίας. Είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να γίνονται περισσότερα σε λιγότερο χρόνο εργασίας. Δεν είναι σαφές πώς πρέπει να μετρηθεί η παραγωγικότητα.