Διπλασιάστηκαν οι εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ προς την Ευρώπη

“L-N-G” γράφει με μεγάλα λευκά γράμματα το μπλε δεξαμενόπλοιο μήκους 300 μέτρων με τις τέσσερις χοντρές λευκές δεξαμενές στο κατάστρωμα, καθώς εξαφανίζεται αργά προς τον ορίζοντα. Το επόμενο πλοίο, με την ονομασία “Alicante”, γεμίζει ήδη την τεράστια δεξαμενή του πριν ξεκινήσει το ταξίδι του προς την Ευρώπη.

Δύο δεξαμενόπλοια φεύγουν από εδώ κάθε μέρα στο Sabine Pass, τη λιμνοθάλασσα που χωρίζει το Τέξας από τη Λουιζιάνα, σύμφωνα με την Handelsblatt. Η μεγαλύτερη αμερικανική εταιρεία υγροποιημένου φυσικού αερίου, η Cheniere, λειτουργεί εδώ τη μονάδα υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Το αέριο φτάνει με αγωγούς από το Τέξας και τη Λουιζιάνα, αλλά και από άλλες πολιτείες όπως η Οκλαχόμα και η Πενσυλβάνια. Στο εργοστάσιο των 345 εκταρίων στον Κόλπο του Μεξικού, ψύχεται στους μείον 161 βαθμούς Κελσίου σε γιγαντιαίες δεξαμενές και έτσι υγροποιείται. Στη συνέχεια συμπιέζεται και μεταφέρεται ως υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) μέσω σωλήνων στα ειδικά δεξαμενόπλοια.

Μετά την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο, ο αριθμός των δεξαμενόπλοιων που εξέρχονται από το Sabine Pass και άλλα λιμάνια στην ακτή του Κόλπου των ΗΠΑ έχει αυξηθεί σημαντικά. Όλο και περισσότερα από αυτά απογειώνονται για την Ευρώπη – πιο πρόσφατα και για τη Γερμανία, όπου η πλωτή μονάδα επαναεριοποίησης στο Wilhelmshaven μπορεί να μετατρέψει το LNG ξανά σε φυσικό αέριο. Οι εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ προς την Ευρώπη έχουν διπλασιαστεί από το 2021 έως το 2022, σύμφωνα με την υπηρεσία δεδομένων εμπορευμάτων Kpler.

Στη Γερμανία, το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο εμποδίζει τους ανθρώπους να παγώσουν και διατηρεί τα εργοστάσια σε λειτουργία. Στις ΗΠΑ, η ισχυρή ζήτηση από την Ευρώπη δίνει νέα πνοή σε μια ολόκληρη περιοχή.

Το Πορτ Άρθουρ γνωρίζει μια μικρή αναγέννηση

Δέκα χιλιόμετρα μακριά, η πόλη Πορτ Άρθουρ έχει ήδη δει νέα ζωή να της δίνει πνοή η πρόσφατη έκρηξη του υγροποιημένου φυσικού αερίου. Οικοδόμοι συναρμολογούν οικοδομικά τετράγωνα σπιτιών στο σχεδόν εγκαταλελειμμένο κέντρο της πόλης. “Οι εταιρείες χτίζουν εκεί γραφεία και διαμερίσματα για τους υπαλλήλους τους”, λέει ο συνταξιούχος εργαζόμενος στο διυλιστήριο Φρεντ Σνάιντερ. Μεγάλωσε στο Πορτ Άρθουρ και τώρα εργάζεται στο “Μουσείο της Ακτής του Κόλπου”.

Εδώ, ο Σνάιντερ διηγείται στους επισκέπτες πώς το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο έκαναν κάποτε την πόλη, όπου γεννήθηκαν διασημότητες όπως η τραγουδίστρια Τζάνις Τζόπλιν ή ο καλλιτέχνης Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ, πλούσια – μέχρι που οι επενδύσεις επιβραδύνθηκαν και η πετρελαϊκή βιομηχανία χρειαζόταν όλο και λιγότερους εργάτες.

