Ο εντοπισμός των τριών κλεμμένων πινάκων της Εθνικής Πινακοθήκης και η σύλληψη του μυστηριώδους δράστη, έλυσε ένα γρίφο που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια. Αφού ξεσκονίστηκαν νόμιμα και παράνομα auctions σε όλο τον κόσμο, ψάχτηκαν ιδιωτικές συλλογές, κλεπταποδόχοι και διακινητές, οι πίνακες ανεκτίμητης αξίας βρέθηκαν τελικά σε μια ρεματιά στην Κερατέα. Ο δράστης, ομολόγησε πως ο ίδιος «εξαφάνισε» τα έργα τέχνης προφανώς αγνοώντας ότι ανήκουν το Δημόσιο και συνεπώς δεν θα μπορούσαν ποτέ να αλλάξουν ιδιοκτήτη. Έτσι, όσες φορές και αν προσπάθησε, μέσω των υπόγειων διαύλων να τα σπρώξει, δεν κατάφερε να βρει αγοραστή καθώς κανείς δεν θα έδινε εκατομμύρια να αγοράσει πίνακες που ουσιαστικά ποτέ δεν θα ήταν δικοί του. Δεν θα μπορούσε να τους εμφανίσει πουθενά και αν ποτέ τους έβρισκαν, τα αριστουργήματα θα επέστρεφαν στο Δημόσιο και οι κάτοχοι θα τιμωρούνταν.
Τους τελευταίους μήνες η Ελληνική Αστυνομία μαζί με την ΕΥΠ, ξεκίνησε μια προσπάθεια αναζωπύρωσης των ερευνών προκειμένου να βρεθούν τόσο ο πίνακας του Πικάσο όσο και τα άλλα δύο έργα -ο «Ανεμόμυλος Στάμμερ» (1905) από την πρώτη περίοδο του Ολλανδού Πιετ Μοντριάν και ένα σχέδιο θρησκευτικής απεικόνισης του Ιταλού Γουλιέλμο Κάτσια-, τα οποία και εκλάπησαν από το δίδυμο των αλλοδαπών φαντομάδων τα ξημερώματα της 9ης Ιανουαρίου του 2012 από την Εθνική Πινακοθήκη. Στόχος τους ήταν τα έργα να εντοπιστούν και να επιστρέψουν στην ανακαινισμένη πλέον Εθνική Πινακοθήκη.Το ενδιαφέρον των ερευνητών τράβηξε το γεγονός ότι ο ένας δράστης που μπήκε στην Εθνική Πινακοθήκη άνοιξε την κλειδαριά της μπαλκονόπορτας χωρίς να την παραβιάσει.
Ο άνδρας, αρχικά έκρυβε τους πίνακες σε μια αποθήκη στην Κερατέα και στην συνέχεια σε μια ρεματιά για να μην τους βρουν στην κατοχή του. Οι πρώτες πληροφορίες λένε ότι δεν κατάφερε ποτέ να τους βγάλει στο εξωτερικό για να τους σπρώξει στη μαύρη αγορά. Ο κλεμμένος από την Εθνική Πινακοθήκη πίνακας του Πικάσο με θέμα το «Γυναικείο κεφάλι» ήταν ένα αντίδωρο του μεγάλου ζωγράφου στον ελληνικό λαό για την αντίστασή του κατά των δυνάμεων του φασισμού. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα έργο με ανυπολόγιστη συμβολική αξία για την Ελλάδα.