Η σκυτάλη της αμφισβήτησης πολιτικών και στρατηγικών της κυβέρνησης των τελευταίων μηνών πέρασε χθες στα χέρια δύο πρώην πρωθυπουργών: Του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι μετά από μήνες αποστασιοποίησης ανέδειξαν εμφατικά το χάσμα που τους χωρίζει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Μανώλη Κοττάκη στο Πολεμικό Μουσείο.
Οι βολές Σαμαρά για τα ομόφυλα ζευγάρια και η μικρή και φοβική Νέα Δημοκρατία
Έχοντας δώσει μία πρόγευση του χάσματος που τον χωρίζει από τον πρωθυπουργό στην ομιλία του στη Βουλή για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ο κ. Σαμαράς στάθηκε ιδιαίτερα οξύς απέναντι σε όλες τις επιλογές του Μεγάρου Μαξίμου και του κ. Μητσοτάκη. Από την οικονομικό και εξωτερική πολιτική μέχρι τη διεύρυνση και το μοντέλο διακυβέρνησης του επιτελικού κράτους, ο πρώην πρωθυπουργός εξαπέλυε τη μία ευθεία βολή μετά την άλλη. Το παζλ της αποδόμησης από πλευράς του Μεσσήνιου πολιτικού περιείχε πολλά κομμάτια:
- Η αναμενόμενη αναφορά στην κυβερνητική πρωτοβουλία για το γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών. “Επειδή ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι έκανε το σωστό με αυτό το νομοσχέδιο, αναρωτιέμαι εάν άκουγε τι του έλεγαν οι βουλευτές μας πριν λίγες ημέρες στη Βουλή. Εάν άκουσε την ψήφο του ελληνικού λαού. Δεν ξέρω ποιους ακούει αλλά ας καταλάβει ότι κάνει λάθος να επιμένει στο λάθος”, ανέφερε.
- Η απάντηση στο “όχι” του κ. Μητσοτάκη σε όσους θέλουν μία… μικρή και φοβική Νέα Δημοκρατία. “Μετά από το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα, σε αριθμό ψήφων, στην ιστορία της παράταξης, οι αναφορές σε “αποϊδεολογικοποίηση”, και οι συγκρίσεις με άλλες, τελείως διαφορετικές, εποχές δείχνουν αδυναμία κατανόησης της κρισιμότητας των περιστάσεων και είναι, το λιγότερο, ατυχείς. Έχει σκεφθεί η κυβέρνηση ότι το περιβόητο “41%” ήταν το αποτέλεσμα του φόβου που προκαλούσε στον ελληνικό λαό η πιθανότητα επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν πολύ υψηλά στις πρώτες εκλογές του 2023; Έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις βέβαια…Αλλά όταν κατέρρευσε εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και εξέλιπε αυτός ο φόβος, μετά από έναν μόλις μήνα, στις δεύτερες εκλογές, ξαναπήραμε μεν 41% αλλά χάσαμε 300.000 κόσμο που, ήδη, από τότε αρνήθηκε να μας ξαναψηφίσει…Έχει γίνει κατανοητό ότι, επειδή μετά τις περυσινές εκλογές υιοθετήσαμε θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε σειρά θεμάτων, διαλύθηκε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που χτίσαμε από τη συγκυβέρνηση 2012-2014;“, σημείωσε ο πρώην πρωθυπουργός.
- Η λειτουργία του επιτελικού κράτους. “Το μοντέλο διακυβέρνησης με την ιδεολογία της παράταξης στο περιθώριο, με το αποκαλούμενο επιτελικό κράτος των 63 μελών του υπουργικού συμβουλίου, με ανακυκλούμενους υπουργούς, πάμπολλους και πάντα αλάνθαστους εξωκοινοβουλευτικούς και με τους βουλευτές σχεδόν απαξιωμένους, είναι επιτυχημένο; Εάν ναι, γιατί λοιπόν αυτή η πολιτική μας εκδοχή αποδοκιμάστηκε από την κοινωνία; Και μάλιστα δίχως πολιτικό αντίπαλο, δίχως Τρόικα και επιτήρηση, και σε συνθήκες πρωτοφανούς επικοινωνιακής παντοδυναμίας. Ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την κεντροδεξιά να τον κυβερνήσει και όχι τους ..πολιτικούς “γιατρούς χωρίς σύνορα”. Και η Ελλάδα απαιτεί πρωτοβουλίες πολιτικής ανασύνταξης και όχι πολιτικής αποδυνάμωσης”, τόνισε ο Μεσσήνιος πολιτικός.
