Eurogroup και Ecofin, με την Γερμανία, να υπογραμμίζει ότι σύμφωνα με τη Eurostat, το δημόσιο χρέος στις χώρες του ευρώ ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 91,4% του ΑΕΠ για το 2022.
Ένα χρόνο πριν η ίδια συζήτηση, μπήκε στην ατζέντα επισήμως όλο το 2023, με καταληκτική ημερομηνία το τέλος της χρονιάς. Εάν δεν υπάρξει απόφαση, τότε αυτομάτως γυρνάμε στο παλιό Σύμφωνο με τους σφικτούς δημοσιονομικούς κανόνες, το οποίο κρίνεται ασύμφορο για χώρες με υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα.
Η Γερμανία δεν θέλει μεγάλες αλλαγές. Δεν επιθυμεί τα διμερή συμβόλαια βάσει των οποίων θα γίνονται διαπραγματεύσεις μεταξύ μιας χώρας-μέλους και της Κομισιόν για να καθοριστεί το δημοσιονομικό μονοπάτι. Το δεύτερο δείχνει να το έχει ήδη καταφέρει. Φαίνεται ότι θα καταφέρει και το πρώτο.
Η Γερμανία έχει μαζί της Λουξεμβούργο, Αυστρία, Τσεχία, Εσθονία, Φινλανδία, Σλοβακία, Σουηδία, Λιθουανία, Λετονία, Σλοβενία και Ολλανδία, που επίσης δεν συμφωνούν με την πρόταση της Κομισιόν και επιθυμούν ισχυρότερους κανόνες. Κάποιες χώρες μάλιστα είναι πιο «σκληροπυρηνικές» από άλλες.
Στον αντίποδα, οι χώρες του Νότου στέκονται στο ότι οι τελευταίες εκτιμήσεις της ΕΚΤ αναφέρουν ότι το χρέος στην ευρωζώνη κυμαίνεται στο 89%, ενώ το 2024 θα υποχωρήσει ελαφρώς στο 88,6%.
Τα χρόνια της πανδημίας και αμέσως μετά ο πόλεμος στην Ουκρανία ουσιαστικά έβαλαν το Σύμφωνο στον πάγο. Η κάθε χώρα έπραττε βάσει των δικών της αναγκών, με αποτέλεσμα πολλά κράτη-μέλη που παραδοσιακά είχαν χαμηλό χρέος, να το αυξήσουν σημαντικά.
Το υψηλότερο χρέος (σε ποσοστά επί τοις εκατό του ΑΕΠ) καταγράφεται στην Ελλάδα με 171%, ενώ ακολουθεί η Ιταλία με 144%. Στη Γερμανία το χρέος δεν υπερβαίνει το 66% του ΑΕΠ.
Ο ESM και η ΕΚΤ κρατούν ανεπισήμως σκληρή στάση. Οι υπερχρεωμένες χώρες τούς ανησυχούν.
Η Ελλάδα μένει ατάραχη άραγε σε όλο αυτό ή τα μέτρα που αλλάζουν καθημερινά είναι το προμήνυμα για όσα θα έρθουν…
Η πιθανή κρίση χρέους, σε περίπτωση που όλες οι χώρες δεν αρχίσουν να εφαρμόζουν τη δημοσιονομική προσαρμογή από το 2024.
Παράλληλα οι κίνδυνο της εξάπλωσης της επιρροής των οίκων αξιολόγησης, οι οποίοι σημειωτέο είχαν κατηγορηθεί ότι προκάλεσαν την κρίση του 2010. Τότε η ΕΕ δεσμεύθηκε να απογαλακτιστεί και να δημιουργήσει έναν δικό της οίκο. Όμως βρισκόμαστε στο 2023 και δεν έγινε τίποτα.
Το βάρος προσπάθησε να σηκώσει ο Υπουργός Οικονομικών κ. Χατζηδάκης γνωρίζοντας τις συζητήσεις και αντιλαμβανόμενος ότι η Ελλάδα, εμμέσως πλην σαφώς, παραμένει σε μια ξεχωριστή κατηγορία. Έτσι διαμηνύει ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να παρεκκλίνει των στόχων της. Έχοντας όμως υπόψη ότι το 2024 καταργείται η γενική ρήτρα διαφυγής, η κυβέρνηση θα κληθεί να μειώσει τις δαπάνες, να αυξήσει τα έσοδα (μέσω φορολόγησης) και να περικόψει one off μέτρα.
Εάν δεν υπάρξει συμφωνία για το νέο Σύμφωνο μέχρι το τέλος του έτους, τότε η χώρα μας θα είναι από τις πρώτες που θα αντιμετωπίσει κινδύνους από την επιστροφή στους παλιούς δημοσιονομικούς κανόνες.