“Το Πορτ Άρθουρ βιώνει μια μικρή αναγέννηση με την έκρηξη του υγροποιημένου φυσικού αερίου”, λέει με χαρά ο Σνάιντερ. Υπάρχουν σχέδια για νέα εστιατόρια και κινηματογράφους. “Ακριβώς όπως ήταν όταν ήμουν παιδί εδώ”.

Το κάμπινγκ “Water View RV Resort”, περίπου 20 λεπτά με το αυτοκίνητο από την τοποθεσία της Cheniere, είναι επίσης πλήρως κλεισμένο. Καλοδιατηρημένα τροχόσπιτα Fifth-Wheeler στέκονται εγκαταλελειμμένα- οι ιδιοκτήτες έχουν φύγει για δουλειά. “Όλοι εργάζονται στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο”, λέει ο διευθυντής. Οι εργαζόμενοι στο LNG κερδίζουν μεταξύ 34 και 85 δολαρίων την ώρα, σύμφωνα με το Zip Recruiter – κάτι που είναι σαφώς καλό.

Κατασκευαστικές εργασίες μπορεί να δει κανείς σε όλη την περιοχή. Στους αυτοκινητόδρομους, μεγάλα φορτηγά μεταφέρουν μπουλντόζες, εκσκαφείς και πτυσσόμενους γερανούς. Η Cheniere σχεδιάζει επίσης να επεκτείνει ακόμη περισσότερο τη μονάδα Sabine Pass στο εγγύς μέλλον, προσθέτοντας άλλα 20 εκατομμύρια τόνους υγροποιημένου φυσικού αερίου στη δυναμικότητά της, με αποτέλεσμα το σύνολο να ανέλθει σε 50 εκατομμύρια τόνους ετησίως.

Οι εξαγωγές LNG  ως γεωπολιτικό εργαλείο της αμερικανικής κυβέρνησης

“Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πώς, μετά από τόσες δεκαετίες ανησυχιών για την ενεργειακή εξάρτηση, οι ΗΠΑ είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εξαγωγέας υγροποιημένου φυσικού αερίου και ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς πετρελαίου”, σχολιάζει ο Ντάνιελ Γέργκιν, ιστορικός της ενέργειας και αντιπρόεδρος της S&P Global. “Η Αμερική έχει επιστρέψει στην πιο κυρίαρχη θέση παγκοσμίως στον τομέα της ενέργειας που κατείχε από τη δεκαετία του 1950”.

Φέτος, η υπηρεσία πληροφοριών του Υπουργείου Ενέργειας, Eia, εκτιμά ότι οι εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου θα αυξηθούν κατά άλλο 14%, με το μεγαλύτερο μέρος τους να πηγαίνει στην Ευρώπη.

Για την κυβέρνηση στην Ουάσινγκτον, το LNG έχει γίνει ένα σημαντικό εργαλείο για να κρατήσει τους συμμάχους ενωμένους στη θέση τους έναντι της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν επέτρεψε υψηλότερες εξαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου και νέους τερματικούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου, παρά την πράσινη πολιτική του για το κλίμα.

Μόλις αυτή την εβδομάδα, εγκρίθηκε άλλος ένας τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Πορτ Άρθουρ, ο οποίος θα κατασκευαστεί από τις εταιρείες Sempra Infrastructure και Conoco Phillips. “Η επέκταση του LNG είναι απαραίτητη για την αμερικανική ενεργειακή ασφάλεια”, δήλωσε ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης του Τέξας Greg Abbott. Και θα φέρει περισσότερες “θέσεις εργασίας για τους σκληρά εργαζόμενους Τεξανούς”.

