Οι μέρες αυτές αναβιώνουν στη μνήμη των Ελλήνων την κορύφωση του δράματος που έζησε η χώρα το Καλοκαίρι του 2015, όταν ο Αλ. Τσίπρας, με πρωτεργάτη τον Γ. Βαρουφάκη και τη στήριξη Π. Καμμένου, διέκοψε την «περήφανη διαπραγμάτευση», προκήρυξε το δημοψήφισμα – παρωδία, έκλεισε τις τράπεζες και έσυρε τη χώρα στην πόρτα της εξόδου από το ευρώ.
Γίνονται μάλιστα οι μνήμες αυτές εξαιρετικά επίκαιρες, καθώς στον ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύονται πάλι μια Κυβέρνηση Τσίπρα – Βαρουφάκη.
Η αρχή του δράματος είχε ξεκινήσει από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, καθώς η δήθεν «περήφανη διαπραγμάτευση» είχε προκαλέσει κρίση εμπιστοσύνης και εκροή δεκάδων δισεκατομμυρίων καταθέσεων από τις ελληνικές τράπεζες. Πέρα, όμως από τις δηλώσεις που εξανέμιζαν κάθε ίχνος εμπιστοσύνης προς τη χώρα.
Οι Τσίπρας -Βαρουφάκης προετοίμαζαν την εφαρμογή σχεδίου εξόδου από την Ευρωζώνη (Plan X) συγκροτώντας μυστική ομάδα με επικεφαλής τον Αμερικανό καθηγητή Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Σχετική εντολή -όπως ο ίδιος αποκάλυψε σε διεθνές φόρουμ στις 16 Ιουλίου 2015- είχε πάρει ο Γιάνης Βαρουφάκης από τον Αλέξη Τσίπρα, με πρόβλεψη για ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, «που θα ήταν μεν προσδιορισμένο σε ευρώ, αλλά εν μια νυκτί θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια νέα δραχμή».
Σε όλο εκείνο το διάστημα, τόσο ο Αλ. Τσίπρας όσο και ο Γ. Βαρουφάκης άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Στις 18 Μαΐου, κατά την επίσκεψή του στην Αγία Πετρούπολη, μετά τη συνάντησή του με τον Ρώσο πρόεδρο, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε: «Βρισκόμαστε στη μέση μιας φουρτούνας, αλλά ο ελληνικός λαός είναι λαός της θάλασσας, δεν φοβάται και θα φτάσει σε νέα λιμάνια».
Στις 26 Ιουνίου ο Αλ, Τσίπρας διέκοψε τις διαπραγματεύσεις και λίγο μετά τα μεσάνυχτα ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα «όχι» ή «ναι» στα προτεινόμενα μέτρα και δεσμευόταν ότι θα σεβαστεί «το αποτέλεσμα, όποιο και αν είναι αυτό». Απέκρυπτε, ωστόσο, την πραγματική ουσία του ερωτήματος, καθώς η επικράτηση και εφαρμογή του «όχι» θα σήμαινε την έξοδο της χώρας στην Ευρωζώνη.
Το απόγευμα της Κυριακής 28 Ιουνίου, καθώς επικράτησε καθολική ανησυχία στη χώρα ανακοινώθηκε η απόφαση για το κλείσιμο των τραπεζών και την επιβολή capital controls. Έτσι από το πρωί της Δευτέρας 29 Ιουνίου, οι Έλληνες έκαναν ουρές στα ΑΤΜς για 60 ευρώ, ενώ οι εικόνες έξω από τις τράπεζες διέσυραν τη χώρα μας στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. «Στις τρεις εβδομάδες των κλειστών τραπεζών», γράφει στην εφημερίδα tomanifesto η τότε Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη, «σε ΔΟΥ και τελωνεία συγκεντρώνονταν τεράστιες ποσότητες μετρητών. Εφοριακοί διηγούνταν ιστορίες θρίλερ για τελωνεία σε Αττική και Θεσσαλονίκη όπου υπάλληλοι εταιρειών καυσίμων περίμεναν να πέσει το σκοτάδι για να εμφανιστούν στην είσοδο τους σέρνοντας μαύρες σακούλες σκουπιδιών γεμάτες με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ».
