Κατά τη διάρκεια των εργασιών για την τοποθέτηση του νέου ενιαίου αγωγού ύδρευσης στην Ερέτρια, στο πλαίσιο του έργου του Δήμου Ερέτριας «Αντικατάσταση Δικτύου Ύδρευσης Ερέτριας (υπόλοιπα τμήματα πόλης)», που είναι ενταγμένο στο Ε.Π. «Υποδομές Μεταφορών, Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη 2014-2020» (ΟΠΣ 500157) και παρακολουθείται από εξειδικευμένο προσωπικό της ΕΦΑ Ευβοίας (2ο υποέργο), ανακαλύφθηκε στην πόλη της Ερέτριας ένα τμήμα οικίας από την υστεροκλασική περίοδο (μέσα 4ου αι. π.Χ.), το οποίο διατηρεί βοτσαλωτό δάπεδο με κεντρική παράσταση δύο Σατύρων.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, το κτήριο αυτό βρίσκεται στον πυρήνα του αστικού ιστού της αρχαίας πόλης, κοντά στο ιερό του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, τη «Συνοικία των Παναθηναϊκών Αμφορέων» και την «Οικία των Μωσαϊκών», όπου έχουν προηγουμένως ερευνηθεί οικίες του 4ου αι. π.Χ., που σε πολλές περιπτώσεις διαθέτουν περίτεχνα βοτσαλωτά ψηφιδωτά δάπεδα.
Κατά την ανασκαφή αποκαλύφθηκε ένα τετράπλευρο δωμάτιο σχεδόν τετράγωνης διαμόρφωσης, με εσωτερικές διαστάσεις 3,50μ. x 3,55μ., το οποίο ορίζεται από τοίχους στα νότια και ανατολικά. Οι τοίχοι στις υπόλοιπες πλευρές (βόρεια και δυτική) δεν αποκαλύφθηκαν λόγω του περιορισμένου χώρου της ανασκαφής και της ύπαρξης οδοστρώματος δημοτικής οδού.
Μέσα στο δωμάτιο βρέθηκε ψηφιδωτό δάπεδο από μικρά, λευκά φυσικά βότσαλα, το οποίο διατηρεί ένα κεντρικό μετάλλιο διαμέτρου 1,13μ., με παράσταση Σατύρων. Εικονίζονται δύο ανδρικές φιγούρες με ζωόμορφα χαρακτηριστικά (ουρά, κέρατα, μυτερά αυτιά). Ο ένας είναι νεαρός και παίζει διπλό αυλό, ενώ ο άλλος, μεγαλύτερης ηλικίας και γενειοφόρος, φαίνεται να χορεύει με τη μουσική. Για την απόδοση των χαρακτηριστικών των προσώπων και των λεπτομερειών του σώματος έχουν χρησιμοποιηθεί βότσαλα διαφόρων χρωμάτων (λευκό, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο), με τα κίτρινα βότσαλα στα μαλλιά να προσδίδουν ρεαλισμό και ζωντάνια στις φιγούρες.
Κατά μήκος της βόρειας, ανατολικής και δυτικής πλευράς του δωματίου, αποκαλύφθηκε ένα υπερυψωμένο δάπεδο από κονίαμα, με πλάτος 0,935μ. και ύψος περίπου 2-3 εκατοστών. Αυτή η κατασκευή χρησίμευε για την τοποθέτηση κλινών ή ανακλίντρων, ένα στοιχείο που συναντάται συχνά σε κατοικίες της ίδιας περιόδου στην Ερέτρια (Δυτική Συνοικία, Οικία Μωσαϊκών) και υποδεικνύει ότι ο χώρος πιθανότατα ήταν ανδρώνας, όπου πραγματοποιούνταν συνεστιάσεις και συμπόσια. Η παράσταση των Σατύρων σε εύθυμη διάθεση, διασκεδάζοντας με τη μουσική, συνδέεται νοηματικά με τη χρήση του χώρου, ο οποίος προοριζόταν για τις γιορτές που λάμβαναν χώρα στην οικία.
Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, μετά την ολοκλήρωση της ανασκαφικής έρευνας και την αρχική εκτίμηση των αρχαιολογικών ευρημάτων, η οικία και το βοτσαλωτό ψηφιδωτό δάπεδο πιθανόν χρονολογούνται μετά τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Αυτή την περίοδο εμφανίζονται οι πολυτελείς ιδιωτικές κατοικίες στην αρχαία Ερέτρια, οι οποίες ακολουθούν τον γνωστό αρχιτεκτονικό τύπο με κεντρική περίστυλη αυλή, γύρω από την οποία αναπτύσσονται οι ιδιωτικοί χώροι της οικογένειας και οι δημόσιοι χώροι για επίσημες περιστάσεις και συμπόσια. Παρόμοια βοτσαλωτά δάπεδα στην «Οικία των Μωσαϊκών» έχουν χρονολογηθεί γύρω στο 360-350 π.Χ.
Μετά από ομόφωνη γνωμοδότηση του τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Στερεάς Ελλάδας κατά την αρ. 3/26-6-2024 Συνεδρίασή του, αποφασίστηκε η προσωρινή κατάχωση του δαπέδου για λόγους προστασίας και η τροποποίηση της διαδρομής του αγωγού ύδρευσης, ώστε να μην επηρεαστεί το δάπεδο και να αναδειχθεί στο μέλλον.
Η ΕΦΑ Ευβοίας, λαμβάνοντας υπόψη την άριστη κατάσταση διατήρησης του βοτσαλωτού ψηφιδωτού δαπέδου και την μοναδικότητα της παράστασης του κεντρικού μεταλλίου, προέβη καταρχάς σε άμεσες εργασίες στερέωσης και καθαρισμού αυτού από Συντηρητές της Υπηρεσίας, ενώ παράλληλα έχει ληφθεί μέριμνα ώστε το νέο αυτό αρχαιολογικό σύνολο να ενταχθεί προς ανάδειξη στη «Μελέτη ενοποίησης των μνημείων του αρχαιολογικού χώρου Ερέτριας», που εκπονήθηκε με χρηματοδότηση του Ε.Π. «Στερεά Ελλάδα 2014-2020» και πρόκειται να εξεταστεί από το ΚΑΣ.