Πόσο εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα και καταδικάζουμε. Και πόσο δύσκολα αλλάζουμε την λανθασμένη μας απόφαση για να μην πληγώσουμε τον «ευαίσθητο» εγωισμό μας…
Αυτές είναι οι αλήθειες τις οποίες “γεύονται” οι θεατές που κατακλύζουν για ένατη χρονιά το θέατρο «Αλκμήνη», κάνοντας τους «12 ενόρκους» της σκηνοθέτιδας Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, μία εκ των μακροβιότερων θεατρικών παραστάσεων όλων των εποχών στη χώρα μας.
«Είναι ένα δικαστικό δράμα με κεντρικό πυρήνα της ιστορίας την αθώωση ή την καταδίκη ενός παιδιού που κατηγορείται για πατροκτονία, αλλά στην ουσία του είναι ένα έργο που μας φέρνει αντιμέτωπους με το εγώ μας και τις προκαταλήψεις μας. Εμφανίζει μπροστά στα μάτια μας τον δήμιο που όλοι λίγο-πολύ κρύβουμε μέσα μας. Αν δεν τον αντικρίσουμε αυτόν τον δυνάστη μας, αν δεν αντιληφθούμε ότι συγκατοικούμε εντός μας με έναν αιμοδιψή δήμιο, δεν θα μπορέσουμε και να τον καθαιρέσουμε», εξηγεί η σκηνοθέτης.
«Αισθανόμαστε όλοι – ηθοποιοί και λοιποί συντελεστές – ευγνωμοσύνη για την πορεία της συγκεκριμένης παράστασης και για την εμπιστοσύνη του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια. Πακέτο όμως με την εμπιστοσύνη της μίας πλευράς έρχεται αυτομάτως και η ευθύνη της άλλης. Γι’ αυτό και κάθε νέο χρόνο, κάθε νέα μέρα παράστασης ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυτό το ηθικό βάρος και νιώθουμε το χρέος που έχουμε απέναντι στους θεατές. Το ίδιο συμβαίνει και στην παράσταση «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς» που συνεχίζει για 5η χρονιά. Σε κάθε παράσταση συμβαίνει αυτό, φυσικά, είτε παρουσιάζεται για πολλά χρόνια είτε είναι καινούρια, αλλά ο θεατής που ακούει ότι μια παράσταση συνεχίζει εδώ και 9 χρόνια όπως συμβαίνει με τους ενόρκους, έρχεται με μεγάλες προσδοκίες να την παρακολουθήσει και είναι ευθύνη μας να μην τον απογοητεύσουμε.
Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη τη φετινή σαιζόν σκηνοθετεί ένα ακόμα έπος της παγκόσμιας λογοτεχνίας τους “Αθλίους”.
«Οι Άθλιοι είναι ένα μεγάλο σε όγκο έργο κι ακόμα μεγαλύτερο σε αξίες και νοήματα. Η παράστασή μας «ακουμπάει» τόσο το νεαρό κοινό όσο και το ενήλικο και νιώθουμε όλοι περήφανοι και ευτυχισμένοι γι’ αυτή τη δημιουργία. Η συγκεκριμένη παράσταση έχει μέσα της πολλή Ψυχή και Πίστη. Έχει Αγάπη, Πάθος, Νοιάξιμο και Εμπιστοσύνη. Αυτά βιώνουμε και αυτά μεταφέρουμε στους θεατές σε κάθε παράσταση μέσα από την υπέροχη πένα του Βίκτωρος Ουγκώ», εξηγεί η κ. Νικολαΐδη.