- Η στρατηγική της διεύρυνσης, στην οποία ομνύει το Μέγαρο Μαξίμου. “Η Νέα Δημοκρατία είχε πάντοτε πόρτες ανοιχτές, αλλά όχι πόρτες ιδεολογικά αφύλακτες. Είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη. Καλό θα είναι να αναρωτηθούν ορισμένοι εάν για το ιστορικά αρνητικό εκλογικό αυτό αποτέλεσμα για την παράταξη, για το ρεκόρ της αποχής και για την σταθεροποίηση του υπερδεξιού-λαϊκίστικου μπλοκ σε υψηλά ποσοστά, ευθύνεται και η αντίληψη περί αποϊδεολογικοποίησης. Συνιστά μήπως πολιτική πρόταση το “ούτε Δεξιά, ούτε Κέντρο, ούτε Αριστερά, μόνο μπροστά”; Τι σημαίνει όταν λέμε ότι τα “προβλήματα δεν έχουν χρώμα”; Πώς δεν έχουν; Για παράδειγμα, ο γάμος των ομόφυλων για την Αριστερά είναι “μια χαρά”, για εμάς είναι πρόβλημα. Πως και γιατί δημιουργήθηκε “η μικρότερη και πιο φοβική” Νέα Δημοκρατία όλων των εποχών, σε αυτές τις εκλογές; Μήπως ο ιστορικά μικρότερος αριθμός ψήφων δείχνει ότι το δέντρο, πράγματι, ούτε ψηλώνει, ούτε απλώνεται, ακριβώς διότι αποκόπηκε από τις ρίζες του; Πως γίνεται όταν όλη η Δύση στρέφεται πιο δεξιά, ορισμένοι να αναζητούν διαρκώς τους ανεμόμυλους ενός φαντασιακού κέντρου;”, είπε ο πρώην πρωθυπουργός.
- Οι εθνικές στρατηγικές. “Καλώ τον πρωθυπουργό να αποφασίσει, άμεσα, την αλλαγή της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής. Να επιστρέψει στις ιστορικές παρακαταθήκες της παράταξης. Να ασκήσει βέτο στην Αλβανία. Να προετοιμάσει, μέσω δημιουργίας μίας ισχυρής νομικής και πολιτικής ομάδας εμπειρογνωμόνων, την απεμπλοκή από την εθνικά επικίνδυνη Συμφωνία των Πρεσπών. Να ασκήσει, όπως και η Βουλγαρία, βέτο σε κάθε βήμα των Σκοπίων, τον αλυτρωτισμό των οποίων οφείλουμε να καταγγείλουμε εδώ και τώρα, παντού. Να αναθεωρήσει πλήρως την…φιλία με την Τουρκία, καθιστώντας σαφές στην πράξη ότι δεν εκβιαζόμαστε, δεν απειλούμαστε και δεν φοβόμαστε. Υπάρχουν όρια”, ανέφερε.
- Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. “Ακρίβεια παντού, στην στέγαση, στα τρόφιμα, στην ενέργεια, στην εκπαίδευση, στο νοικοκυριό συνολικά. Οι φιλελεύθερες παρεμβάσεις δεν γίνονται με τις “μάχες του τελάρου”, τα “καλάθια”, τα “κουπόνια”, τα παρακάλια και την οριζόντια φορολόγηση. Γίνονται μόνο με σκληρή δουλειά, ουσιαστικό διάλογο για τις αιτίες με τους κατ’ εξοχήν ειδικούς της αγοράς. Και με μέτρα ουσίας. Όπως, η μείωση του ΦΠΑ, που θυμίζω έγινε επί κυβερνήσεως 2012-2014, κόντρα στις απαιτήσεις της Τρόικα. Και πέτυχε. Το μήνυμα των πολιτών στις πρόσφατες ευρωεκλογές δεν ήταν να….συνεχιστεί η ασκούμενη πολιτική, τρέχοντας ακόμα πιο γρήγορα Ήταν το ακριβώς αντίθετο, να αλλάξει άμεσα”, σημείωσε ο κ. Σαμαράς.
