Προς το τέλος της ζωής της, η Nikki Finke, η δημοσιογράφος που προκαλούσε φόβο και τρόμο με την πένα της , στις ζωές των ισχυρών παικτών του Χόλιγουντ, πίστευε ότι βρισκόταν σε μια τελευταία ιστορία.
«Είπε ότι ήθελε να γράψει ένα κομμάτι για τον θάνατο», θυμάται η Diane Haithman, φίλη και πρώην συνάδελφος. «Και ρώτησε αν θα τη βοηθούσα. Είπα «Φυσικά». Της είπα ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει αυτό ήταν, «Μίλα, και θα ηχογραφήσω», γιατί ήξερα ότι δεν μπορούσε να γράψει. Αλλά είπε, «Δεν χρειάζεται να το κάνουμε τώρα. Ίσως σε λίγες μέρες». Μετά αρρώστησε περισσότερο και δεν πραγματοποιήθηκε.
Η κα Finke, η οποία πέθανε στα 68 της στις 9 Οκτωβρίου 2022, μετά από μακρά ασθένεια, πέρασε τις τελευταίες εβδομάδες της στο Hospice by the Sea στο Boca Raton της Φλόριντα, χιλιάδες μίλια από το διαμέρισμα στο Λος Άντζελες όπου εργαζόταν κάποτε μπορεί και 22 ώρες την ημέρα ασταμάτητα για να μετατρέψει το πρωτοποριακό της blog, Deadline Hollywood Daily, σε έναν οξύ αντίπαλο των εμπορικών εκδόσεων Variety και The Hollywood Reporter.
«Μια δημοσιογραφική επιτυχία είναι καλύτερη από το σεξ», είπε η κα Φίνκε στους New York Times το 2007, ένα χρόνο αφότου ξεκίνησε τον ιστότοπο, ο οποίος πήρε το όνομα Deadline αφού τον απέκτησε ο επιχειρηματίας των μέσων ενημέρωσης Jay Penske το 2009. Αλλά την εποχή του θανάτου της,(δημοσιογραφικά) η μάχιμη ρεπόρτερ που κάποτε είχε κάνει τα στελέχη να τρέμουν δεν είχε δημοσιεύσει ούτε μια επιτυχία πάνω από μια δεκαετία.
Μπορούσε να είναι αγενής, επιθετική, υψηλών προδιαγραφών — επομένως δεν ήταν σοκαριστικό το γεγονός ότι, σε συνδυασμό με τα σεβαστά μοιρολόγια των εφημερίδων και τα στοργικά αφιερώματα , υπήρξαν σκληρές κρίσεις.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε την επόμενη μέρα του θανάτου της κας Finke, ο Richard Rushfield, διευθυντής σύνταξης και επικεφαλής αρθρογράφος του franchise ενημερωτικών δελτίων του Χόλιγουντ The Ankler , έγραψε : «Ήταν το ισοδύναμο ενός εστιατορίου του οποίου οι τουαλέτες αναβλύζουν ακατέργαστα λύματα στην κουζίνα, ενώ Σερβίροντας επίσης κρέας που ψάρευαν από γειτονικούς κάδους απορριμμάτων». Αυτή ήταν μια από τις πιο ευγενικές γραμμές του.
Η Sharon Waxman, πρώην ρεπόρτερ των New York Times που ξεκίνησε τον ειδησεογραφικό ιστότοπο του Χόλιγουντ TheWrap μετά την επιτυχία του Deadline, δημοσίευσε μια ακανθώδη εκτίμηση με τίτλο «The Tortured Life of Nikki Finke: Best Friend, Worst Enemy — και Made for the Internet». Σε αυτό, την περιέγραψε ως μια δημοσιογράφο που αμφισβητείται πραγματικά, οδηγούμενη κυρίως από οργή.
«Ήταν θυμωμένη με το πώς εξελίχθηκε η ζωή της», έγραψε η κυρία Waxman. «Ήταν εξαντλημένη από τη μάχη με τον διαβήτη. Θυμωμένη που δεν είχε πια τη σαγηνευτική εμφάνιση της νιότης της ενώ πάλευε σοβαρά προβλήματα βάρους. Η ζωή της περιστρεφόταν γύρω από αυτήν και τη γάτα της και τον υπολογιστή της, τον οποίο χειριζόταν με εκδίκηση».
Αυτή η άποψη αμφισβητήθηκε από τον Pete Hammond, αρθρογράφο και κριτικό στο Deadline. «Δημιουργούσε το πρότυπο για τη σημερινή ψυχαγωγική δημοσιογραφία, μια που τώρα έχει πολλούς μιμητές που ξεκινούν τα δικά τους blogs και ενημερωτικά δελτία, αλλά κανένας από αυτούς δεν ανάβει τις φωτιές όπως η Nikki», έγραψε σε μια εκτίμηση για το Deadline.
«Έπρεπε να τη γνωρίσεις», είπε ο κ. Χάμοντ σε μια συνέντευξη, «και πολλοί άνθρωποι τη φοβόντουσαν πολύ για να μπορέσουν πραγματικά να την αντιμετωπίσουν, κάτι που ήταν ατυχές, γιατί δεν νομίζω ότι ήταν τέρας καθόλου.”
