Ακόμα κι υπό αυτές τις έκτακτες συνθήκες, η αναστολή της εισφοράς αλληλεγγύης για τον ιδιωτικό τομέα όχι απλώς πέρασε από τους Θεσμούς, αλλά θεσμοθετήθηκε με τις ευλογίες της Κομισιόν ως φιλοαναπτυξιακό μέτρο.
Κάτι αντίστοιχο έγινε και με τις ασφαλιστικές εισφορές, οι οποίες σε πρώτη φάση «ψαλιδίστηκαν» κι εν συνεχεία διατηρήθηκαν σε αυτά τα μειωμένα επίπεδα, ως ένα ακόμα αντίδοτο στις επιπτώσεις της πανδημίας.
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, αφού ο σχεδιασμός για το 2023 λαμβάνει χώρα υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες και χωρίς να έχει αποσαφηνιστεί ακόμα ποιοι δημοσιονομικοί κανόνες θα ισχύουν.
Βασικό στοιχείο της δημοσιονομικής πολιτικής για την επόμενη χρονιά ήταν και παραμένει η διεύρυνση και η μονιμοποίηση αυτών των φοροελαφρύνσεων, που θεσμοθετήθηκαν ως προσωρινό αντίδοτο απέναντι στις υφεσιακές δυνάμεις του κορωνοϊού.
Σε κάθε περίπτωση, με το ενεργειακό κόστος να «καίει» απαιτώντας πρόσθετα μέτρα στήριξης και τις αγορές να χαρακτηρίζονται από έντονη νευρικότητα, είναι προφανές ότι κάθε κίνηση θα πρέπει να είναι διπλά ζυγισμένη. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι από τις Βρυξέλλες, παρά τη δύσκολη συγκυρία, αποφεύγουν επιμελώς να μεταδώσουν κλίμα χαλάρωσης.