ΑΘΗΝΑ. Η φετινή Ημέρα Μνήμης δεν ήταν απλά επετειακή, αλλά ημερομηνία-ορόσημο ενός πένθους που καλύπτει τις ΗΠΑ από άκρου εις άκρον. Είναι ζήτημα ωρών οι νεκροί του κορωνοϊού να ξεπεράσουν τις 100.000, καθώς τα κρούσματα είναι ήδη πάνω από το 1.643.500.
Ισως για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, από το 1911 όταν καθιερώθηκε η Εθνική Εορτή Μνήμης για τους νεκρούς των ΗΠΑ από το 1868 μέχρι σήμερα -τους νεκρούς ήρωες που έπεσαν στα πεδία των μαχών εντός ή εκτός αμερικανικής επικράτειας- το Εθνος τιμάει αυτούς που έπεσαν στους πολέμους και θρηνεί αυτούς που πέθαναν από την αρρώστια του κορωνοϊού. Αλλωστε χιλιάδες βετεράνοι γλύτωσαν από άγριες μάχες σε Βιετνάμ, Ιράκ και Αφγανιστάν για να πεθάνουν χτυπημένοι από τον κορωνοϊό, σε μία χώρα που αμέλησε να τους συμπαρασταθεί στην πιο δύσκολη ώρα τους. Οι Οίκοι Ευγηρίας Βετεράνων αφέθηκαν απλά στην τύχη τους…
Τώρα όμως το ορόσημο των 100.000 νεκρών θα πρέπει μέσα στην τραγικότητα τού μεγέθους του ως αριθμού να αφυπνίσει τους πάντες ώστε να ενισχυθούν οι προσπάθειες για τον περιορισμό του ιού και όχι για την εγκατάλειψή τους, όπως κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να γίνει. Αυτό επισήμανε άλλωστε η Αμερικανική Ενωση Δημόσιας Υγείας (American Public Health Association). Και έτσι πρέπει να γίνει. Διαφορετικά του χρόνου θα πρέπει να θυμόμαστε με τραγικότερο ακόμη τρόπο τους περισσότερους νεκρούς και να αναρωτιόμαστε πάλι… τι έφταιξε…
Στην αφύπνιση άλλωστε, πέρα από την τιμή στην μνήμη των νεκρών, πιστεύουμε ότι στόχευε το ιστορικό πράγματι πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «New York Times» που πολύ σωστά τόνισε ότι «οι νεκροί δεν είναι αριθμοί, αλλά εμείς».
Οπως αναφέρει και ο Πίτερ Μπέικερ στην ανάλυσή του τη Δευτέρα στη «NYT», οι ιστορικές συγκρίσεις είναι εκπληκτικές. Περισσότεροι Αμερικανοί πέθαναν από τον κορωνοϊό τις τελευταίες 12 εβδομάδες από ό,τι πέθαναν στους πολέμους του Βιετνάμ και της Κορέας και σχεδόν διπλάσιοι από αυτούς που πέθαναν από πληγές στη μάχη κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αριθμός των νεκρών σχεδόν ταιριάζει με τον αριθμό των ανθρώπων που σκοτώθηκαν στις εκρήξεις από τις πρώτες ατομικές βόμβες στον Κόσμο που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Οσον αφορά τους Αμερικανούς νεκρούς, ισοδυναμεί με 22 πολέμους στο Ιράκ, 33 επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου, 41 πολέμους στο Αφγανιστάν, 42 Περλ Χάρμπορς ή 25.000 Βεγγάζες.
Σοκαριστικές οι συγκρίσεις και χρειάστηκαν μόνο 12 εβδομάδες για να φτάσει να θρηνήσει το Εθνος τους 100.000 νεκρούς. Και επειδή αυτοί οι νεκροί είναι τόσο πρόσφατοι έχουν φτάσει να καλύπτουν τους άλλους θανάτους που θυμόμαστε την Ημέρα Μνήμης. Η Μνήμη καλύπτεται από το θρήνο. Και όπως συνήθως συμβαίνει η οδύνη φέρνει και ερωτήματα «Γιατί; Τι έφταιξε;».
Οντως, τι έφταιξε και οι ΗΠΑ έγιναν η χώρα που έχει υποστεί μακράν το πιο βαρύ πλήγμα από οποιαδήποτε άλλη στον Κόσμο, σε απόλυτους αριθμούς θανάτων και κρουσμάτων μόλυνσης;
Ερευνα την οποία διεξήγαγε ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Κολούμπια, με επικεφαλής τον επιδημιολόγο Τζέφρεϊ Σάμαν (Jeffrey Shaman) διαπιστώνει ότι αν στις ΗΠΑ τα μέτρα περιορισμού επιβάλλονταν δύο εβδομάδες νωρίτερα, θα υπήρχαν 84% λιγότερα κρούσματα και 82% λιγότεροι θάνατοι από τον κορωνοϊό.
Για τη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν επιδημιολογικά μοντέλα για να μετρήσουν τα ποσοστά μετάδοσης της νόσου στο διάστημα 15 Μαρτίου με 3 Μαΐου και να προσδιορίσουν το αποτέλεσμα που είχαν τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Σοκαριστικές οι συγκρίσεις. Και δεν είμαστε στο τέλος. Αντίθετα, η επανεκκίνηση της Οικονομίας σε όλες σχεδόν τις Πολιτείες ανησυχεί βαθιά πολλούς Αμερικανούς. Επειδή η πανδημία δεν σκοτώνει μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Προκαλεί φόβο, αλλάζει συμπεριφορές, νοοτροπίες και δίκαια ο κάθε ένας πολίτης θέλει ένα σίγουρο χέρι να τον οδηγεί, να τον καθησυχάζει. Κι αν ο πόλεμος του Βιετνάμ θεωρείται ένα από τα πιο βαριά τραύματα στον συλλογικό ψυχισμό των Αμερικανών τον 20ό αιώνα, τι πρέπει να πει κάποιος για τον καιρό της πανδημίας;
Είναι τόσο πρόσφατη η περίοδος που κάθε Αμερικανός χωριστά δεν χρειάζεται να ανατρέξει πίσω στη μνήμη του. Αλλωστε τα ΜΜΕ τον ενημερώνουν σε καθημερινή βάση για τα πάντα σε ό,τι αφορά τον ιό (όπως κάνει εδώ και 3 μήνες και ο «Εθνικός Κήρυξ» στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του), καθώς δεν πρόκειται για κάποιο κυνήγι μαγισσών, αλλά για σωτηρία ζωής. Επειδή αυτές οι 100.000 άνθρωποι θα λείψουν από εκατομμύρια γνωστούς, φίλους, συγγενείς. Οι αριθμοί όσο αμείλικτοι και αν είναι, άλλο τόσο σοκαριστικοί είναι γιατί κρύβουν μέσα τους ψυχές που «έφυγαν». Οφείλουμε να μείνουμε ζωντανοί για να τους τιμούμε, όπως αξίζει στον καθένα.
Πηγή: Εθνικός Κήρυξ