Η κυρία Φίνκε είχε ένα ασυνήθιστο υπόβαθρο για δημοσιογράφο. Κόρη του προνομίου της Νέας Υόρκης, παρακολούθησε το Buckley Country Day School, στο Long Island, και το Hewitt School, στο Upper East Side του Μανχάταν. Τα Σάββατα η μητέρα της την πήγαινε σε ψώνια μέσω των B. Altman, Lord & Taylor, Saks Fifth Avenue, Bonwit Teller και Bergdorf Goodman, εκδρομές που τελείωναν με τσάι και αμυγδαλωτά στο Plaza Hotel . Οι σχολικές διακοπές σήμαιναν ένα ταξίδι πρώτης κατηγορίας με την οικογένειά της στα μεγάλα ξενοδοχεία της Ευρώπης.
Το 1971 η κα Finke έκανε το ντεμπούτο της στην κοινωνία στο International Debutante Ball στη Νέα Υόρκη. Τρία χρόνια αργότερα, όταν ήταν 20 ετών, οι Times δημοσίευσαν την είδηση του αρραβώνα της με τον Jeffrey Greenberg, γιο του ασφαλιστικού στελέχους Maurice Greenberg.
Υπήρχαν σημάδια, από νωρίς, ότι η κα Φίνκε δεν θα εκπλήρωνε τις προσδοκίες των γονιών της, που την έβλεπαν ως μελλοντική σύζυγο και μητέρα της ανώτερης τάξης. Στο Wellesley College ήταν συντάκτρια της εφημερίδας της πανεπιστημιούπολης. Και σε αυτή που ήταν προφανώς η πρώτη της δουλειά – βοηθός προσωπικού του αντιπροσώπου Edward I. Koch, του Δημοκρατικού της Νέας Υόρκης που αργότερα θα γινόταν ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης – αγάπησε την ιδέα μιας καριέρας στη δημοσιογραφία: «Όταν είδα τον τρόπο που ο Εντ και το επιτελείο του έδιναν προνόμια στους δημοσιογράφους, είπα, «Α, θέλω να το κάνω αυτό», είπε σε μια συνέντευξη το 2013 .
Το 1975 πήγε να εργαστεί για το Associated Press, προς απογοήτευση των γονιών της. Άφησε τη δημαρχία του κ. Κοχ το 1977 και έδωσε χρόνο στο γραφείο ειδήσεων της Μόσχας. Αυτή η ανάρτηση, είπε αργότερα, κέντρισε το ενδιαφέρον της για τις κλειστές κοινωνίες, με τις οποίες εννοούσε το Χόλιγουντ.
Δεν παντρεύτηκε τον κύριο Γκρίνμπεργκ μέχρι το 1980. Ο γάμος έγινε στο ξενοδοχείο Pierre και ο γάμος κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο. Τελείωσε, είπε αργότερα η κα Finke, κυρίως λόγω των φιλοδοξιών της, που θα την πήγαιναν στα The Dallas Morning News, στο Newsweek, στους Los Angeles Times, στο The New York Observer και στο περιοδικό New York.
Ίσως λόγω της ανατροφής της, το Χόλιγουντ δεν πτοήθηκε. Άρχισε να φτιάχνει όνομα παρακολουθώντας ανελέητα τις τύχες των αστέρων της C-suite της εποχής – Μπομπ Ντέιλι, Μπάρι Ντίλερ, Μάικλ Άισνερ, Άρι Εμάνουελ, Τζέφρι Κάτζενμπεργκ, κύριος Μάγιερ, Μάικλ Όβιτς, Τέρι Σέμελ, Τζιμ Γουάιτ, Τζεφ Zucker και πολλοί άλλοι. Αλλά οι φιλοδοξίες της μερικές φορές ματαιώθηκαν από μια σειρά παραγόντων που, ανάλογα με το ποιον ρωτάς, περιελάμβαναν το ότι ήταν πολύ σκληρή, πολύ συναισθηματική, πολύ ακανόνιστη ή απλώς ότι ήταν γυναίκα στο επάγγελμα του άνδρα.
«Ήταν πολύ έξυπνη», είπε η Lisa Chase, η οποία την επιμελήθηκε στο The Observer τη δεκαετία του 1990. «Είχε μια ιδιαίτερη αγανάκτηση για τη δομή εξουσίας του Χόλιγουντ και για το πώς έκανε κατάχρηση χρημάτων. Και είχε εξαιρετικές πηγές».
«Πήγα να την επισκεφτώ στο Λος Άντζελες ενώ ήμουν συντάκτρια της», συνέχισε η κα Τσέις. «Ο Ρον Μέγιερ της τηλεφώνησε ενώ ήμουν μαζί της, και πιστεύω ότι το ίδιο έκανε και ο Τζέφρι Κάτζενμπεργκ. Και δεν πιστεύω ότι έγιναν κλήσεις προς όφελός μου».
Λίγες μέρες πριν πεθάνει πήρε πολλά τηλεφωνά γνωστούς , παλιούς φίλους, ξεχασμένους, συνεργάτες κτλ απλά για να τους αποχαιρετίσει ήξερε ότι ο θάνατος ήταν σχεδόν δίπλα της.
Στην ουσία έκανε μια σειρά από αποχαιρετιστήρια τηλεφωνήματα με κάποιους από αυτούς δεν είχε μιλήσει εδώ και δεκαετίες. Ο κ. Meyer θυμήθηκε ότι η κα Finke φαινόταν παράξενα αισιόδοξη στην τελευταία τους ομιλία.
«Είπε, «Τηλεφωνώ για να σε αποχαιρετήσω», “Τι λες;” Είπε «Πεθαίνω». Είπα, «Δεν μπορείς να πεθάνεις. Θα έκανε πάρα πολλούς ανθρώπους χαρούμενους ». Είπε, «Αυτό θα με κρατούσε ζωντανή, αλλά δεν έχω άλλη επιλογή».