Ο Νόμος περί ίσης αμοιβής: Το πραγματικό πρόσωπο πίσω από την πράξη υπέρ των γυναικών που πιστώθηκε στον JFK

H 10η Ιουνίου 2024 σηματοδοτεί την 61ή επέτειο του νόμου περί ίσης αμοιβής, που υπογράφηκε ως νόμος από τον Πρόεδρο John F. Kennedy στις 10 Ιουνίου 1963, και αναγνώρισε ότι η εργασία των γυναικών – και η δίκαιη και ίση μεταχείρισή τους στον εργασιακό χώρο – είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομική ευημερία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μία από τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τη νέα πράξη ήταν η Esther Eggertsen Peterson, η πιο υψηλόβαθμη γυναίκα στη διοίκηση του JFK.

Ο Κένεντι διόρισε την Πέτερσον επικεφαλής του Γραφείου Γυναικών στο Υπουργείο Εργασίας στην αρχή της θητείας του και την προήγαγε σε βοηθό υπουργό Εργασίας το 1963.  Και εκείνη έθεσε σαν σκοπό της αποστολής της την προώθηση του νομοσχεδίου παρόλο που στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ ψηλά στην ατζέντα του Λευκού Οίκου.

Η Πέτερσον γνώρισε για πρώτη φορά τον Κένεντι στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν εκείνος ήταν νέο μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, και εκείνη ήταν νομοθετική εκπρόσωπος της Amalgamated Clothing Workers of America. Τον γνώρισε ενώ ασκούσε πιέσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού, σε μια εποχή που εκείνος μάθαινε ακόμη τη νομοθετική διαδικασία.

«Ήταν, στην ουσία, η δασκάλα του στη νομοθετική διαδικασία», λέει η Τζάνετ Μάρτιν, καθηγήτρια Κυβέρνησης στο Κολέγιο Bowdoin και συγγραφέας του βιβλίου The Presidency and Women: Promise, Performance, and Illusion (Υπόσχεση, απόδοση και ψευδαίσθηση).

Η Peterson συνεργάστηκε ξανά με τον JFK στα τέλη της δεκαετίας του 1950, όταν εκείνος ήταν γερουσιαστής των ΗΠΑ και εκείνη ανέλαβε δουλειά ως λομπίστρια για το Τμήμα Βιομηχανικών Συνδικάτων της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας και του Κογκρέσου Βιομηχανικών Οργανώσεων, ή AFL-CIO. Όταν ο Κένεντι έγινε πρόεδρος, την επέλεξε για διευθύντρια του Γραφείου Γυναικών του Υπουργείου Εργασίας.

Με βάση την πρόταση της Peterson, ο JFK ίδρυσε στις 14 Δεκεμβρίου 1961 την Προεδρική Επιτροπή για το Καθεστώς των Γυναικών. Η επιτροπή, υπό την προεδρία της Eleanor Roosevelt (με την Peterson να εκτελεί χρέη εκτελεστικού αντιπροέδρου), ενέκρινε δημοσίως την έννοια της ίσης αμοιβής, αλλά δεν υποστήριξε συγκεκριμένα κάποια νομοθεσία. Αντιθέτως, το Γραφείο Γυναικών ήταν αυτό που ανέλαβε ενεργό ρόλο στην άσκηση πίεσης για την κατάρτιση νομοσχεδίου που θα αφορούσε τις μισθολογικές διακρίσεις λόγω φύλου.

Ως γερουσιαστής το 1957, ο JFK υποστήριξε το νομοσχέδιο για την ίση αμοιβή. Ωστόσο, Κένεντι δεν πραγματοποίησε ποτέ ακροάσεις για το νομοσχέδιό του, γεγονός που υποδηλώνει ότι, ενώ υποστήριζε το θέμα, δεν αποτελούσε απαραίτητα προτεραιότητα γι’ αυτόν.

Η Peterson έπαιξε ρόλο στη συγκέντρωση των καταθέσεων για τις ακροάσεις σχετικά με το νομοσχέδιο για την ίση αμοιβή το 1962 και επίσης συνεργάστηκε με άλλες ομάδες για να πιέσει τα μέλη του Κογκρέσου να υποστηρίξουν το νομοσχέδιο. Την επόμενη χρονιά, το Κογκρέσο ψήφισε το νομοσχέδιο, το οποίο τροποποίησε τον νόμο περί δίκαιων εργασιακών προτύπων του 1938 για να παρέχει προστασία από τις μισθολογικές διακρίσεις λόγω φύλου. Ωστόσο, η τελική έκδοση ήταν λίγο διαφορετική από αυτό που είχε υποστηρίξει η Peterson.