Διευθύνων Σύμβουλος της Cheniere Fusco: “Μην εγκαταλείψετε τους φίλους μας στην Ευρώπη”

Ο Τζακ Φούσκο, ο διευθύνων σύμβουλος της Cheniere, είναι υπερήφανος που πέρυσι έστειλε το 70% των 638 δεξαμενόπλοιων με LNG στην Ευρώπη. Λέει ότι το 2022 ήταν μια “χρονιά που άλλαξε το παιχνίδι” για τον ίδιο. Η ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη τον επηρέασε και προσωπικά, δήλωσε πρόσφατα στη μεγαλύτερη εμπορική έκθεση πετρελαίου και φυσικού αερίου στον κόσμο, την S&P’s Ceraweek, στο Χιούστον του Τέξας. “Ξέρετε, οι γονείς μου ήρθαν εδώ από την Ιταλία. Αισθανθήκαμε επίσης την ηθική υποχρέωση να μην εγκαταλείψουμε τους φίλους μας στην Ευρώπη”.

Τα λόγια ακούγονται με χαρά και από τον Γερμανό υφυπουργό Εξωτερικών Γιοργκ Κούκις, ο οποίος ταξίδεψε στο Χιούστον ειδικά για την έκθεση πετρελαίου: “Χρειαζόμαστε το LNG”, λέει.

Το προηγούμενο έτος, το 60% των εξαγωγών πήγαινε στην Ασία και μόνο το 40% στην Ευρώπη, λέει ο Φούσκο. Τα πράγματα είναι διαφορετικά τώρα. Ο Φούσκο κρατάει το κινητό του τηλέφωνο, όπου μια ζωντανή εφαρμογή παρακολουθεί τα δεξαμενόπλοια της Cheniere: “Υπάρχουν μόνο λίγα που κατευθύνονται προς την Ασία αυτή τη στιγμή”.

Αλλά ο Φούσκο γνωρίζει επίσης ποιος είναι ο λόγος. Γνωρίζει ότι χώρες όπως η Ινδονησία έχουν εν μέρει επιστρέψει στον άνθρακα επειδή τόσα πολλά πλοία εκτρέπονται προς την Ευρώπη – όχι μόνο από αλληλεγγύη, αλλά και επειδή απλώς υπερτερούσαν των ευρωπαϊκών χωρών.

Η ζήτηση για LNG θα παραμείνει επίσης υψηλή στην Ασία, λέει ο Φουσκο – και αντιδρά με υψηλότερη παραγωγή: η Cheniere δεν επεκτείνει μόνο το εργοστάσιο στο Sabine Pass, αλλά και εκείνο στην πετρελαϊκή πόλη Corpus Christi του Τέξας. Και τα πλοία φεύγουν σήμερα και πάλι από το Φρίπορτ, όπου μια τεράστια έκρηξη έκλεισε για μήνες το εργοστάσιο της Cheniere πέρυσι.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η Fusco θέλει να παράγει και να εξάγει περισσότερους από 90 εκατομμύρια τόνους υγροποιημένου φυσικού αερίου ετησίως. “Και κάθε πλοίο μας συνοδεύεται από όλες τις πληροφορίες σχετικά με το επίσημο αποτύπωμα άνθρακα”, διαβεβαιώνει. Για να διατηρήσει τη θέση της ως δύναμη του φυσικού αερίου, το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ συνεργάζεται με τη βιομηχανία για την κατάρτιση περιβαλλοντικών προτύπων για το πιστοποιημένο φυσικό αέριο.

Τα εργοστάσια εισαγωγής γίνονται εργοστάσια εξαγωγής

Στην πορεία, η αμερικανική στρατηγική για το LNG έχει υποστεί μια εκπληκτική μεταμόρφωση. “Οι εγκαταστάσεις της ακτής του Κόλπου προορίζονταν αρχικά για εισαγωγές. Τώρα έχουν μετατραπεί σε εγκαταστάσεις εξαγωγής”, εξηγεί ο Γκρεγκ Έμπελ, διευθύνων σύμβουλος της ειδικής εταιρείας αγωγών Enbridge, η οποία προμηθεύει την Ακτή του Κόλπου στο Τέξας και τη Λουιζιάνα με τα προϊόντα της.

