Την έναρξη των εργασιών της Σύναξης της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου κήρυξε το απόγευμα της Τετάρτης, 1 Σεπτεμβρίου 2021, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
Στην ομιλία του, αμέσως μετά την Ι. Ακολουθία που τελέστηκε κατά την έναρξη των εργασιών της Συνάξεως, ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στη δύσκολη περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα, κατά τα τελευταία δύο χρόνια, εξ αιτίας των συνεπειών της πανδημίας.
Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, σημείωσε:
“Εντός του κλίματος της πανδημίας και της εξ αυτής προελθούσης γενικωτέρας συγχύσεως, διεπιστώθη ότι η έννομος τάξις έχει κυριαρχικόν λόγον, ισχυρότερον ακόμη και από αυτόν της ιατρικής. Αντιλαμβανόμεθα βεβαίως ότι, έχοντες ενώπιον ημών τον ιόν COVID-19, ομιλούμεν περί μιάς ιατρικής, της οποίας κεφαλαιώδες αντικείμενον πλέον είναι ένα υπερ-γεγονός, μεγάλαι παγκόσμιοι καταστάσεις, μία πανδημία (με την κυριολεκτικήν σημασίαν της λέξεως), σχετιζομένη προς την δημοσίαν υγείαν και όχι προς την ατομικήν υγείαν ή συμπεριφοράν. Αλλά, τελικώς, η έννομος τάξις είναι εκείνη η οποία λαμβάνει τας κρισίμους αποφάσεις περί των αναγκαίων μέτρων αντιμετωπίσεως της πανδημίας και διαχειρίζεται τα μεγάλα ζητήματα εν σχέσει και προς την Εκκλησίαν, την θρησκείαν και την πίστιν. Συγχαίρομεν τους αδελφούς Αρχιερείς, οι οποίοι κατώρθωσαν να αντιμετωπίσουν τα εκ της νομοθεσίας αναφυέντα εν ταίς επαρχίαις αυτών προβλήματα, άνευ αποκλίσεως ουδέ κατ᾽ ελάχιστον από των τεθεσπισμένων της πίστεως, των ιερών και των οσίων της Παραδόσεως ημών και των υπό των Ιερών Κανόνων προβλεπομένων.
Πέραν όμως των νομοθετικών πιέσεων τας οποίας εδέχθη κατά τόπους και κατά καιρούς η Εκκλησία εξ αφορμής της πανδημίας, ήλθομεν αντιμέτωποι και με τάσεις, προσεγγίσεις και ερμηνείας, διδασκαλίας και διακηρύξεις ωρισμένων, κληρικών τε και λαϊκών, οίτινες δεν αντιμετώπισαν την κρίσιν με νηφαλιότητα, σοφίαν και λογικήν, εμπιστευόμενοι την γνώμην και την απόφασιν της Εκκλησίας, της οποίας η φωνή εκφράζεται συνοδικώς. Μετά πολλής θλίψεως διαπιστώνομεν ότι η κρίσις εργαλειοποιήθη από τον δημαγωγικόν λαϊκισμόν, την συνωμοσιολογίαν, τας θρησκοληπτικάς και μεταφυσικάς τάσεις και εδημιούργησε μείζονα προβλήματα εις το ποίμνιον, εν μέρος του οποίου, ως μη ώφελε, δηλητηριάζεται υπό αλλοτρίων φωνών και δι᾽ αυτό, επί παραδείγματι, εναντιούται εις την χρήσιν της μάσκας, εις τον εμβολιασμόν και εις την αποδοχήν οιουδήποτε μέτρου διά τον περιορισμόν της εξαπλώσεως του ιού. Εν τω πλαισίω τούτω και, διά να είμεθα ειλικρινείς, η κρίσις ανέδειξε μίαν ποιμαντικήν και θεολογικήν ένδειαν, εδημιούργησε δε και την ανάγκην αναζητήσεως ερμηνευτικών κριτηρίων, επί τη βάσει των οποίων η Θεολογία και η επίσημος διοικούσα Εκκλησία θα αξιολογήσουν, θα αποτιμήσουν και θα ερμηνεύσουν την στάσιν και τας αποφάσεις αυτών περί της πανδημίας.