Μια ασυνήθιστη εικόνα αντικρίζουν στο κέντρο της Λάρισας οι διερχόμενοι πολίτες και δεν είναι λίγες οι φορές που κοντοστέκονται για να την παρατηρήσουν με θαυμασμό.
Μια νεαρή κοπέλα οδηγεί και χειρίζεται με μεγάλη δεξιοτεχνία έναν μικρό εκσκαφέα στα έργα που γίνονται στην οδό Μανωλάκη. Δεν είναι άλλη από την Αρετή Μιχάκη, μόλις 23 ετών η οποία ήδη κάνει αυτό το επάγγελμα τρία χρόνια, δηλαδή από τα 20 της.
Υποστηρίζει ότι είναι η μοναδική γυναίκα που κάνει αυτό επάγγελμα όχι μόνο στη Λάρισα, αλλά και σε όλη τη χώρα. Οδηγοί φορτηγών υπάρχουν αρκετές, ακόμη και νταλίκας, αλλά χειρίστρια τσάπας, όχι.
«Έρχονται την ώρα που εργάζομαι και μου δίνουν συγχαρητήρια, μου λένε ότι με θαυμάζουν και αυτό με κάνει να αισθάνομαι πολύ όμορφα», λέει η Αρετή.
«Δουλεύω ήδη τρία χρόνια ως οδηγός, έχοντας ξεκινήσει αρχικά από φορτηγά. Οδηγός είναι ο πατέρας μου και έτσι ξεκίνησα για το μεροκάματο. Είδα στην πορεία ότι μου αρέσει πολύ. Ασχολούμουν με τον αθλητισμό και μάλιστα έκανα πρωταθλητισμό στην ποδηλασία, αλλά είναι δύσκολο στην Ελλάδα να το κάνεις αυτό αν δεν εργάζεσαι, διότι δεν μπορείς να βιοποριστείς από τον πρωταθλητισμό σε τέτοια αθλήματα. Έπειτα επέλεξα να δοκιμάσω την προπονητική, ξεκίνησα λοιπόν σε ένα ΙΕΚ, αλλά είδα ότι δεν μου ταιριάζει πολύ. Ψάχνοντας λοιπόν τι θα κάνω μου πρότεινε ο πατέρας μου να δοκιμάσω το επάγγελμά του. Είμαστε τρεις αδερφές, αλλά εγώ είμαι λίγο το «αντράκι» της παρέας, λίγο πιο δυναμική, οπότε μου έκανε αυτή την πρόταση ο μπαμπάς μου και είπα να το δοκιμάσω. Δε το μετανιώνω στιγμή γιατί το αγάπησα αμέσως και ξέρω πια ότι αυτό είναι το επάγγελμά μου, δουλεύω στα χωματουργικά και μου αρέσει πολύ. Ούτε εγώ πίστευα ότι θα το αγαπήσω και θα μπορέσω να το εξελίξω, σίγουρα έχω πολλά να μάθω από τους συναδέλφους μου ακόμα, μαθαίνω όμως γρήγορα. Ο μπαμπάς μου είναι υπερήφανος για μένα, ούτε εκείνος το περίμενε όταν μου το πρότεινε ότι θα έμενα στη δουλειά και θα μου άρεσε τόσο πολύ».
«Με σέβονται όλοι οι συνάδελφοί μου. Σίγουρα στην αρχή φάνηκε σε κάποιους περίεργο και ορισμένοι με κοίταξαν κάπως υποτιμητικά, όμως όταν είδαν στην πορεία ότι τα καταφέρνω άλλαξαν γνώμη και μου έχουν εμπιστοσύνη. Κανείς δεν με πρόσβαλλε ποτέ και κανείς δεν με έκανε να νιώσω άσχημα. Όλοι κάνουμε τη δουλειά μας», τονίζει με χαμόγελο η Αρετή.
«Πόσο δύσκολο όμως είναι στην πράξη να χειρίζεσαι ένα τέτοιο μηχάνημα, δεν υστέρει μια γυναίκα λόγω της μυϊκής δύναμης που χρειάζεται;»
«Η μυϊκή δύναμη χρειάζεται για να αλλάξεις για παράδειγμα ένα ανταλλακτικό, ή για να βάλεις βενζίνη, εκεί έχω τους συναδέλφους μου που με βοηθούν αν χρειαστεί», θα τονίσει και θα συμπληρώσει: «Εκεί ίσως αισθάνομαι λίγο μειονεκτικά αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό, οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη έτσι κι αλλιώς».