Η Ιταλία έχει ήδη εισέλθει στον τελευταίο χρόνο της κοινοβουλευτικής τετραετίας και το ραντεβού με την κάλπη δεν αργεί.
Οι προσπάθειες για διάσωση ή αντικατάσταση της κυβέρνησης Ντράγκι αφορούν απλώς τη διαχείριση της επόμενης χειμερινής σεζόν (εξαιρετικά κρίσιμης ασφαλώς εν μέσω γεωπολιτικής, ενεργειακής και οικονομικής κρίσης), αλλά στο φόντο ολοένα και μεγαλύτερης αβεβαιότητας πέραν αυτής.
Οι ισχύοντες πολιτικοί συσχετισμοί έχουν ημερομηνία λήξης, εφόσον τη δημοσκοπική πρωτιά έχει κατακτήσει το αντιπολιτευόμενο ακροδεξιό κόμμα των Αδελφών της Ιταλίας υπό την Τζόρτζια Μελόνι και καμία πολιτική προσωπικότητα δεν έχει το βάρος του Μάριο Ντράγκι, ο οποίος εμφανίσθηκε ως Παράκλητος στην κατακερματισμένη ιταλική πολιτική ζωή, με “ειδική αποστολή” την προώθηση μεταρρυθμίσεων που δεν θα ήθελε να επωμισθεί κανένα επιμέρους κόμμα.
Ο ίδιος πρωθυπουργός επέλεξε προχθές το βράδυ, μετά την αποχή του συγκυβερνώντος κόμματος των Πέντε Αστέρων από ψηφοφορία στη Γερουσία επί νομοσχεδίου για την ενίσχυση των νοικοκυριών, να υποβάλει στον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα, την παραίτησή του, η οποία και δεν έγινε αποδεκτή.
Υποχρεώνεται, έτσι, ο κυβερνητικός συνασπισμός να ζητήσει την ερχόμενη Τετάρτη ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο, με ανοιχτό το ερώτημα κατά πόσον θα συνεχίσουν την κοινή πορεία τους όλα τα συγκυβερνώντα κόμματα, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Ο 74χρονος Ντράγκι δεν είναι πολιτικός καριέρας και έχει κάθε κίνητρο να εγκαταλείψει το σκάφος εάν διαπιστώσει ότι δεν πληρούνται οι δικοί του όροι για να κυβερνήσει αποτελεσματικά.
Στο φόντο αυτό, η υποβολή παραίτησης μπορεί να ερμηνευθεί και ως εκβιασμός προκειμένου να επιβεβαιωθούν αυτοί οι όροι και να τερματισθεί η εσωτερική αντιπολίτευση από το Κίνημα Πέντε Αστέρων του πρώην πρωθυπουργού Τζουζέπε Κόντε. Οι τελευταίες διαρροές, πάντως, θέλουν την απόφαση παραίτησης του Ντράγκι να είναι αμετάκλητη.