Η αγγλόφωνη ελληνορωσική συμπαραγωγή «Ο Άνθρωπος του Θεού» της Yelena Popovic, έχει εντυπωσιακό διεθνές καστ και συντελεστές. Η παραγωγή είναι των Simeon Entertainment και View Master Films, σε συνεργασία με τη Μονή Βατοπεδίου και το Ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος o Γραικός, την Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και άλλους, ενώ υπάρχει υποστήριξη και από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.
Ο «Άνθρωπος του Θεού» ήρθε στις 26 Αυγούστου στις οθόνες των ελληνικών κινηματογράφων , έχοντας αποσπάσει το βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας και στο Los Angeles Greek Film Festival.
Μπορεί κανείς να νομίσει ότι η προτίμηση του κοινού οφείλεται στο θέμα της ταινίας, που είναι η ζωή του κοσμαγάπητου και θαυματουργού αγίου της Ορθοδοξίας Νεκταρίου Κεφαλά, του γεννημένου στη Σηλυβρία της Μικράς Ασίας το 1846. Η ταινία παρουσιάζει τα 30 τελευταία χρόνια της ζωής του, μέχρι το θάνατό του στην Αθήνα το 1920. Ο Νεκτάριος έγινε επίσκοπος Πενταπόλεως στην Αίγυπτο, από όπου εκδιώχθηκε συκοφαντημένος και ήρθε στην Ελλάδα, για να γίνει μετά από περιπέτειες διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και τελικά ιδρυτής γυναικείου μοναστηριού στην Αίγινα, το οποίο ανθεί μέχρι τις μέρες μας. Όμως το πράγμα με την προτίμηση του κοινού δεν είναι τόσο απλό.
Κατ’ αρχήν, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή η ταινία επιδεικνύει έναν σπάνιο συνδυασμό σκηνοθετικής μαεστρίας, υψηλής κινηματογραφικής αισθητικής.
Η πλοκή της ταινίας μπορεί να ξαφνιάσει ευχάριστα ακόμα και κάποιον που γνωρίζει την ζωή του αγίου Νεκταρίου: Περιγράφει τα καταγεγραμμένα γεγονότα πιστά, αλλά με τρόπο πρωτότυπο, χωρίς να γίνεται προβλέψιμη.
Η δομή της ταινίας υπηρετεί αριστοτεχνικά την πλοκή, κρατώντας έναν ρυθμό ιδανικό: Δεν είναι πολύ γρήγορος, δεν είναι και καθόλου αργός. Η μετάβαση από το ένα μέρος της ταινίας στο άλλο γίνεται ομαλά, με ροή και χωρίς κοιλιές. Η ένταση κλιμακώνεται σταδιακά, και ο θεατής οδηγείται στην κάθαρση του τέλους όπως όταν ανεβαίνουμε ένα βουνό, όπου τη μια σκαρφαλώνουμε σε απότομα βράχια και την άλλη βαδίζουμε σε ομαλά οροπέδια.
Ο πρωταγωνιστής Άρης Σερβετάλης είναι στην κυριολεξία καθηλωτικός. Έχει κάνει τόσο καλή δουλειά με τις εκφράσεις του προσώπου, τον τόνο της φωνής και τη γλώσσα του σώματος, δείχνει μια τόσο συγκλονιστική αμεσότητα και απλότητα, που παρότι υπάρχουν τόσες φωτογραφίες του Αγίου Νεκταρίου και ξέρουμε πώς ήταν, ώρες-ώρες νομίζει κανείς ότι πραγματικά βλέπει τον άγιο στην οθόνη.