Σύμφωνα με όσα είχε περιγράψει σε μήνυση που είχε υποβάλλει εναντίον του 46χρονου η συγκεκριμένη γυναίκα, από τον πρώτο κιόλας μήνα η συμπεριφορά του ήταν ιδιαιτέρως βίαιη και οι ξυλοδαρμοί ήταν τακτικοί. Τον Μάρτιο του 2005, γεννήθηκε το πρώτο παιδί, ο γιος του ζευγαριού- σύμφωνα με πληροφορίες ήταν πρόωρο και μάλιστα η γυναίκα παρέμεινε για μερικές μέρες στο σπίτι με σπασμένα νερά, με αποτέλεσμα να διατρέχει κίνδυνο τόσο η υγεία του μωρού όσο και η δική της.
Αν και όπως είχε υποστηρίξει η ίδια προσπαθούσε να φύγει, δεν το είχε καταφέρει μέχρι τις 23 Ιανουαρίου 2009.
Την 16/2/2009 κατατέθηκε αίτηση της στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με αίτημα την ανάθεση της προσωρινής επιμέλειας των δύο ανήλικων τέκνων, αίτημα στο οποίο συναίνεσε ο εγκαλούμενος ζητώντας με δική της αίτηση προσωρινή επικοινωνία η οποία ρυθμίστηκε με την δική της πρόταση και συναίνεση. Τελικά όμως κατόπιν επιμόνων παρακλήσεων και ικεσιών του εγκαλούμενου, ο οποίος τη διαβεβαίωσε ότι πλέον είχε αλλάξει συμπεριφορά και είχε συνειδητοποιήσει τα τραγικά λάθη του, επέστρεψε με τα παιδιά της στην οικία που είχε μισθώσει στην Αργυρούπολη επί της οδού Κ…
Ο εγκαλούμενος όμως το καλοκαίρι του 2009 επανήλθε στην απαράδεκτη υβριστική και προσβλητική προς το πρόσωπο της συμπεριφορά χωρίς όμως η ίδια να έχει πλέον τη δυνατότητα απομακρύνσεως από την οικία της, καθότι γνωρίζοντας την προηγούμενη αποχώρηση της δεν την άφησε ποτέ μόνη και παρέμεινε εγκλωβισμένη σε αυτήν.
Στη μήνυση που είχε καταθέσει η πρώην σύντροφος του ανέφερε:
«Από 10/3/2010 μέχρι και σήμερα ο εγκαλούμενος αρνείται να μου παραδώσει τον υιό μας παρά το γεγονός ότι το παιδί με αναζητεί και δεν λαμβάνει τη φροντίδα που χρειάζεται λόγω της μικρής του ηλικίας, αλλά και λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει, καθότι είναι λιποβαρές με αργό ρυθμό ανάπτυξης και χρήζει ειδικής διατροφής και φροντίδας και προστασίας της ψυχικής του υγείας.
Η επιπόλαιη και απαράδεκτη συμπεριφορά του εγκαλούμενου προκύπτει αφενός από το γεγονός ότι έχει κρατήσει το παιδί μας του όλες αυτές τις μέρες και του έχει αποκλείσει τη δυνατότητα να μεταβαίνει ως προνήπιο στο…. Δημόσιο νηπιαγωγείο Αργυρούπολης. Αφετέρου ενώ γνωρίσει ποιο είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου μας δεν το παραδίδει σε εμένα, αντιθέτως με εκβιάζει να επιστρέψω στην οικία του μαζί με το μικρότερο παιδί, διαφορετικά ο γιος μας θα παραμένει συνεχώς μαζί του αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα των 35 ημερών έχω δει λίγες φορές τον γιο μας κάτω ακριβώς από την οικία που διαμένω και υπό την παρουσία πάντοτε του εγκαλούμενου, ο οποίος όταν διαπιστώνει τα συναισθήματα αγάπης που δείχνει προς το πρόσωπο μου το παιδί μας, το τραβάει αποτόμως και αποχωρεί εσπευσμένα με το αυτοκίνητο του. Το παιδί τόσο από κοντά όσο και τηλεφωνικώς εκφράζει την επιθυμία του να μείνει μαζί μου, όπως είναι φυσικό , όμως ο εγκαλούμενος διακόπτει αμέσως την συνομιλία και με κατηγορεί στο παιδί προκειμένου να το κρατήσει κοντά του. Ο εγκαλούμενος σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται την μεταξύ μας διάσταση, παραβιάζει συνεχώς τον νόμο και αδιαφορεί για τις τραγικές επιπτώσεις που έχει η συμπεριφορά του στον γιο μας που ζει χωρίς τη μητέρα του».
Η επιπόλαιη και απαράδεκτη συμπεριφορά του εγκαλούμενου προκύπτει αφενός από το γεγονός ότι έχει κρατήσει το παιδί μας του όλες αυτές τις μέρες και του έχει αποκλείσει τη δυνατότητα να μεταβαίνει ως προνήπιο στο…. Δημόσιο νηπιαγωγείο Αργυρούπολης. Αφετέρου ενώ γνωρίσει ποιο είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου μας δεν το παραδίδει σε εμένα, αντιθέτως με εκβιάζει να επιστρέψω στην οικία του μαζί με το μικρότερο παιδί, διαφορετικά ο γιος μας θα παραμένει συνεχώς μαζί του αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα των 35 ημερών έχω δει λίγες φορές τον γιο μας κάτω ακριβώς από την οικία που διαμένω και υπό την παρουσία πάντοτε του εγκαλούμενου, ο οποίος όταν διαπιστώνει τα συναισθήματα αγάπης που δείχνει προς το πρόσωπο μου το παιδί μας, το τραβάει αποτόμως και αποχωρεί εσπευσμένα με το αυτοκίνητο του.
