«Αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα και αυτά που μας χωρίζουν είναι προσωρινά». Σε αυτήν τη φράση θα έλεγε κανείς ότι συνοψίζεται το «ζουμί» της συζήτησης που είχαν στο πλαίσιο του 15ου συνεδρίου του ECR Hellas ο Αριστοτέλης Παντελιάδης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Metro AEBE, και ο επιχειρηματίας Σπύρος Θεοδωρόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της Bespoke SGA Holdings.
Αν κάτι αξίζει να παρατηρήσει κανείς, είναι ότι λιανεμπόριο και βιομηχανία, όπως προκύπτει από τα λεγόμενα δύο κορυφαίων εκπροσώπων των δύο κλάδων, δεν είναι δυνάμεις αντίρροπες, αλλά δυνάμεις που κινούνται γενικά προς την ίδια κατεύθυνση.
Είναι χαρακτηριστικά τα όσα ανέφερε ο κ. Θεοδωρόπουλος: «Πολλές φορές δυστυχώς νιώθουμε ότι τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι, και οι λιανέμποροι, και οι παραγωγοί και οι εισαγωγείς, ότι το μακροπρόθεσμο συμφέρον είναι κοινό. Πολλά θέματα είναι εξαρχής κοινά, όπως το θέμα της ανακύκλωσης, της έλλειψης προσωπικού και πάρα πολλά άλλα κοινά προβλήματα που έχουμε». Από την πλευρά του, ο κ. Παντελιάδης δήλωσε φανατικός οπαδός της συνεργασίας, επισημαίνοντας ότι το κλειδί για αυτήν τη συνεργασία είναι οι δύο πλευρές να δουλεύουν μαζί και να χτίζουν και να διατηρούν αμοιβαία εμπιστοσύνη. «Πρέπει να μπαίνει η μία πλευρά στα παπούτσια της άλλης και να προσπαθεί να καταλάβει τις ανάγκες της, που δεν είναι πάντα οι ίδιες», σημείωσε.
Το «μεγάλο βάσανο» της έλλειψης εργατικού δυναμικού
Ένα ακόμα σημείο στο οποίο φαίνεται πως συγκλίνουν λιανεμπόριο και βιομηχανία είναι το «μεγάλο βάσανο» της έλλειψης εργατικού δυναμικού, όπως το χαρακτήρισε ο κ. Παντελιάδης, εξηγώντας ότι αυτό θα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όσο βελτιώνεται η οικονομία. Το πρόβλημα αγγίζει και τους δύο κλάδους: ο αριθμός των εργαζομένων στην Ελλάδα φαίνεται πως δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες, με τον κ. Παντελιάδη να προτείνει θεσμικά μέτρα, όπως κίνητρα για μεγαλύτερη συμμετοχή γυναικών στην εργασία, αλλά και οργανωμένη εισροή μεταναστών από το εξωτερικό. Από την πλευρά του, ο κ. Θεοδωρόπουλος συμφώνησε ότι υπάρχει πρόβλημα έλλειψης δυναμικού και σχολίασε ότι «έχουμε θέσει την εργασία υπό διωγμόν», δίνοντας το παράδειγμα των αντικινήτρων που υπάρχουν για έναν άνθρωπο που έχει βγει στη σύνταξη και θέλει να συνεχίσει να εργάζεται. Όμως πήγε και ένα βήμα παραπέρα, εκτιμώντας ότι η «όλη η εργασιακή νομοθεσία είναι για να προστατεύσει τον εργαζόμενο από την επιχείρηση, αλλά δε χρειάζεται όλη αυτή η προστασία», κάνοντας αναφορά στους νεαρούς που θέλουν να δουλεύουν περισσότερο την καλοκαιρινή σεζόν στα νησιά για να χτίσουν ένα γερό κομπόδεμα και τασσόμενος υπέρ της πρόβλεψης για πιο ευέλικτες μορφές εργασίας. Ένα ακόμα ζήτημα που έθεσε ο κ. Θεοδωρόπουλος είναι αυτό της προβληματικής φορολογικής νομοθεσίας, αφού όπως σχολίασε υπάρχουν περί τα 6 εκατομμύρια φορολογούμενοι κάτω από το αφορολόγητο και «βασιλεύει» η φοροδιαφυγή, εξαιτίας της οποίας, όπως είπε, η βιομηχανία επιβαρύνεται με υπέρογκο ΦΠΑ, και άρα πρόκειται για ένα πρόβλημα που αγγίζει την αγορά.
Περισσότερη λογική
Σαν ένα γενικό σχόλιο, θα λέγαμε ότι και το λιανεμπόριο και η βιομηχανία ζητούν περισσότερη λογική: πιο λογική φορολόγηση, με εξορθολογισμό του φορολογικού συστήματος. Πιο λογικό ρυθμιστικό περιβάλλον, που να επιτρέπει στην αγορά να λειτουργεί όπως ξέρει και μπορεί, χωρίς αχρείαστες κρατικές παρεμβάσεις. Πιο λογική εργασιακή νομοθεσία, που να μπορεί να είναι πιο ευέλικτη, εξυπηρετώντας τις ανάγκες της αγοράς, χωρίς φυσικά να παραβιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Τίποτα από αυτά βέβαια δεν είναι αυτονόητο, καθώς η λογική δε βρίσκει πάντα χώρο στα ελληνικά πράγματα, όμως το γεγονός ότι οι δύο μεγάλοι κλάδοι εμφανίζουν μια σύμπλευση σε αυτά τα θέματα, παρά τις όποιες μεμονωμένες διαφωνίες τους, σημαίνει ότι υπάρχει ένας ισχυρός μοχλός πίεσης που μπορεί να διεκδικήσει αυτά τα αιτήματα με καλές πιθανότητες επιτυχίας