Τα τελευταία χρόνια, οι ανορθόδοξη οικονομική πολιτική του Ερντογάν έκανε τις οικονομικές επιδόσεις της Τουρκίας είναι κάτι παραπάνω παρά κακές. Ο πληθωρισμός απογειώθηκε, η ζήτηση για δολάρια έφτασε στα ύψη, το νόμισμα υποτιμήθηκε όσο κανένα, τα διεθνή αποθέματα της χώρας εξαντλήθηκαν και οι ξένοι επενδυτές κατευθύνθηκαν προς την έξοδο.
Σίγουρα, τα γεγονότα του περασμένου Ιουνίου ανάγκασαν τον Ερντογάν να κάνει μια πολιτικά ενοχλητική αναστροφή πολιτικής και να υιοθετήσει μια πιο ορθόδοξη νομισματική πολιτική. Από τον Ιούνιο του 2023, η τουρκική κεντρική τράπεζα έχει αυξήσει τα επιτόκια κατά περισσότερες από 40 ποσοστιαίες μονάδες στο σημερινό τους επίπεδο του 50%. Ωστόσο, αυτό δεν έχει ακόμη επηρεάσει τον πληθωρισμό των τιμών και των μισθών. Τους τελευταίους 12 μήνες, ο πληθωρισμός ήταν 67%, πάντα σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία που δημοσιεύει το TÜİK. Τα υψηλά επιτόκια απέτυχαν επίσης να σταθεροποιήσουν το νόμισμα. Από την αρχή του τρέχοντος έτους, η τουρκική λίρα έχει υποχωρήσει πάνω από 7% και τώρα βρίσκεται σε ιστορικό χαμηλό πάνω από τις 30 τουρκικές λίρες στο δολάριο.
Οι προοπτικές ώστε η Τουρκία να σταθεροποιήσει σύντομα τη λίρα, είναι ισχνές. Μια κανονική χώρα στην οποία θα επικρατούσαν οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Τουρκία, θα απευθυνόταν στο ΔΝΤ για μια συμφωνία stand-by για να μειώσει τον κόπο και τα δεινά της καταπολέμησης του πληθωρισμού και την ενίσχυση του ισοζυγίου πληρωμών. Η ουσία για την Τουρκία είναι ότι αυτό θα ήταν πολιτικά πολύ δύσκολο για τον Ερντογάν, δεδομένης της προηγούμενης έντονης αντίθεσής του σε οποιεσδήποτε συναλλαγές με αυτήν την οργάνωση. Δεν βοηθά επίσης το γεγονός ότι η Τουρκία έχει κακές σχέσεις με τις ΗΠΑ, τον μεγαλύτερο μέτοχο του ΔΝΤ. Και φυσικά θα έκανε κακό στο ίματζ του Ερντογάν, από τη μία, να δηλώνει επί δύο δεκαετίες ότι η Τουρκία δεν έχει ανάγκη τους ξένους και να διατρανώνει το ότι η Τουρκία μπορεί γενικώς να βασίζεται στα δικά της πόδια για να σηκωθεί και, από την άλλη, να προσφεύγει στον μεγαλύτερο χρηματικό οργανισμό της Δύσης για βοήθεια.
Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι ο Ερντογάν θα αναγκαστεί να προσπαθήσει να σταθεροποιήσει την τουρκική οικονομία χωρίς τη στήριξη του ΔΝΤ. Και αυτό φυσικά θα το πληρώσουν οι Τούρκοι πολίτες που για τον εγωισμό και τη μεγαλομανία του Ερντογάν θα κληθούν να πληρώσουν πολλά και να σηκώσουν ασήκωτα βάρη, πολύ μεγαλύτερα από όσα υπομένει μέχρι τώρα.