«Κάποιες φορές έλεγα πως δεν πάει άλλο» δήλωσε ο Μάριος Γιαννάκου.
«Πρώτη φορά ένιωσα την ψυχή μου να βγαίνει έξω από το σώμα μου. Η ελληνική σημαία που είχα μαζί μου και η αγάπη του κόσμου ήταν αυτή που μ’ έφερε στον τερματισμό». Με φωνή που προδίδει την τρομερή σωματική καταπόνηση που βίωσε τις τελευταίες οχτώ ημέρες αλλά και ταυτόχρονα την ψυχική ανάταση και ικανοποίηση για την επίτευξη ενός μεγάλου στόχου, ο Δραμινός αθλητής Μάριος Γιαννάκου εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πώς κατάφερε να κόψει το νήμα του τερματισμού στον δυσκολότερο αγώνα της ζωής του, τον υπερμαραθώνιο 500χλμ «Lapland Arctic Ultra», στον Αρκτικό Κύκλο.
Μάριος Γιαννάκου: Η δυσκολότερη προσπάθεια που έχω κάνει μέχρι σήμερα
«Ο αγώνας αυτός ήταν μακράν η δυσκολότερη προσπάθεια που έχω κάνει μέχρι σήμερα», λέει λίγες ώρες μετά τον τερματισμό του σ’ έναν αγώνα, όπου πέραν της σωματικής συντριβής, όπως την περιγράφει, είχε να παλέψει και με το «μέσα» του για να πείσει τον εαυτό του πως δεν πρέπει να σκέφτεται και ν’ αντιδρά στις κακουχίες ως άνθρωπος που πονάει, κλαίει, απογοητεύεται κι υποφέρει. Κι αυτό διότι, όπως εξηγεί, «είχαμε ν’ αντιμετωπίσουμε εκτός από τη μεγάλη απόσταση και τις ακραίες θερμοκρασίες, το γεγονός ότι έπρεπε να σέρνουμε τα πράγματά μας σ’ ένα έλκηθρο που πολλές φορές γινόταν πολύ βαρύ, ιδιαίτερα στις ανηφόρες».
Η μια απογοήτευση διαδεχόταν την άλλη, αλλά τα μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης που κατέκλυζαν τα προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδιναν «φτερά» στα σακατεμένα από την παγωνιά και την απόσταση πόδια του και τον έκαναν να συνεχίζει.
«Τη δεύτερη ημέρα ήμασταν άτυχοι και πετύχαμε σε χιονοθύελλα, οπότε ήρθε η δεύτερη απογοήτευση, ότι δεν θα τα καταφέρουμε καθώς κοιμόμασταν και πολύ λίγο. Τις πρώτες τέσσερις ημέρες ο συνολικός ύπνος δεν ξεπερνούσε τις τέσσερις ώρες. Πάρα πολλές ήταν οι πληγές στα πόδια και ο πόνος σε ολόκληρο το κορμί, μέχρι που μετά από οχτώ ημέρες φτάσαμε στον τερματισμό», αφηγείται ο Μάριος Γιαννάκου που στη διαδρομή είδε συναθλητές του να καταρρέουν υπό το βάρος των εξαιρετικά δυσμενών συνθηκών ενός πολύ δύσκολου αγώνα.
Ο ίδιος, ωστόσο, τα κατάφερε κι αυτό, όπως λέει, το οφείλει στα χιλιάδες μηνύματα συμπαράστασης από κάθε γωνιά της Ελλάδας αλλά και στην ελληνική σημαία, αυτή που πάντα κουβαλάει σε κάθε νέα του «περιπέτεια». ‘Αλλωστε, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, αυτά τα δύο στοιχεία (η σημαία και η αγάπη του κόσμου) «ήταν η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για να τερματίσω».