Καραμανλής: «Πλήρης αποτυχία στα ελληνοτουρκικά»
Γεμάτη αιχμές και προειδοποιήσεις για την ελληνοτουρκική προσέγγιση ήταν η ομιλία του κ. Καραμανλή. Αλλά και με σαφείς αιχμές για κρίση εμπιστοσύνης, στον απόηχο της 9ης Ιουνίου και της χαμηλής συμμετοχής στην ευρωκάλπη.
“Η αυταρέσκεια και η αλαζονεία, ο δύσκολα συγκαλυπτόμενος ελιτισμός δεν φανερώνουν μόνο ρηχότητα και επιπολαιότητα. Φανερώνουν στην ουσία υπεροψία για την άλλη άποψη, δογματικές αγκυλώσεις, περιφρόνηση για τους πολλούς, τις αγωνίες, τα προβλήματα, τις προσδοκίες τους. Έτσι, όμως, όχι απλώς δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα, αντιθέτως επιδεινώνεται και μάλιστα ραγδαία με κίνδυνο κάποια στιγμή, όχι στο μακρινό απώτερο μέλλον, να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Όταν δαιμονοποιείται η άλλη άποψη, όταν αντιμετωπίζονται ως εχθροί οι ανησυχούντες, τότε η οριστική ρήξη μαζί τους είναι αναπόφευκτη. Αν δεν καταλαβαίνεις γιατί δυσανασχετούν και διαμαρτύρονται οι πολλοί, αν επιμένεις, κόντρα σε όλες τις ενδείξεις, ότι εσύ έχεις δίκιο και οι πολλοί άδικο, αν πιστεύεις ότι ξέρεις πάντα καλύτερα από αυτούς και η μόνη παραδοχή που κάνεις είναι ότι θα έπρεπε απλώς να το επικοινωνήσεις καλύτερα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι εκείνοι έχουν δίκιο κι εσύ άδικο. Αν ούτε αυτό καταλαβαίνεις τα πράγματα είναι απείρως χειρότερα”, επεσήμανε ο πρώην πρωθυπουργός.
Ο κ. Καραμανλής όρισε τη δική του…κόκκινη γραμμή “στην αβασάνιστη αποδοχή ενός καταχρηστικού δικαιωματισμού”, ενώ για τα ελληνοτουρκικά σημείωσε πως μόνο οι εθελοτυφλούντες μπορούν να αμφισβητούν τις ηγεμονικές βλέψεις της Τουρκίας και το αναθεωρητικό σχέδιό της. “Είναι αδύνατη και αδιανόητη η σύναψη συνυποσχετικού που θα κρύβει τεχνηέντως και εκ του πονηρού, υπό το πρόσχημα της προσφυγής στη Χάγη για την οριοθέτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας, την εκχώρηση με ασαφείς και διπλωματικά ευρηματικές διατυπώσεις, δικαιώματος στο Διεθνές Δικαστήριο να αποφανθεί περί του εύρους των χωρικών υδάτων ή ακόμα και της εδαφικής κυριαρχίας νήσων και βραχονησίδων. Είμαι κατηγορηματικός σε αυτό”, σχολίασε. “Υφέρπει πάντα ο κίνδυνος, στο όνομα της ύφεσης, των χαμηλών τόνων και των ήρεμων νερών, να δημιουργείται σταδιακά η εντύπωση της αποδοχής της διευρυνόμενης τουρκικής ατζέντας και διεκδικήσεων, άρα βήμα-βήμα της δημιουργίας προηγούμενου. Με άλλα λόγια η δια της διαχρονικής διολίσθησης έκπτωση πάγιων εθνικών θέσεων που εδράζονται στέρεα επί του Διεθνούς Δικαίου. Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται διαρκής εγρήγορση και ετοιμότητα, καθαρές απαντήσεις μη επιδεχόμενες παρερμηνεία, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική συνεχούς αναζήτησης ερεισμάτων στον διεθνή χώρο και βέβαια ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και αποτρεπτική ικανότητα”, τόνισε ο κ. Καραμανλής.