Σε αυτόν τον κόσμο που όλο στενεύει ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.
Μια πανδημία όπως αυτή που βιώνουμε από τον Μάρτιο του 2020 ήταν κάτι που δεν περιμέναμε διότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι για συνθήκες πολύ οικογενειακές πολύ φιλανθρωπικές πολύ ταπεινές και με υπομονή.
Για συνθήκες όπου η υπομονή και η αγάπη πρέπει να κυριαρχούν για να έχεις ειρήνη. Για να έχεις ηρεμία και δύναμη να αντέχεις.
Μήπως ήρθε η ώρα όλο αυτό να μας διδάξει και να μας θυμίσει τι πραγματικά είναι πολυτιμότερο. Μήπως ήρθε να μας πει πως είμαστε περαστικοί. Πως δεν θα ζήσουμε αιώνια και αυτό που μένει είναι αυτό που θα βρουν κάποιοι άλλοι και χρέος έχουμε μόνο να τους το παραδώσουμε αν όχι καλύτερο όχι χειρότερο.
Όλα τα θεωρούσαμε δεδομένα και όλα πολύ εύκολα με την ιδέα της εικόνας και στο επόμενο βήμα η πράξη. Ένα τοπίο στα social media και ένα εισιτήριο για τον προορισμό. Ένα γεύμα ζηλευτό, λαχταριστό με ένα τηλεφώνημα γινόταν δικό μας κλείνοντας το καλύτερο τραπέζι του εστιατορίου που το προσέφερε. Ένα τραγούδι που μας έφτιαχνε το κέφι και στο τέλος της εβδομάδας μας το τραγουδούσαν στο αυτί με τον γνωστό τρόπο εξόδου.
Η εικόνα έπαιξε και παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο να μας ξεγελάει για το ποιοι είναι οι άλλοι και να μας βάζει στη διαδικασία να παρουσιάζουμε το αντίστοιχο για να δείξουμε και ποιοι θέλουμε να βλέπουν ότι είμαστε εμείς.
Εντελώς απροετοίμαστοι για μια βόλτα μέχρι το μπαλκόνι του σπιτιού με όλη την οικογένεια ή και μόνο με το σκύλο μας ή τη γάτα μας. Ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες και μήνες κλεισμένοι στην ίδια “σπηλιά” που έγινε το καταφύγιο της προστασίας μας, για να ξεπεραστεί σιγά σιγά όλο αυτό που βιώνει η Παγκόσμια Ανθρωπότητα με τον ιό covid-19 την καταστροφή της, σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Σήμερα παραμονές Πρωτοχρονιάς 2021 φτάνουμε να κάνουμε έναν απολογισμό.
Το εμβόλιο ευτυχώς ανακαλύφθηκε και έχουμε μπει, σε ένα καλό κλίμα γιατί πλέον είναι υπαρκτή η πιθανότητα να μην χαθούν άλλοι άνθρωποι από την αιτία του ότι είμαστε άνθρωποι απροετοίμαστοι.
Απροετοίμαστοι για συμβίωση με ότι δημιουργήσαμε, απροετοίμαστοι για αγάπη 24ώρες το 24ωρο, για νοιάξιμο και φροντίδα, απροετοίμαστοι για αληθινές γραμμές στα πρόσωπα από έντονες εκφράσεις όπως φόβος, θυμός, απόγνωση, θλίψη, χαρά, γέλιο. Απροετοίμαστοι για να εκτιμάμε κάθε τι που δεν έχει σχέση με την ζωή που ξέραμε αλλά με την ζωή που μας επιβάλλει η πανδημία και η προστασία του εαυτού μας αλλά και των συνανθρώπων μας . Ανθρωπιστής ναι, ουμανιστής ναι, φιλάνθρωπος ναι, δηλαδή προετοιμασμένος. Και αυτό όπως και να είναι οι καιροί με ή χωρίς πανδημία αφού τουλάχιστον με τις μάσκες μάθαμε να κοιταζόμαστε καρφί στα μάτια είναι ένας δρόμος προς την ευτυχία.