Αποκαλυπτικός αναφορικά με πτυχές του εαυτού του που δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό, ήταν ο ηθοποιός Γιώργος Κωνσταντίνου κατά τη συνέντευξη του στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω».
Ο λαοφιλής καλλιτέχνης, μίλησε για τον εθισμό του στον τζόγο, για το οποίο έχει αναφερθεί και στο βιβλίο του.
«Όλοι έχουν μείνει σε αυτό το σημείο του βιβλίου μου γιατί πουλάει. Θα είχα κάθε λόγο να το εξαφανίσω… Νομίζω ότι ο τζόγος κατά την φιλοσοφική μου άποψη, είναι έμφυτος. Από μικρά παιδάκια λέμε αυτό είναι δικό μου και ποιος θα κερδίσει κέρματα. Είναι ένα σκαλοπάτι που οδηγεί στην μεγάλη κατηφόρα. Αν μπλέξεις με αυτό, είναι ένας καταστροφικός εθισμός. Το λέει άλλωστε και το ρητό πας παίζων χάνει», είπε.
«Κανείς δεν βγαίνει νικητής, όποιος τζογάρει χάνει. Στιγμιαίες είναι οι νίκες, όπως και το ναρκωτικό… Ήταν μια παγίδα. Έγραψα αυτό το πράγμα για να πω πόσο καταστροφικό είναι, όπως θα έλεγα και για τα ναρκωτικά. Δεν το έκανα για να πω ότι έπαιζα. Ωστόσο έγινε σημαία», αποκάλυψε.
Ο κ. Κωνσταντίνου, αναφέρθηκε και στα παιδικά του χρόνια: «Ο πατέρας μου δεν είχε παντρευτεί την μητέρα μου και η μητέρα μου το έφερνε βαρέως ότι εγώ ήμουν ένα εξώγαμο παιδί. Η μητέρα μου χρόνια μετά, ζήτησε να παντρευτούν. “Για να συνεχίσει να σε βοηθάει ο γιός μου θα με παντρευτείς” του είπε και παντρεύτηκαν εκείνη στα 60 και εκείνος στα 70 και μετά χώρισαν. Ο πατέρας μου ήταν τενόρος και η μητέρα μου πριμαντόνα», τόνισε.
«Ήταν δύσκολα δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε» είπε για τα παιδικά του χρόνια. «Mετά το 1948 αρχίσαμε να κυκλοφορούμε στον δρόμο. Ήταν μια διαλυμένη κατάσταση. Η ανάγκη για επιβίωση δεν μας άφησε να κάνουμε όνειρα. Τη βγάζαμε στους δρόμους. Ήμουν στο σπίτι με τη γιαγιά που δημιουργούσε ένα κλίμα φόβου και τρόμου. Από εκεί σέρνω κάποια κατάλοιπα».
