O Θανάσης Ευθυμιάδης ο αλλοτινός ζεν πρεμιέ όχι μόνο βίωσε τη δική του στιγμή επιφοίτησης και αναθεώρησε θεμελιακά τη ζωή του, αλλά πλέον μοιράζει διδάγματα ευζωίας μέσα από τον λογαριασμό του στο Instagram όπου διαθέτει ακροατήριο 76.000 followers. Πλέον το δικό του μονοπάτι αποτυπώθηκε και σε λέξεις στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Μια όμορφη μέρα» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες από την Key Books.
Ο Θανάσης Ευθυμιάδης, ο άνθρωπος που αποκρυσταλλώθηκε στο συλλογικό ασυνείδητο από τον ρόλο του Αντώνη Καλούδη στην τηλεοπτική σειρά «Ντόλτσε Βίτα» του MEGA το 1996, είναι πια ένας άλλος. Η αυτοβιογραφική αφήγησή του απλώς καταγράφει πώς έφτασε/αποφάσισε/επέλεξε να αγκαλιάζει δέντρα, να περπατάει πάνω σε γυαλιά, να κολυμπά σε παγωμένα ποτάμια, να περπατάει χειμώνα καλοκαίρι ξυπόλητος για να γειώνεται –«όταν οι πατούσες διαμαρτύρονται για την κλεισούρα, τότε ιδρώνουν», λέει-, να κάνει ασκήσεις ηρεμίας στο νερό πριν το καταναλώσει, να διώχνει τα κακά πνεύματα με θυμίαμα φασκόμηλου, να έχει στην ντουλάπα του μόνο ένα μπλουτζίν και να ξεφορτωθεί οτιδήποτε περιττό, όπως τα οκτώ οχήματα (αυτοκίνητα και μηχανές) που είχε κάποτε, ακόμα και να αμφισβητήσει θέσφατα, όπως τον σύγχρονο δυτικό τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι συνηθίζουμε να καθόμαστε στη λεκάνη της τουαλέτας.
Για όλες τις παραπάνω δραστηριότητες και συνήθειες της ζωής του έχει δώσει μια θαρραλέα γεύση και έχει σχολιαστεί ακόμα πιο γενναία -θετικά ή αρνητικά, αποθεωτικά ή περιπαικτικά, σε κάθε περίπτωση έχει γίνει είδηση- μέσω του Instagram. Πλέον αποφάσισε να εξηγήσει το γιατί. Και η αλήθεια είναι ότι αν διαβάσει κανείς το βιβλίο ως μια αφήγηση ζωής είναι γοητευτική, αρκετά διαφωτιστική και σε πολλά σημεία ερεθιστική.
«Σκέφτηκα να τα παρατήσω όλα στην Αθήνα, να γυρίσω στο χωριό με τον θείο μου τον Γιάννη και να γίνω γεωργός. Ηταν ο δεύτερος πατέρας μου και πάντα με ήθελε δίπλα του. Ανακοίνωσα στο MEGA την απόφασή μου και οι υπεύθυνοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους. […] Προσπάθησαν με το καλό να με μεταπείσουν, αλλά εγώ τίποτα, ήθελα να φύγω. Τότε με πήρε τηλέφωνο ο διευθυντής του σταθμού και μου είπε: “Μίλησα με το νομικό τμήμα και μου είπαν ότι φυσικά μπορείς να φύγεις, αλλά, σύμφωνα με το συμβόλαιο που έχεις υπογράψει, θα πρέπει να αποζημιώσεις το MEGA για τα διαφυγόντα κέρδη του μ’ ένα τεράστιο ποσό”. Μόλις άκουσα το ποσό, μου ’φυγε το τηλέφωνο από τα χέρια. Θα έπρεπε να δουλεύω τρεις ζωές σαν αγρότης για να τους ξεπληρώσω.
Πήρα τον θείο μου για να τον ενημερώσω ότι θα έπρεπε να τελειώσω πρώτα αυτό το σίριαλ και μετά να με περιμένει, αλλά αυτό που άκουσα ήταν πραγματικά η ταφόπλακα στον τάφο που ένιωθα ότι είχα πέσει. “Ο θείος σου ο Γιάννης σκοτώθηκε σήμερα σε γεωργικό ατύχημα, σε περιμένουμε για την κηδεία”». Η οικογένεια, οι συγγενείς, η γιαγιά του Ποινή, και οι πρόγονοί του καταλαμβάνουν ένα σημαντικό τμήμα της αφήγησής του. Οπως και οι δάσκαλοί του: η Λυδία Κονιόρδου, ο Νικήτας Τσακίρογλου και ο αείμνηστος Λευτέρης Βογιατζής.
«Πρόσεχε καλά τι ζητάς, γιατί αυτό που ζητάς, αυτό ακριβώς θα σου δοθεί», λέει ενθυμούμενος τα πρώτα χρόνια της διασημότητάς του. «Αν με ρωτούσε κάποιος “πώς θέλεις να πεθάνεις;” θα απαντούσα: “Μετά από ένα ζεϊμπέκικο. Είναι μια ολοκλήρωση το ζεϊμπέκικο. Ενας τέλειος κύκλος από τη γη στον ουρανό και από τον ουρανό πάλι πίσω στη γη. Ξεκινάς από τη γη, αλλά αν αφεθείς στον ρυθμό του, σιγά-σιγά σε ανεβάζει στον ουρανό. Πετάς», αναλύει για τον αγαπημένο του χορό που θεωρεί προγονική προίκα. «Δεν θα εκτιμούσα τώρα την ταπεινότητα αν τότε δεν είχα χορτάσει τη φιλοδοξία. Πώς να εκτιμήσεις το απλό αν πρώτα δεν έχεις μπουχτίσει το περιττό», εξηγεί για τη μεταστροφή του.