Σε κρίση οι σχέσεις Γαλλίας-Γερμανίας
Η ολονύκτια δυστοκία της Συνόδου Κορυφής αποτελεί κάτι το όχι ασύνηθες στις κοινοτικές διαδικασίες. Όμως οι ενδοευρωπαϊκές τριβές της παρούσης έχουν κάτι το πολύ διαφορετικό από αυτές του παρελθόντος, ακόμη και του πρόσφατου. Λαμβάνουν χώρα σε μια κενό στρατηγική και κοινή αντίληψη το οποίο κατεξοχήν αποτυπώνεται στη σχέση που άλλοτε λειτουργούσε ως “ατμομηχανή” της ευρωπαϊκής ενοποίησης: αυτήν μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Με το να έχει ανατρέψει τις ισορροπίες στην Ευρώπη, ο πόλεμος της Ουκρανίας έχει αποσταθεροποιήσει και την γαλλογερμανική σχέση, υποστηρίζει ήδη από τον τίτλο του πρόσφατου άρθρου της έμπειρης Γαλλίδας αναλύτρια Συλβί Καουφμάν στην εφημερίδα Le Monde. Σύμφωνα με την περιγραφή της, τα σημάδια της εκατέρωθεν ψυχρότητας δεν μπορούν να αποκρυβούν πίσω από τις υψιπετείς αναφορές (λ.χ. κατά τη συνάντηση Μακρόν-Σολτς την 3η Οκτωβρίου, επέτειο επανένωσης της Γερμανίας) στην ενότητα και τη φιλία των δύο πλευρών. Ή μάλλον, οι προσεκτικές αναφορές αξιωματούχων στην ανάγκη να δοθεί ώθηση στη γαλλογερμανική σχέση δείχνουν ακριβώς ότι το τελευταίο διάστημα αυτή έχει απωλεσθεί.
Χαρακτηριστικά: Η καθιερωμένη σημάδια κοινή συνεδρίαση των υπουργικών συμβουλίων των δύο χωρών (καθιερωμένη την εποχή της υπογραφής της Συμφωνίας του Ελυζέ το 1963) δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος. Στις επίσης καθιερωμένες επαφές του Σεπτεμβρίου στο Εβιάν η γαλλική πλευρά είχε πολλά να πει για μελλοντικές κοινές πρωτοβουλίες, αλλά η γερμανική πλευρά δεν απέδειξε αντίστοιχη ομιλητικότητα και θερμοκρασία.
Προφανώς, λειτουργεί και το προσωπικό στοιχείο σε επίπεδο κορυφής, καθώς ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς δεν έχει την κατακτημένη από μακρά εμπειρία διαπραγματευτική ικανότητα της προκατόχου του, Άγγελα Μέρκελ. Όμως το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Τόσο ο Σολτς όσο και ο Μακρόν βρίσκονται τη στιγμή αυτή σε θέση αδυναμίας, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στο εσωτερικό τους – ο μεν πρώτος σε ό,τι αφορά τη συνοχή του κυβερνητικού του συνασπισμού (με χαρακτηριστικές τις διαφωνίες ως προς το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας ή της επένδυσης της Coscoστο λιμάνι του Αμβούργου), ο δε δεύτερος, λόγω των ισχυρών κοινωνικών κινητοποιήσεων κατά την ακρίβεια, που τον φέρνουν αντιμέτωπο με το ενδεχόμενο μιας ισχυρότερης αντίδρασης αντιδράσεων τύπου “Κίτρινων Γιλέκων”, την ώρα που η έλλειψη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας υποχρεώνει να καταρτίσει με νομοθετικές πράξεις. περιεχόμενο ακόμη και τον προϋπολογισμό.