Ο Μάικλ Τσάπλιν, γιος του ανθρώπου που έγραψε ιστορία στον παγκόσμιο κινηματογράφο, Τσάρλι Τσάπλιν, δε φαίνεται να είναι ούτε περήφανος, ούτε ικανοποιημένος από την καταγωγή του.
77 ετών σήμερα ισχυρίζεται ότι βλέπει την ημέρα που πέθανε ο πατέρας του ως την αφετηρία της δικής του αναγέννησης. «Έριχνε μια τεράστια σκιά πάνω μου», λέει ο Μάικλ, το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά που προέκυψαν από τον τέταρτο και τελευταίο γάμο του Τσάπλιν, με την Ούνα Ο’Νιλ, κόρη του μεγάλου θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νιλ (ο Τσάρλι απέκτησε συνολικά έντεκα παιδιά). Τον επισκίαζε η προσωπικότητα του πατέρα του, τον πτοούσε η δύναμή του και μερικές φορές απλώς τον φοβόταν.
Για μεγάλο μέρος της ζωής του, λέει, προσπαθούσε να βρει έναν σκοπό. «Στα πρώτα μου χρόνια, απλά περιφερόμουν από το ένα πράγμα στο άλλο, δεν έκανα τίποτα σταθερό». Είχε επίγνωση της ιδιοφυΐας του πατέρα του όταν ήταν μικρό παιδί; «Ναι, αλλά με αρνητικό τρόπο. Ήταν σα να μου την είχαν χώσει στο λαιμό. Οι δάσκαλοί μου έλεγαν πάντα: “Δεν θα γίνεις ποτέ σαν τον πατέρα σου”».
Δοκίμασε την υποκριτική και την ποπ μουσική, έγινε για λίγο διάσημος ως χίπης «γόνος» στο Λονδίνο της δεκαετίας του ’60 και πέρασε πολλά χρόνια φροντίζοντας μια φάρμα με κατσίκες σε ένα απομακρυσμένο μέρος της νοτιοδυτικής Γαλλίας.
Μόλις πέθανε ο πατέρας του όμως συνειδητοποίησε τι πραγματικά ήθελε να κάνει στη ζωή του: να γράφει. Αλλά του πήρε μισό αιώνα σχεδόν για να δημιουργήσει κάτι για το οποίο να μπορεί να νιώσει υπερήφανος.
Μετά από το κυνηγητό που δέχτηκε ο πατέρας του στην Αμερική για τις «ύποπτες» πολιτικές του πεποιθήσεις, η οικογένεια μετακόμισε στην Ελβετία, όπου ο Μάικλ πέρασε τα υπόλοιπα παιδικά του χρόνια σε ένα νεοκλασικό αρχοντικό στις όχθες της λίμνης της Γενεύης.
Ήξερε γιατί ξαφνικά ζούσαν σε άλλη ήπειρο; «Όχι. Ήμουν έξι ετών όταν μπήκαμε στο υπερωκεάνιο για την Ευρώπη και τότε ήταν που έλαβε ένα τηλεγράφημα που έλεγε ότι δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Αμερική. Το άκουσα χωρίς να το καταλάβω».
Ο Μάικλ ρωτούσε τη μητέρα του πότε θα επέστρεφαν στην πατρίδα – αλλά εκείνη δεν απαντούσε ποτέ. Ο πατέρας του βρισκόταν σε κατάσταση νευρικού κλονισμού. «Νόμιζε ότι θα μπορούσε να χάσει όλα τα χρήματά του, τα οποία βρίσκονταν στην Αμερική», λέει. «Η μητέρα μου αναγκάστηκε να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να επιστρέψει πίσω για να στείλει όλα τα χρήματα στο Μεξικό».
Τον ρωτάμε πώς ήταν ο Τσάρλι ως πατέρας. «Εκφοβιστικός», λέει. «Ήταν σκληρός, ανυποχώρητος και συχνά απόμακρος με τους γιους του. Λιγότερο με τις κόρες του».
Ο Μάικλ Τσάπλιν πιστεύει ότι η έλλειψη ανδρικού/πατρικού προτύπου για τον Τσάρλι ως παιδί είχε ως αποτέλεσμα να δυσκολεύεται με τους δικούς του γιους. «Δεν ανέφερε ποτέ τον πατέρα του. Δεν νομίζω ότι τον είχε δει ή γνωρίσει ποτέ, αλλά μιλούσε για τη μητέρα του ασταμάτητα. Τη λάτρευε».
Ο Μάικλ Τσάπλιν πιστεύει ότι η δική του η μητέρα του, που έφυγε από τη ζωή το 1991, θα ήταν ενθουσιασμένη που επιτέλους εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο.
Όσο για τον πατέρα του, δεν του αρέσει να μιλάει εκ μέρους και αντ’ αυτού αφηγείται μια ιστορία: «Υπήρξε μια σημαντική συνάντηση με τον πατέρα μου, αλλά συνέβη μετά τον θάνατό του. Γι’ αυτό λένε ότι μετράς τα χρόνια της ζωής σου από τη στιγμή του θανάτου του πατέρα σου. Άρχισα να βλέπω πολύ έντονα όνειρα όπου τον αντιμετωπίζω και μετά ερχόμαστε κοντά και αρχίζουμε να συνομιλούμε σαν πατέρας και γιος. Ήταν όταν σταμάτησα να γυρνάω άσκοπα στον κόσμο και επέστρεψα στην Ελβετία, στο σπίτι της οικογένειας. Εκείνη τη στιγμή είχε σταματήσει να είναι πλέον εμπόδιο και μου άνοιγε τις πόρτες για να ζήσω».
Πηγή: The Guardian