Οι περισσότερες πένες έχουν ονομαστική αξία ίση με 1 σεντ, αλλά για τους συλλέκτες νομισμάτων, μερικές αξίζουν περισσότερο από το βάρος τους σε χρυσό.
Πριν λίγο καιρό μια συνηθισμένη πένα έγινε πρωτοσέλιδο όταν βρέθηκε ανάμεσα στα υπάρχοντα ενός άνδρα με όνομα Don Lutes. Το χάλκινο σεντ του Λίνκολν του 1943 προσέλκυσε σχεδόν 30 προσφορές και πουλήθηκε για 204.000 δολάρια τον Ιανουάριο, σύμφωνα με την Heritage Auctions, τον οργανισμό που πραγματοποίησε την πώληση.
«Ο τότε 16χρονος Lutes έλαβε το χάλκινο σεντ ως ρέστα στην καφετέρια του γυμνασίου του το 1947», είπε στο CNBC Make It ο David Stone, καταλογιστής νομισμάτων για την Heritage.
Ο Lutes ήταν ιδιοκτήτης του κέρματος μέχρι τον θάνατό του το 2018. Λόγω κακής υγείας, το έστειλε στην Heritage.
Τα έσοδα από την πώληση πήγαν στο Berkshire Athenaeum στη γενέτειρά του Lutes στο Pittsfield της Μασαχουσέτης, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών που εδρεύει στο Ντάλας.
Το υψηλότερο ποσό που έχει πληρωθεί ποτέ για μια πένα
«Τα κέρματα του ενός σεντ υπάρχουν από την αρχή του νομισματικού συστήματος των ΗΠΑ», σύμφωνα με τον Stone. «Πολλά πρωτότυπα για το σεντ κατασκευάστηκαν το 1792, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου σεντ Birch».
Το καλύτερο γνωστό σεντ σημύδας του 1792 πωλήθηκε σε δημοπρασία Heritage το 2015 για σχεδόν 2,6 εκατομμύρια δολάρια, καθιστώντας το υψηλότερο ποσό που έχει πληρωθεί ποτέ για ένα κομμάτι του ενός λεπτού σε δημοπρασία.
Η αξία μιας δεκάρας εξαρτάται από την ποιότητα και τη σπανιότητά της. Ενώ οι περισσότερες πένες αξίζουν μόνο λίγα δολάρια, οι πολυπόθητες μπορεί να βρίσκονται στην τσέπη ανυποψίαστων πολιτών ή να έχουν χαθεί κάπου στα σπίτια των.
Οι πιθανότητες είναι μεγάλες, αλλά αξίζει να τις αναζητήσει κανείς.
Πολύ λίγες από αυτές τις χάλκινες πένες έχουν ανακαλυφθεί
Πολύ λίγες από αυτές τις χάλκινες πένες έχουν ανακαλυφθεί, συμπεριλαμβανομένου αυτού που βρέθηκε από τον Lutes. «Το πιο πολύτιμο σεντ του Λίνκολν πουλήθηκε ιδιωτικά το 2010 για 1,7 εκατομμύρια δολάρια», είπε ο Stone.
Προκειμένου να διατηρηθεί ο χαλκός για την πολεμική προσπάθεια, το νομισματοκοπείο των ΗΠΑ στράφηκε στην παραγωγή πένας από χαλύβδινα πλαντζάκια επικαλυμμένα με ψευδάργυρο, αντί για τα συνηθισμένα κενά χάλκινων νομισμάτων, εξήγησε ο Stone. Όπως θα το είχε η μοίρα, «μερικά από τα παλιά μπρούτζινα πλαντζάκια κόλλησαν στους μεγάλους κάδους που χρησιμοποιούσε το Νομισματοκοπείο για να τροφοδοτήσει τα πιεστήρια νομισμάτων στα τέλη του 1942». «Τα λίγα χάλκινα νομίσματα που κόπηκαν πέρασαν απαρατήρητα και κυκλοφόρησαν».
Σήμερα, το χάλκινο σεντ του Λίνκολν του 1943 περιγράφεται ως «το πιο διάσημο νόμισμα σφάλματος στην αμερικανική νομισματική» – και οι πιθανότητες να βρεθεί ένα είναι αστρονομικά αντίθετες.
Ο Stone υπολογίζει ότι 15 έως 20 είναι γνωστά στους συλλέκτες σήμερα, αν και είναι πιθανό να υπάρχουν μερικά που δεν έχουν ακόμη καταγραφεί.