Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη, τα ξημερώματα της Τρίτης κοντά στο γήπεδο του Άρη, στη Θεσσαλονίκη, προκάλεσε σοκ και αποτροπιασμό.
Ο 19χρονος Αλκιβιάδης Καμπανός, περπατούσε με άλλους τέσσερις φίλους του, κοντά στο γήπεδο του Άρη, στην περιοχή Χαριλάου, όπου και δέχθηκε επίθεση από ομάδα ατόμων που κατέβηκαν από δύο αυτοκίνητα.
Τα άτομα αυτά πλησίασαν πρώτα απειλητικά της παρέα των νεαρών και τους ρώτησαν τη ομάδα είναι και στην συνέχεια τους επιτέθηκαν με μαχαίρια και άλλα αιχμηρά αντικείμενα, με αποτέλεσμα το θάνατο του 19χρονου οπαδού και τον τραυματισμό άλλων δύο ατόμων από την παρέα.
Ο 19χρονος Άλκης ήταν φίλος του Άρη και έβλεπε συχνά την ομάδα του στο γήπεδο είτε ήταν ποδόσφαιρο, είτε μπάσκετ, είτε κάποιο άλλο άθλημα. Παράλληλα δεν ήταν γνωστός για οργανωμένη οπαδική δράση ούτε συμμετείχε σε οπαδικές συμπλοκές.
Η μεγαλύτερη οργάνωση των οπαδών του Άρη «Super 3», έβγαλε συλλυπητήρια ανακοίνωση για το θάνατο του 19χρονου, ενώ παράλληλα τόνισε στους κιτρινόμαυρους οπαδούς, να μην προβούν σε οποιαδήποτε εκδικητική ενέργεια.
Η ανακοίνωση των οπαδών του Άρη για το θάνατο του 19χρονου Άλκη
«ΦΤΑΝΕΙ!!! Δημοσιογραφικά σιχάματα, φτάνει… μέχρι εδώ!!!
Μία συμβουλή στο κράτος των Αθηνών… να είστε πιο προσεκτικοί, όταν -με το καλημέρα- αναπαράγετε ειδήσεις από το φέουδο της Θεσσαλονίκης. Η πρώτη ματιά, είναι πάντα η ματιά του παρακράτους της πόλης μας. Αφήστε να περάσουν κάποιες ώρες ή κάποιες μέρες, έτσι ώστε να μαθευτεί η αλήθεια και να τη διαδώσετε. Είναι η δεύτερη φορά που κάνετε το ίδιο λάθος.
Ο Τόσκο δε δολοφονήθηκε σε «συμπλοκές οπαδών» όπως αναπαράχθηκε τις πρώτες ώρες μετά το συμβάν. Ο Τόσκο έπινε καφέ και του στήθηκε φονική ενέδρα.
Ο Άλκης χθες δε συμμετείχε σε καμία «συμπλοκή οπαδών». Καθόταν στο στενό του σπιτιού του και έκανε πλάκα με δύο συνομηλίκους του.
Κύριοι, χθες στο Χαριλάου δεν είχαμε καμία “συμπλοκή οπαδών” αλλά μία τυφλή δολοφονική ενέδρα. Μην το γενικεύετε και μην το ονομάζετε οπαδική αντιπαλότητα, γιατί και η οπαδική αντιπαλότητα έχει κανόνες. Είναι ένα μόρφωμα, ένα παρακράτος που συντηρείται με ποικίλους τρόπους χρόνια τώρα.
Τα τελευταία έξι χρόνια, φέρατε στην πόλη ένα πρωτάθλημα, απίστευτο μίσος και τρεις νεκρούς.
Και όλα αυτά τα λέμε, σεβόμενοι την μητέρα του Άλκη. Γιατί ο μικρός δεν ήταν ένας αλήτης που συμμετείχε σε συμπλοκή, ήταν ένα μικρό παιδί που άραζε στη γειτονιά του.
Αυτή την κατάσταση μην τη βαφτίζετε οπαδική βία. Είναι ένα παρακρατικό μόρφωμα που το αντιμετωπίζουμε και εμείς και οι γριές χρόνια τώρα. Ούτε είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε είναι όλα ίδια.
Και τέλος απευθυνόμαστε σε αυτούς, που δημιούργησαν και συντηρούν μέχρι και σήμερα αυτό το μόρφωμα, ευχή και κατάρα σας δίνουμε: Να σαπίσετε σε ένα κρεβάτι με ανοιχτά μάτια, με έναν καθρέφτη στο ταβάνι. Καλό ταξίδι Άλκη, καλό ταξίδι ψυχούλα μου.
Το χαμόγελο σου δε θα σβήσει ποτέ και σου δίνουμε το λόγο μας, ότι θα περπατάμε περήφανοι στα στενά αυτής της πόλης, θα περπατάμε περήφανοι στα στενά του Χαριλάου και όποιος μας ρωτήσει, όσοι κι αν είναι, ότι κι αν κρατάνε στα χέρια τους, εμείς θα λέμε ότι είμαστε ΆΡΗΣ. Μη διανοηθεί κανένας να απαντήσει εκδικητικά σε αυτό το τερατούργημα».