Ενδεικτικό της κρισιμότητας των εξελίξεων που διαδραματίζονταν στο σκοτάδι ήταν γεγονός ότι στο πλαίσιο του plan B, εξετάζονταν ακόμη και σενάρια παρέμβασης του Στρατού, καθώς δεν αποκλειόταν το ενδεχόμενο κοινωνικής εξέγερσης. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα, στις 2 Ιουλίου, ο Αλ. Τσίπρας επισκεπτόταν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ο Π. Καμμένος διαβεβαίωνε δημόσια ότι «στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο τόπος οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας». Χαρακτηριστική ήταν και η δήλωση της βουλευτού των ΑΝΕΛ κ. Ξουλίδου (4.7) ότι ο Στρατός είναι έτοιμος
να μοιράσει φάρμακα και τρόφιμα.
Στις 5 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε το δημοψήφισμα -παρωδία και το αποτέλεσμα ήταν καθαρά υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά ο Αλ. Τσίπρας το μετέτρεψε σε «ΝΑΙ», φέρνοντας το τρίτο αχρείαστο και πιο επώδυνο μνημόνιο με μέτρα πολλαπλασίως περισσότερα από όσα α αναφέρονταν το περίφημο mail Χαρδούβελη. Έτσι καθιερώθηκε, σε διεθνές επίπεδο και ο όρος «kolotoumpa».
Υπενθυμίζεται ότι η τραπεζική αργία διήρκεσε μέχρι και τις 19 Ιουλίου 2015, ενώ οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων κράτησαν πολύ περισσότερο, καθώς αίρονταν σταδιακά, μέχρι να αρθούν πλήρως τον Σεπτέμβριο του 2019 από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα της τραπεζικής αργίας και των capital controls, ήταν να εξαϋλωθεί η μετοχική αξία των τραπεζών και να υποστούν τεράστια ζημιά οι χιλιάδες μικρομέτοχοι και το Δημόσιο. Χάθηκαν μόνο από τις τράπεζες 18 δισ. (δηλαδή δύο φορές το κόστος των Ολυμπιακών αγώνων, ή το ΕΚΑΣ 20 ετών)
Το συνολικό κόστος των τυχοδιωκτικών χειρισμών Τσίπρα – Βαρουφάκη έφτασε (σύμφωνα με εκτιμήσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων όπως ο Κλ.Ρέγκλινγκ) στα 100 δισ. ευρώ. Ανάμεσα στα άλλα, αποτέλεσμα ήταν να υποστεί καθίζηση και το Χρηματιστήριο και να επωμιστούν μεγάλο βάρος οι φορολογούμενοι, να πληγούν κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να πολλαπλασιαστούν τα λουκέτα, να μειωθούν οι εισπράξεις από τη ναυτιλία, να χάσουν τη δουλειά τους χιλιάδες συμπολίτες μας.
Πολύ αργότερα, ο κ. Τσίπρας θα ισχυριζόταν με τον πιο κυνικό τρόπο ότι οι τραγικές εκείνες εξελίξεις, η διάψευση των υποσχέσεών του και η επιβολή νέου μνημονίου στη θέση εκείνου που θα έσκιζε, οφειλόταν στο γεγονός ότι είχε αυταπάτες. Αποδεικνύεται ωστόσο, ότι πέρα από την ανικανότητα και την ανεπάρκεια που ομολόγησε δεν είχαν στο ΣΥΡΙΖΑ συναίσθηση εθνικής και κοινωνικής ευθύνης και δεν δίσταζαν να παίξουν τη μοίρα της χώρας μας στα ζάρια.
Σήμερα, εφτά χρόνια από τις δραματικές εκείνες εξελίξεις, στο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύονται αμετανόητοι και αδιόρθωτοι. Αντί να απολογηθούν για όσα διέπραξαν, ζητούν και τα ρέστα. Ονειρεύονται, μάλιστα, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο Ε. Τσακαλώτος, να σχηματίσουν Κυβέρνηση Τσίπρα- Βαρουφάκη. Γι΄αυτό άλλωστε -όπως ο ίδιος τονίζει- ψήφισαν και την απλή αναλογική.
Αυτά για να μην ξεχνάνε, οι παλιοί και να φρεσκάρουμε την ενημέρωση των νέων.