Η Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής επιστρέφει στο Μέγαρο Μουσικής της Αθήνας για τη δεύτερη εμφάνισή της στη σεζόν. Σε αυτή την εμφάνιση στρέφεται στον πρώιμο 19ο αιώνα, όπου θα παρουσιάσει ένα πρόγραμμα αφιερωμένο εξ ολοκλήρου στον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν.
Μεταξύ των επιτευγμάτων της συμπεριλαμβάνεται η εξαιρετική ηχογράφηση των «Πλασμάτων του Προμηθέα», ενός περίπλοκου μουσικού κομματιού μπαλέτου, που πραγματοποιήθηκε από τον αρχιμουσικό Γιώργο Πέτρου με την Armonia Atenea.
Στην συναυλία της Πέμπτης 28 Μαρτίου, στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου, η Καμεράτα, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου, θα ερμηνεύσει, σε όργανα εποχής, δύο από τις εννέα συμφωνίες του Μπετόβεν: τη Συμφωνία αρ. 1 σε ντο μείζονα έργο 21 (1800) και τη Συμφωνία αρ. 7 σε λα μείζονα έργο 92 (1813).
Με αυτή την επιλογή, το πρόγραμμα επιτρέπει στον ακροατή να αντιληφθεί τον αριστουργηματικό τρόπο με τον οποίο ο Μπετόβεν ανέπτυξε την αρχιτεκτονική των συνθέσεών του. Παρουσιάζει ένα έργο όπου εξακολουθεί να φαίνεται η επίδραση του 17ου αιώνα, των Μότσαρτ και Χάυντν, αλλά και το δυναμικό της εξέλιξής του. Αυτό γίνεται εμφανές στη δεύτερη σύνθεση, την αριστουργηματική 7η Συμφωνία, ένα από τα πιο σημαντικά έργα του συνθέτη.
Η 7η Συμφωνία
Η 7η Συμφωνία, γραμμένη στην περίοδο 1811-1812, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 8 Δεκεμβρίου 1813 στη Βιέννη, πάλι στο πλαίσιο ενός φιλανθρωπικού κοντσέρτου, για την ενίσχυση των τραυματιών στρατιωτών της μάχης του Χάναου, ανάμεσα στα αυστρο-βαυαρικά στρατεύματα και τη γαλλική στρατιά του Ναπολέοντα, που υποχωρούσε από την εκστρατεία κατά της Ρωσίας.
Ο πατριωτικός χαρακτήρας της συναυλίας αποτυπωνόταν σε όλο το πρόγραμμά της, που περιλάμβανε κι ένα κομμάτι για τη «Νίκη του Ουέλινγκτον» (έργο 91), κάτι που δεν εμπόδισε το κοινό να εστιάσει την προσοχή του στην 7η Συμφωνία, που συνάντησε ιδιαίτερα θερμή ανταπόκριση. Μάλιστα, το δεύτερο (Allegretto) από τα τέσσερα μέρη της ενθουσίασε τόσο πολύ τους ακροατές που απαίτησαν την επανάληψή του, κάτι ασυνήθιστο για τα συναυλιακά ήθη της εποχής.
Στην πραγματικότητα, η 7η Συμφωνία αποτελεί ένα ποιοτικό άλμα στη μουσική δημιουργία του σαραντατριάχρονου, τότε, Μπετόβεν, όπως είχε υπάρξει η σύνθεση της 3ης Συμφωνίας, αυξάνοντας τη φήμη του σε ευρωπαϊκό επίπεδο και την αυτοπεποίθησή του, παρά τα προβλήματα που του δημιουργεί η αυξανόμενη κώφωση, που δεν θα του επιτρέψει πλέον να διευθύνει ο ίδιος τις συνθέσεις του.