Όλο και περισσότεροι Αμερικανοί θέλουν να απομακρυνθούν όσο το δυνατόν νωρίτερα – πλήρως ή εν μέρει – από την αγορά εργασίας.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, περίπου το 21% του πληθυσμού στις ΗΠΑ θα ξεπερνά τα 65 χρόνια από 15% το 2016. Οι περισσότεροι ενήλικες που δεν έχουν συνταξιοδοτηθεί ακόμα δηλώνουν πως έχουν κάποιου είδους «μαξιλάρι» για τη σύνταξη, αλλά μόλις το 36% αυτών πιστεύει ότι οι αποταμιεύσεις τους είναι επαρκείς ή ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο, σύμφωνα με το αμερικανικό Census Bureau.
Παρόλα αυτά, λιγοστεύουν οι εργαζόμενοι που θέλουν να δουλεύουν σε πλήρες ωράριο μετά τα 62 τους χρόνια ή μετά τα 67 όταν δίνεται πλήρης κοινωνική ασφάλιση. Τη μεγαλύτερη αλλαγή στη στάση τους εμφάνισαν μάλιστα ιδίως οι χαμηλόμισθοι και οι εργαζόμενες γυναίκες.
Η στροφή αυτή πυροδοτήθηκε στην πανδημία, όταν μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού στις ΗΠΑ παραιτήθηκε λόγω εργασιακής κόπωσης, γενικής δυσαρέσκειας από τη δουλειά, ανάγκης φροντίδας παιδιών ή ηλικιωμένων. Μετά από τη διετία του λεγόμενου «Great Resignation», όταν περίπου 50 εκατ. άτομα παραιτήθηκαν, ορισμένοι από αυτούς κατάφεραν να βρουν καλύτερη θέση εργασίας με υψηλότερο μισθό, καθώς η αγορά εργασίας παρέμεινε «σφιχτή».
Τώρα, η πανδημία έχει τελειώσει και η αμερικανική οικονομία ανέκαμψε γρήγορα από την ύφεση του 2020. Κι όμως, συνεχίζουν να αναδύονται πρωτοφανείς τάσεις στο εργατικό δυναμικό, μεταξύ αυτών και οι αλλαγές στις προσδοκίες των Αμερικανών για το πότε θα συνταξιοδοτηθούν. Τον Μάρτιο του 2020, οι προσδοκίες αυτές έπεσαν κατακόρυφα και έκτοτε συνεχίζουν να υποχωρούν. Σύμφωνα με σχετική έρευνα καταναλωτικών προσδοκιών στις ΗΠΑ, ο αριθμός άγγιξε ιστορικό χαμηλό τον Μάρτιο του 2024, όταν μόλις το 45,8% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι θέλει να απασχολείται με πλήρες ωράριο μετά τα 62 του χρόνια. Πριν την πανδημία, το ποσοστό αυτό ανερχόταν στο 54,6%.
«Η πτώση είναι ευρεία σε όλες τις ηλικίες, τα είδη εκπαίδευσης και τις εισοδηματικές ομάδες, με τους εργαζομένους κάτω των 45 ετών χωρίς πτυχίο και με ετήσιο εισόδημα κάτω των 60.000 δολαρίων να δείχνουν ελαφρώς μεγαλύτερη πτώση σε σύγκριση με τους υπόλοιπους», σύμφωνα με τους ερευνητές.
Το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να αποδοθεί σε έναν μεμονωμένο παράγοντα και μάλιστα εξέπληξε τους ερευνητές, δεδομένου ότι πλέον έχει εκτιναχθεί το προσδόκιμο ζωής. Οι πιθανές εξηγήσεις αφορούν την αξία που δίνεται μετά τις καραντίνες στην εργασία και τον ελεύθερο χρόνο, καθώς και τις αποταμιεύσεις που συγκέντρωσαν οι Αμερικάνοι στην πανδημία. Σε κάθε περίπτωση, η στροφή αυτή είναι πιθανό να αφήσει μεγάλο αποτύπωμα στην οικονομία.
«Μπορεί να συνεχίσει να επηρεάζει την αγορά εργασίας τα επόμενα χρόνια. Επίσης, μπορεί να έχει σημαντικές μακροοικονομικές επιπτώσεις, όταν οι καταναλωτές βάσει των προσδοκιών τους προσαρμόσουν ανάλογα τις καταναλωτικές και αποταμιευτικές τους αποφάσεις», αναφέρουν οι ερευνητές. Και βέβαια, εφόσον οι ερωτηθέντες πράγματι βγουν από την αγορά εργασίας λίγο μετά τα εξήντα, θα επηρεαστούν σημαντικά τα προγράμματα κοινωνικής ασφάλισης.