Η τραπ μουσική αποτελεί ένα μουσικό είδος που κυριαρχεί στις μέρες μας. Είναι δημοφιλής στους έφηβους, οι οποίοι μάλλον ενθουσιάζονται με τους σκληρούς και συχνά χυδαίους στίχους, την εξύμνηση της παρανομίας και της παραβατικότητας.
Πριν από σαράντα χρόνια περίπου, κυριαρχούσε στη χώρα μας ένα άλλο μουσικό είδος, η ντίσκο. Μπορεί να γίνει άραγε σύγκριση μεταξύ τραπ και ντίσκο; Ας δούμε κάποια στοιχεία για την ντίσκο.
Σύμφωνα με το λεξικό Merriam Webster, ντίσκο είναι μια δημοφιλής χορευτική μουσική που χαρακτηρίζεται από υπνωτικό ρυθμό, επαναλαμβανόμενους στίχους και ήχους που παράγονται ηλεκτρονικά. Η λέξη ντίσκο πρωτοεμφανίστηκε το 1957 και αποτελεί σύντμηση της γαλλικής λέξης discotheque που εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1928 με αρχική σημασία «συλλογή δίσκων». Η λέξη ντίσκο με τη σημασία «μουσικό είδος», εμφανίστηκε στη Γαλλία μόλις το 1976.
Η ντίσκο άρχισε να διαδίδεται κυρίως μεταξύ των Ιταλοαμερικανών, των Λατίνων και τον ομοφυλόφιλων στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α., συχνά ως αντίδραση στην κυριαρχία της ροκ μουσικής τη δεκαετία του ’60. Πολλοί θεωρούν ότι το gay club «Stonewall» ήταν ο πρώτος χώρος όπου κυριάρχησε η ντίσκο στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Ακολούθησε το θρυλικό Studio 54 της Νέας Υόρκης με την χρήση ναρκωτικών και το χωρίς περιορισμούς σεξ από τους θαμώνες του.
Η μουσική ντίσκο με τον έντονο χορευτικό χαρακτήρα αποτέλεσε τη βάση για τη συγκρότηση μιας υποκουλτούρας με χαρακτηριστικά της τον ιδιαίτερο τρόπο ντυσίματος (πολύχρωμα, φανταχτερά και εξεζητημένα ρούχα), την ανάδειξη της gay και αμφιλοφυλικής σεξουαλικότητας και την επίδειξη της επιθυμίας για μουσική και χορό όπως γράφει ο Βαγγέλης Τζούκας στο βιβλίο «Η Ελλάδα στη δεκαετία του ‘80».
Το Studio 54 έκλεισε (λόγω ναρκωτικών) το 1978 ενώ «η νύχτα κατεδάφισης της ντίσκο» («Disco Demolition Night») ,με την ανατίναξη (!) ενός μεγάλου αριθμού δίσκων με μουσική ντίσκο στη διάρκεια αγώνων μπέιζμπολ στο Σικάγο στις 12 Ιουλίου 1979 συνέβαλε σημαντικά στη μείωση της δημοφιλίας της συγκεκριμένης μουσικής στις Η.Π.Α. Αντίθετα στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 άρχισε η άνθηση της μουσικής ντίσκο και των ντισκοτέκ. Ας μην ξεχνάμε ότι 45 χρόνια πριν δεν υπήρχε διαδίκτυο και αστραπιαία μετάδοση πληροφοριών σε όλο τον κόσμο, έτσι υπήρξε μια σχετική… χρονοκαθυστέρηση στην άφιξη και την καθιέρωση της ντίσκο στην Ελλάδα.
Η σύγκριση της μουσικής ντίσκο που έκανε θραύση στη νεολαία τη δεκαετία του ’80 με την τραπ που ακούγεται σήμερα πολύ από έφηβους (και μικρότερους…) και νέους είναι μάλλον άστοχη γιατί οι εποχές είναι διαφορετικές. Όμως θεωρούμε ότι οι δύο μουσικές δεν έχουν καμία σχέση. Ανεξάρτητα από το τι έγινε στις ΗΠΑ ή αλλού, η μουσική ντίσκο στην Ελλάδα δεν οδήγησε σε ακραίες καταστάσεις. Οι στίχοι των τραγουδιών ντίσκο δεν ήταν σε καμία περίπτωση προσβλητικοί για τις γυναίκες, δεν αναφέρονταν σε όπλα, ναρκωτικά, χρήματα κλπ. ούτε βέβαια διεκδικούσαν Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Απλά, εύπεπτα τραγούδια που δεν διεκδικούσαν ιδιαίτερες δάφνες ποιότητας αλλά προορίζονταν για διασκέδαση του νεανικού κυρίως κοινού που ήθελε να ξεφύγει από την «ψαγμένη» και πολιτικοποιημένη μουσική ή τις ροκ αυθεντίες. Άλλωστε όπως τραγουδούσε και η Cyndi Lauper το μακρινό 1983 «Girls (and boys θα προσθέταμε…) Just Want to Have Fun»…