Το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα παραμένει παλιό. Κορμός του είναι ένα Προεδρικό Διάταγμα του 1991, που παρά τις κατά καιρούς βελτιώσεις, περιέχει ασάφειες και εξαιρέσεις, που αφήνουν έδαφος για αστοχίες.
Χρειάζεται ένα ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει την άσκηση του δικαιώματος με βέλτιστο τρόπο και να ορίζει με σαφήνεια ποιοι δικαιούνται φύλαξης, πόση φύλαξη και για πόσο καιρό.
Αυτό θα γίνει με το σχέδιο νόμου για την εκπαίδευση και την αλλαγή οργάνωσης της Αστυνομίας που θα έρθει σύντομα στη Βουλή. Θα προβλέπει ένα σύστημα αμερόληπτο, αυξημένης αποτελεσματικότητας, σταθερής λογοδοσίας και διαφάνειας της διοίκησης.
Θα εισάγει για το θέμα αυτό τις καλές πρακτικές άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Θα νομοθετηθεί ο μέγιστος αριθμός, το πλήθος του σώματος φύλαξης. Αλλαγή του αριθμού, θα γίνεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, με αυξημένες εγγυήσεις, όταν συντρέχουν καταστάσεις κρίσης ασφάλειας.
Αφού η Αστυνομία δεν αρκεί και δεν πρέπει να αναλώνεται σε αυτό τον στόχο, χρειάζεται προσφυγή και στις υπηρεσίες φύλαξης που παρέχουν ιδιωτικές εταιρείες.
Επισημαίνεται ότι σε όλη την Ευρώπη, η υπηρεσία φύλαξης αποφασίζει ποια πρόσωπα θα διατεθούν στη φύλαξη, αποκλείεται δηλαδή η δυνατότητα επιλογής από τον αιτούντα. Υπάρχει επίσης σαφέστατη διάκριση μεταξύ ολοήμερης και διακεκομμένης φύλαξης που παρέχεται μόνο κατά την άσκηση των καθηκόντων των επωφελουμένων.