Με αφορμή την επαναφορά της παράστασης «Τρίτο Στεφάνι» στο θέατρο Παλλάς, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μίλησε μεταξύ άλλων για τα επαγγελματικά του βήματα, αλλά και το κίνημα #metoo.
«To κομμάτι του #MeToo έχει ανοίξει πλέον θεσμικά, δηλαδή, η κακοποίηση στον χώρο της εργασίας και δεν έχει νόημα να ασχοληθώ εγώ προσωπικά με ό,τι έχει γίνει εώς τώρα, αλλά θέλω να πω το εξής. Πλέον υπάρχουν τα εργαλεία, που πριν δεν υπήρχαν, τόσο τα θεσμικά, όσο και η δυνατότητα στους ανθρώπους, όταν κακοποιηθούν, να μπορέσουν να μιλήσουν γι’ αυτό και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ένα από τα δικά μου ζητούμενα πλέον, για το τι θα γίνει από δω και πέρα είναι το #MeToo να μη μείνει σε ένα επίπεδο καταγγελιών γνωστών ανθρώπων από γνωστούς ανθρώπους, αλλά να μπορεί να φτάσει στο να αγγίξει και να προστατέψει αγνώστους ανθρώπους από αγνώστους ανθρώπους», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στην κάμερα της εκπομπής «Mega Καλημέρα».
Στην συνέχεια, πρόσθεσε για τους συναδέλφους του και τους ανθρώπους γενικά, του θεάτρου: «Εάν δει κανείς την μεγάλη εικόνα, έξω από τα λάθη, θεωρώ ότι υπάρχει μια ολόκληρη γενιάν η οποία δεν χρειάζεται ούτε νόμους ούτε κανόνες για να συμπεριφερθεί όπως πρέπει. Μπορώ να εγγυηθώ πως η πλατιά μάζα των ανθρώπων, ανδρών και γυναικών, που κάνουν θέατρο σε αυτήν την χώρα σήμερα είναι άνθρωποι ευγενείς, καλόψυχοι, ανοιχτοί, αισιόδοξοι και με διάθεση να βρεθούν και να ενωθούν με άλλους. Αυτό έχω μεγάλη ανάγκη να το πω. Η πλατιά μάζα των ανθρώπων του θεάτρου είναι άνθρωποι υψηλού ψυχικού επιπέδου».
«Έχουμε ακούσει για περιπτώσεις που είναι 4, 5, 10, 15, 25; Δεν ξέρω. Τρεις με τέσσερις ξέρουμε. Όλα αυτά τα ονόματα που έχουμε ακούσει είναι τρία, τέσσερα, πέντε, μετρημένα. Το σύνολο των εργαζομένων στο θέατρο πρέπει να ξεπερνάει μαζί με τους συντελεστές τους 100.000 ανθρώπους», είπε και έπειτα πρόσθεσε για το αν έχει αντιμετωπίσει τέτοιες συμπεριφορές: «Δεν τις πρόλαβα αυτές τις σκληρές συμπεριφορές εγώ, δεν τις έζησα. Έζησα περίεργους ανθρώπους. Αυτό όμως όχι με έναν τρόπο, που να αισθανθώ ποτέ ότι υπάρχει πρόβλημα. Δεν θα επέτρεπα ποτέ να βρεθώ σε έναν χώρο στον οποίο θα συνέβαινε, κάτι το οποίο θα προσέβαλε εμένα σαν “θεατή μιας κακοποίησης” και θα το άφηνα να περάσει. Όχι μόνο τώρα, αλλά από όταν ήμουν 20 χρονών».