Οι απειλές και η άσχημη συμπεριφορά δεν σταμάτησε, όμως καθώς υπήρχε και συνέχεια.
«Την 6/4/2010 και περί 19.00 ο εγκαλούμενος με ενημέρωσε ότι ενώ αυτός με ένα φίλο του βρίσκονταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του ο μικρός είχε χτυπήσει στο μάτι του, αλλά ήταν καλά, κοιμόταν και να μην το ενοχλήσω. Το ίδιο βράδυ και περί 00.00 μου ξανατηλεφώνησε ότι το μάτι του παιδιού ήταν πολύ πρησμένο και ότι θα το πήγαινε στο νοσοκομείο. Εγώ που άκουγα το παιδί να κλαίει ασταμάτητα θέλησα αμέσως να πάω και εγώ εκεί ο εγκαλούμενος όμως μου το απαγόρευσε. Αργότερα και περί τις 0.45 μου τηλεφώνησε ότι η διάγνωση των γιατρών ήταν ότι ένα αντικείμενο είχε μπει στο μάτι του παιδιού, ότι του είχαν κάνει την κατάλληλη περίθαλψη, είχαν κλείσει το μάτι με ειδικό επίθεμα και ότι θα γυρνούσαν στο σπίτι.
Την επόμενη ημέρα 7/4/2010 και παρά τον μεγάλο φόβο μου πήγα σπίτι του για να δω τον 5χρονο γιο μας. Το παιδί βρισκόταν σε άθλια κατάσταση ήταν βρώμικο και έκλαιγε συνεχώς, το έπλυνα και το άλλαξα και πήγα μαζί του στο δωμάτιο των παιχνιδιών να παίξουμε μήπως και ηρεμήσει. Ενώ λοιπόν βρισκόμουν με το παιδί μου ήλθε στο δωμάτιο ο εγκαλούμενος με ερωτικές διαθέσεις τις οποίες απέκρουσα. Τότε εκείνος έγινε για μυριοστή φορά έξαλλος και άρχισε να με βρίζει «π….α, ξ….α, κ…α» και να μου λέει «θα στα πάρω τα παιδιά εγώ ότι και να πούνε τα δικαστήρια και μετά θα σας θάψω όλους». Εγώ ηρέμησα το παιδί το οποίο είχε κουρνιάσει κατάχλομο και έφυγα, ευχαριστημένη που δεν είχα αυτή τη φορά ξυλοφορτωθεί.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και περί τις 19.30 επέστρεψα μαζί με την θυγατέρα μου και την μητέρα ου στο σπίτι της τελευταίας όπου κατά τα άνω είχα πλέον εγκατασταθεί με το ένα παιδί μου. Ανέβηκα πρώτη με το παιδί αγκαλιά. Η μητέρα μου ακολουθούσε. Πριν όμως προλάβει να μπει και αυτή στην πολυκατοικία την πρόλαβε ο εγκαλούμενος ο οποίος άρχισε να της φωνάζει με τον 5χρονο στην αγκαλιά του… Αμέσως κατέβηκα κάτω, πλησίασα και του είπα «μη φωνάζεις σε παρακαλώ μπροστά στο παιδί». Ήταν σαν να του είπα φώναζε όσο πιο δυνατά μπορείς. Άρχισε να ουρλιάζει τόσο δυνατά ώστε οι περίοικοι βγήκαν στα μπαλκόνια τους και όλοι αυτοί – μη εξαιρουμένου του πατέρα μου που και αυτός βγήκε στο μπαλκόνι να δει τι συμβαίνει τον άκουσαν να μου φωνάζει «π….α, ξευτιλισμένη, κ…α θα σε γ…ω και σένα και τον πατέρα σου, α…α θα σας θάψω όλους».
Εγώ αισθανόμενη μεγάλη ντροπή που όλα αυτά γίνονταν εις επήκοον των γειτόνων μας του είπα «σε ικετεύω φύγε» αυτός όμως όχι μόνο δεν με άκουσε αλλά αφού άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού του αυτοκινήτου του και πέταξε μέσα σαν τσουβάλι τον μικρό γιο μας άρχισε να χτυπάει με τις μπουνιές του τον ουρανό του αυτοκινήτου ουρλιάζοντας ταυτόχρονα με άναρθρες κραυγές. Έτσι επιχείρησα να μπω στην πολυκατοικία μας, να πάω στο σπίτι μας και να καλέσω το 100 πριν όμως προλάβω να το πράξω ο εγκαλούμενος μπήκε στο αυτοκίνητο του, και με πολύ μεγάλη ταχύτητα πήγε λίγα μέτρα, έκανα παράνομη στροφή, επέστρεψε άνοιξε το παράθυρο του συνοδηγού και πάνω από το 5χρονο παιδί μας που είχε χάσει αυτό που λέμε την λαλιά του μου φώναξε «μωρή κ…α θα σε ξεσκίσω και σένα και τον πατέρα σου και την μάνα σου» αγνοώντας ότι είχε μέσα, στο μπροστινό κάθισμα χωρίς ζώνη το παιδί μας του οποίου τη ζωή έθεσε σε μεγάλο κίνδυνο έφυγε με μεγάλη ταχύτητα».