Σε κάθε γωνιά της Αθήνας κρύβονται, μπορεί όμως και όχι, πρωτότυπες συνθέσεις που αποδεικνύουν περίτρανα ότι η τέχνη του δρόμου ομορφαίνει την καθημερινότητά μας.
Πίσω στην δεκαετία του ’90, στο άκουσμα και μόνο της λέξης γκράφιτι κάποιος καταλάβαινε ότι έχει σχέση με τον υπόκοσμο της παραβατικότητας, του εγκλήματος και της καταστροφής της δημόσιας περιουσίας. Ακόμα, και η στερεοτυπική απεικόνιση του εφήβου με τα ατίθασα μαλλιά που μουτζουρώνει με μένος έναν τοίχο σε μια σήραγγα, κατοικία ή οπουδήποτε αλλού και μετά κυνηγάει να ληστέψει τον ανυποψίαστο περαστικό έχει μείνει αποτυπωμένη στην συνείδηση του περισσότερου κόσμου.
Ένα γκράφιτι που ομολογουμένως παραπέμπει σε άλλη εποχή με την αισθητική και την θεματολογία του. Η αλήθεια είναι πως στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της εικονικής πραγματικότητας, τα αθλητικά ιδεώδη δεν είναι και το πιο αγαπημένο θέμα της σύγχρονης ψηφιακής κουλτούρας. Ωστόσο, το γκράφιτι αυτό μας θυμίζει το γνωστό και χιλιοειπωμένο «νους υγιής εν σώματι υγιή». Κάτι το οποίο όσα χρόνια και να περάσουν, δεν θα πάψει να μας ενθαρρύνει και να μας βάζει σε σκέψεις. Μια σύνθεση που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον αθλητικό σύλλογο «Φοίβος» και το υπουργείο Aθλητισμού.
Taxis, At the river, οδός Πανόρμου
Πώς θα σας φαινόταν μια όαση δροσιάς μέσα στην αχανή τσιμεντίλα της μεγαλούπολης; Αυτό το γκράφιτι με την σύγχρονη και απελευθερωτική αισθητική δημιουργήθηκε στα πλαίσια της δρασης «For the Love of Greece» που είχε ως στόχο την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προστασία της βιοποικιλότητας. Ίσως, αυτό που τραβά πιο πολύ τα βλέμματα είναι το πρωτότυπο θέμα και οι ιδιαίτερες αποχρώσεις του πράσινου που δίνουν μια φυσική νότα στην γκρίζα παραφωνία της μεγαλούπολης.
Ηλίας Παπαηλιάκης, Το Φιλί, Πλατεία Αυδή
Ένα γκράφιτι που θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να είναι πίνακας σε γκαλερί. Αφαιρετικό και λιτό με μοναδικό θέμα το φιλί, το γκράφιτι αυτό διαφέρει από αυτό που θεωρούμε ως κλασικό γκράφιτι καθιερώνοντας μια φορμαλιστική απόδοση υψηλής αισθητικής. Και υπάρχει καλύτερο θέμα από το ανθρώπινο φιλί; Σύμβολο του έρωτα και της επαφής σ’ ένα αστικό περιβάλλον που καλλιεργεί την αποξένωση και την απομόνωση, το γκράφιτι αυτό λέει – βασικά απεικονίζει – μία μεγάλη αλήθεια.
SimpleG, So many books so little time, Μεγάλου Αλεξάνδρου/ Μετρό Μεταξουργείου
Ένα απίστευτο mural γένους θηλυκού. Μια γυναίκα σε ολόσωμη απόδοση διαβάζει ένα βιβλίο από μια στοίβα βιβλίων στην άκρη του τραπεζιού. Ίσως, το πιο ιδιαίτερο κομμάτι αυτής της σύνθεσης είναι τα σκούρα χρώματα και οι βαριές αποχρώσεις που δίνουν μια διαφορετική αίσθηση και τραβούν αμέσως το βλέμμα. Ένα mural ολίγον vintage και ολίγον σύγχρονο αποτελώντας χαρακτηριστικό δείγμα υψηλού επιπέδου τέχνης του δρόμου.
Melina Koan, Soul/Αειφορία, Πλατεία Θεάτρου
Γιατί, ίσως, η ψυχή που έχουμε μέσα μας είναι κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο που μένει αναλλοίωτο στο πέρασμα των εποχών. Ίσως, αυτή η φράση να ταιριάζει περισσότερο στο εντυπωσιακό mural με το κοριτσάκι που περιμένει εναγωνιωδώς το φυτό να ανθίσει. Η όλη σύνθεση μοιάζει περισσότερο βγαλμένη από μαγικό παραμύθι που αποτελεί μία όαση αισιοδοξίας στο γκρίζο περιβάλλον των πολυκατοικιών, όπου ο μπλε ουρανός και οι μπλε πεταλούδες αποτελούν το «παράθυρο» για την γαλήνη.
