Ήταν το 2002, όταν η Άννυ Καραγκούνη- Corsini ετοίμαζε τις βαλίτσες της για ένα οικογενειακό ταξίδι αναψυχής από την Ελβετία, όπου ζει από τη δεκαετία του ’70, στην Κένυα. Αυτό όμως που ξεκίνησε ως ένα ταξίδι για περιηγήσεις και σαφάρι στο επονομαζόμενο και «διαμάντι της Ανατολικής Αφρικής» έμελλε ν’ αλλάξει όχι απλώς την κοσμοθεωρία της αλλά και τις ζωές εκατοντάδων ανθρώπων -κυρίως γυναικών και παιδιών- από τη φυλή των Μασσάι.
«Το 2002 είχαμε πάει με τον άνδρα μου και τα δυο παιδιά μας στην Κένυα για τουριστικούς λόγους. Γνώριζα κάποιον που είχε μια οργάνωση εκεί και μού λέει: “θα σας πάω να δείτε χωριά που δεν έχουν δει ποτέ λευκό άνθρωπο”! Ήταν τα χωριά των Μασσάι, τελείως απομονωμένα και με τους ανθρώπους να ζουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Όταν γύρισα πίσω, ήμουν τελείως αλλαγμένη. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι υπάρχουν πάνω στη γη τέτοιες συνθήκες διαβίωσης, ότι οι άνθρωποι ζουν τόσο φτωχά», αφηγείται στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η κ. Καραγκούνη, ιδρύτρια της μη κυβερνητικής οργάνωσης M.A.A. (Maasai Aid Association).
Η M.A.A. έχει αναλάβει επίσης να φέρει εις πέρας μια άλλη «μάχη», για την εξάλειψη του φαινομένου της κλειτοριδεκτομής, μια πρακτική που εφαρμόζεται στα κορίτσια της κοινότητας των Μασσάι και, όπως επισημαίνει η οργάνωση, «είναι μια επιβλαβής παραδοσιακή πρακτική, που σχετίζεται με την άγνοια, επιζήμια αρχαία έθιμα και την έλλειψη επικοινωνίας των γυναικών Μασσάι με τον υπόλοιπο κόσμο». Μάλιστα, η κλειτοριδεκτομή στην κοινωνία των Μασσάι προηγείται του πρόωρου και καταναγκαστικού γάμου, στον οποίο ωθούνται μικρά κορίτσια, ακόμη και από την ηλικία των 10 ετών!
«Στην πρώτη εκείνη επίσκεψη στους Μασσάι το 2002, γιόρταζαν την περιτομή του γιου του αρχηγού του χωριού και την κλειτεριδοκτομή της κόρης. Εκεί ήταν που έπαθα σοκ. Δεν μπορούσα να το φανταστώ αυτό που συνέβαινε αλλά λόγω της πολιτισμικής διαφοράς και της γλώσσας δεν επενέβην αλλά το κράτησα μέσα μου κι “έβραζα”. Όταν, λοιπόν, γύρισα στη Γενεύη, ενημερώθηκα για το θέμα, μίλησα με τους συναδέλφους μου στην τράπεζα, όπου δούλευα στον τομέα της πληροφορικής, και συγκροτήσαμε μια οργάνωση ερασιτεχνική. Τον επόμενο χρόνο ξαναπήγα μόνη μου στα χωριά αυτά, αλλά με διερμηνέα, κι έτσι άρχισε αυτή η “περιπέτεια”.
Θυμάται, μάλιστα, πως στο πρώτο σεμινάριο για την κλειτοριδεκτομή σε αγροτικό χωριό, ήρθαν οι γυναίκες του χωριού και της είπαν: «Μα καλά, ξέρετε όλα αυτά τα πράγματα και δεν ήρθατε να μας τα πείτε μέχρι σήμερα;»…
Στα 17 χρόνια δραστηριοποίησής της στην Κένυα, η M.A.A. έχει κατασκευάσει δεκάδες σχολικές αίθουσες κι έχει υλοποιήσει μια σειρά από άλλα πρότζεκτ, με στόχο την ενδυνάμωση κυρίως των γυναικών στη διαφορετική αυτή κοινωνία, όπου ζουν. «Η κατανόηση της κοινωνίας έρχεται λίγο λίγο. Όσο κάποιος τους συναναστρέφεται, τόσο περισσότερο βλέπει σιγά σιγά τα προβλήματά τους», τονίζει η κ. Καραγκούνη.
Το 2020, η M.A.A. ξεκίνησε -μεταξύ άλλων- ένα πρότζεκτ, με ορίζοντα τριετίας που αφορά τη στήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας. Συγκεκριμένα χρηματοδοτήθηκε η εγκατάσταση ενός ηλεκτρικού φράχτη με ηλιακά πάνελ γύρω από τη φάρμα που διαχειρίζονται γυναίκες, ενώ αγοράστηκαν σπόροι και γεωργικά εργαλεία αλλά και κατσίκες προκειμένου να αναπτυχθεί μια μονάδα αναπαραγωγής από τα μέλη του γυναικείου συνεταιρισμού. Μάλιστα, από τη δράση αυτή, την οποία χρηματοδοτούν για μια τριετία ο Δήμος της Γενεύης και το Ίδρυμα της BNP- Paribas, ωφελούνται τρία χωριά στη νότια Κένυα.
«Οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να κατέχουν κοπάδια, παρά μόνο μια κατσίκα. Οι αγελάδες είναι μόνο προνόμιο των ανδρών. Αυτές οι γυναίκες, λοιπόν, που θα προσπαθήσουν να στείλουν τα κορίτσια τους στα σχολεία και να μην παντρευτούν νωρίς χρειάζονται ενδυνάμωση. Πώς θα γίνει αυτό; Με τη γεωργία για να γίνουν οικονομικά αυτόνομες», σημειώνει η κ. Καραγκούνη, εξηγώντας τη φιλοσοφία του νέου πρότζεκτ. Εξηγει δε, πως καθώς τα χωριά των Μασσάι βρίσκονται δίπλα σε εθνικά πάρκα με άγρια ζώα κρίθηκε αναγκαία η ανέγερση φράχτη με ηλιακά πάνελ προκειμένου να διαφυλαχθεί το ζωικό και γεωργικό κεφάλαιο.
Εν μέσω πανδημίας, η M.A.A. έκανε ένα ακόμη σπουδαίο έργο στην περιοχή χρηματοδοτώντας την εξασφάλιση βασικών ειδών διατροφής για χωριά που απειλούνταν από την πείνα. «Φέτος τα σχολεία ήταν κλειστά λόγω της πανδημίας και οι άνθρωποι άρχισαν να λιμοκτονούν καθώς έκλεισαν και οι υπαίθριες αγορές και δεν μπορούσαν να κάνουν ανταλλαγές τροφίμων για να φάνε. Μού έγραφαν: “θα πεθάνουμε από την πείνα προτού μας βρει ο κορονοϊός και μας σκοτώσει”. Έτσι, τα χρήματα που θα δίναμε για τα σχολεία τα μετατρέψαμε σε τρόφιμα. Για να έχουν τουλάχιστον ένα βασικό γεύμα την ημέρα κυρίως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι», επισημαίνει η κ. Καραγκούνη.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