Σε μείζον ζήτημα της αγοράς εργασίας αναδεικνύεται ολοένα και περισσότερο η έλλειψη εργατικού δυναμικού. Όχι μόνο ο τουριστικός κλάδος, ιδίως κατά τους θερινούς μήνες, αλλά και η βιομηχανία –καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους− αναζητά προσωπικό, όμως, όπως λένε οι εκπρόσωποί τους, δεν βρίσκουν όσους και όποιους χρειάζονται.
Κύκλοι της βιομηχανίας αναφέρουν πως οι “χαμηλοί μισθοί” δεν είναι ο μόνος λόγος για τη μη προσέλκυση εργαζομένων στις παραγωγικές επιχειρήσεις της χώρας.
Εξάλλου, και το μισθολογικό επίπεδο έχει βελτιωθεί τελευταία χάρη στο μπαράζ των αυξήσεων στον κατώτατο μισθό (2019-2023), αλλά και το ανερχόμενο κύμα των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων καθώς και άλλου τύπου αυξήσεων στις αμοιβές (π.χ. μπόνους, διατακτικές κ.λπ.). Παράλληλα, θετικές είναι οι προβλέψεις για τις μέσες αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα (βλ. έκθεση ΤτΕ), χωρίς μάλιστα να επιβαρύνεται η ανταγωνιστικότητα κόστους (σύμφωνα με την τελευταία έκθεση αξιολόγησης της Κομισιόν για την Ελλάδα).
Δεν φαίνεται, όμως, να υπάρχει αισθητή βελτίωση σε άλλα πεδία τα οποία βοηθούν στην απορρόφηση εργαζομένων, όπως το περιεχόμενο σπουδών ιδίως των τεχνικών σχολών, η άμεση σύνδεση εκπαίδευσης-εργασίας, το καθεστώς αδειοδότησης στους επαγγελματίες τεχνικών κλάδων, η δυνατότητα εργασιακού επαναπατρισμού όσων απασχολούνται στο εξωτερικό, το θεσμικό πλαίσιο απασχόλησης συνταξιούχων ή ακόμα και δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και η επιδοματική πολιτική.