1.Παράλληλη απασχόληση: Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο, ένας εργαζόμενος θα μπορεί πλέον να εργαστεί σε δύο εργοδότες μέχρι 13 ώρες την ημέρα. Προηγουμένως, με διάταξη από το 1932, οι εργαζόμενοι μπορούσαν να εργάζονται με μερική απασχόληση σε διαφορετικούς εργοδότες μέχρι 8 ώρες ημερησίως. Με την κατάργηση του 8ωρου, η μοναδική προστασία που απομένει για τους εργαζόμενους είναι η ευρωπαϊκή νομοθεσία για ελάχιστη ημερήσια ανάπαυση έντεκα ωρών μεταξύ των ωρών εργασίας.
Συνέπεια: Το αποτέλεσμα αυτού είναι η μείωση των αποδοχών δια της μείωσης του κόστους των υπερωριών. Δίνεται πλέον η δυνατότητα στον εργοδότη να ανοίξει μια νέα ατομική επιχείρηση, έχοντας διαφορετικό ΑΦΜ, και να απασχολεί εργαζόμενους για 13 ώρες χωρίς όμως να πληρώνει τις υπερωρίες τους.
2.Μηδενικές ώρες: Με βάση το άρθρο 10 του νέου νομοσχεδίου, νομιμοποιούνται οι “λευκές συμβάσεις”, οι οποίες είναι συμβάσεις χωρίς συγκεκριμένο αριθμό ωρών απασχόλησης. Έτσι δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη να προβαίνει σε αυξομείωση της εργασίας και των αποδοχών, με περιθώριο 75%.
Συνέπεια: Ο εργοδότης μπορεί πλέον να παρακάμπτει όσα επιβάλλονται σε σχέση με αμοιβές από υπερωρίες, νυχτερινά, υπερεργασία, Σαββατοκύριακα κ.λπ.
3.Δοκιμαστική περίοδος έξι μηνών: Από τα προηγούμενα χρόνια έχει καθιερωθεί εμμέσως δοκιμαστική περίοδος δώδεκα μηνών. Η αποζημίωση της απόλυσης καταβάλλεται δηλαδή μετά την παρέλευση της δοκιμαστικής περιόδου. Στο άρθρο 11 του νέου νομοσχεδίου η εξάμηνη δοκιμαστική περίοδος μετονομάστηκε σε «μετάβαση σε άλλη μορφή απασχόλησης». Έτσι δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη να τροποποιήσει τη σύμβαση, προκειμένου ο εργαζόμενος να απασχολείται με πιο προβλέψιμους και ασφαλείς όρους εργασίας.
Συνέπεια: Θα γεννιούνται ολοένα και περισσότεροι αναλώσιμοι εργαζόμενοι. Για τους πρώτους έξι μήνες θα υπάρχει “δοκιμαστικός” μισθός και οι εργαζόμενοι θα αντιμετωπίζουν δυσμενείς όρους, οι οποίοι θα αποδίδονται στην δοκιμαστική περίοδο. Έτσι είναι πολύ πιθανό να αποχωρούν οικειοθελώς και στη θέση τους να έρχονται νέοι.
4.Διευθέτηση ωραρίου: Η διευθέτηση του ωραρίου θα γίνεται πλέον με ατομική σύμβαση εργαζόμενου – εργοδότη χωρίς να απαιτείται προηγούμενο «αίτημα» του εργαζόμενου, όπως όριζε ο νόμος Χατζηδάκη. Στο νέο νομοσχέδιο διεγράφη η φράση «κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου».
Συνέπεια: Σύμφωνα με τον προηγούμενο νόμο Χατζηδάκη το 2021, καταργήθηκε η διευθέτηση να γίνεται μέσω συλλογικής σύμβασης ή συλλογικής συμφωνίας. Με το νέο νομοσχέδιο η διευθέτηση είναι στα χέρια του εργοδότη, καθώς καταργείται η «αίτηση του εργαζομένου».
5.Εξαήμερη απασχόληση: Με το νέο νομοσχέδιο επιτρέπεται η απασχόληση κατά την έκτη ημέρα της εβδομάδας σε επιχειρήσεις συνεχούς και μη συνεχούς λειτουργίας.
Συνέπεια: Και σε αυτή την περίπτωση το “μαχαίρι” το κρατά ο εργοδότης. Δίνεται η ευκαιρία στους εργοδότες να διατηρήσουν μικρό αριθμό προσωπικού και να μην προχωρήσουν σε αύξηση του αριθμού των εργαζομένων. Παράλληλα αυξάνεται και η ανεργία.
6.Απασχόληση την Κυριακή: Με βάση το άρθρο 27 προβλέπεται η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας για εργαζόμενους σε εκπαιδευτικά κέντρα πιλότων και τεχνικών αεροσκαφών, στη βιομηχανία τροφίμων και στις επιχειρήσεις εμφιάλωσης.
Συνέπεια: Είναι προφανές πως μιλάμε για εργασία επτά μέρες την εβδομάδα.
7.Ψυχολογική βία σε απεργίες: Στο νέο νομοσχέδιο αναγράφεται: «Όποιος α) εμποδίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή την παροχή της εργασίας από εργαζομένους οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία και επιθυμούν να εργαστούν ή ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος τους ή β) συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια απεργίας ή ανεξαρτήτως αυτής, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον διακοσίων (200) ημερησίων μονάδων».
Συνέπεια: Με βάση τα παραπάνω, γίνονται ιδιαίτερα εφικτές αυθαιρεσίες και διώξεις μέσω προσχηματικών αγωγών σε συνδικαλιστές ή αγωνιζόμενους με απεργιακές κινητοποιήσεις μισθωτούς.