Η Qatar Energy και η Exxon Mobil μετατρέπουν επίσης τον τερματικό σταθμό εισαγωγών Golden Pass σε τερματικό σταθμό εξαγωγών με κόστος δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων, ένα χιλιόμετρο σε απόσταση αναπνοής από τις εγκαταστάσεις της Cheniere στο Sabine Pass.

Στις αρχές του αιώνα, οι Αμερικανοί ήθελαν πάνω απ’ όλα να εισάγουν φυσικό αέριο, όχι να το εξάγουν. Τα εύκολα προσβάσιμα κοιτάσματα φυσικού αερίου είχαν ως επί το πλείστον φτάσει στο τέλος τους. Μετά ήρθε η έκρηξη του fracking, η οποία έκανε τις ΗΠΑ καθαρό εξαγωγέα ενέργειας για πρώτη φορά το 2019.

Αλλά το fracking διολίσθησε σε κρίση, καθώς η ακριβή τεχνολογία δεν απέδωσε λόγω των χαμηλών παγκόσμιων τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το 2020, οι εταιρείες fracking κατέθεσαν κατά σειρά αίτηση πτώχευσης. Μέχρι που η εικόνα άλλαξε και πάλι με το τέλος της πανδημίας του Κόβιντ και την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η ζήτηση και οι τιμές στην παγκόσμια αγορά αυξήθηκαν ραγδαία. Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, τα αμερικανικά κοιτάσματα φυσικού αερίου παρήγαγαν πέρυσι περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα την ημέρα, περισσότερα από ποτέ – και η τάση είναι αυξητική.

Τι θα συμβεί όταν η ζήτηση από την Ευρώπη μειωθεί και πάλι;

“Καθόμαστε πάνω σε πόρους για δεκαετίες που όλοι μας μπορούμε ακόμα να εκμεταλλευτούμε”, προβλέπει ο Νικ ντελ Όσο, διευθύνων σύμβουλος της Chesapeake Energy, μιας εταιρείας που η ίδια κατέθεσε αίτηση για προστασία από την πτώχευση πριν από λιγότερο από τρία χρόνια και αγοράστηκε από ιδιώτες επενδυτές. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ, όπου η λεκάνη Permian βρίσκεται κάτω από το Τέξας και το Νέο Μεξικό. Ο Ντελ Όσο τονίζει ότι υπάρχει επίσης πολύ φυσικό αέριο που μπορεί να βρεθεί στα βορειοανατολικά με το κοίτασμα Marcellus στην Πενσυλβάνια.

Ο Κόρεϊ Προλόγκο, εμπορικός διευθυντής της εταιρείας εφοδιαστικής Trafigura, είναι επίσης πεπεισμένος ότι η έκρηξη του ΥΦΑ θα συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι ο ρόλος του ΥΦΑ θα γίνεται όλο και πιο σημαντικός σε σχέση με το πετρέλαιο. Οι εγκαταστάσεις εξαγωγής πετρελαίου μπορούν επίσης να μετατραπούν σε εγκαταστάσεις εξαγωγής LNG, λέει. “Αυτό συμβαίνει ήδη τώρα και θα το δούμε περισσότερο”.

Και τι θα συμβεί αν η ζήτηση από την Ευρώπη καταρρεύσει και πάλι κάποια στιγμή; Άλλωστε, η ΕΕ ποντάρει στην εναλλακτική ενέργεια και θέλει να γίνει πιο αυτοδύναμη. “Πρέπει να αναρωτηθείτε αν τα δισεκατομμύρια των επενδύσεων αξίζουν τον κόπο, αν οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να δώσουν μακροπρόθεσμες εγγυήσεις αγοράς”, λέει η Ναόμι Μπόνες, διευθύνουσα σύμβουλος της Πρωτοβουλίας για το Φυσικό Αέριο (NGI) στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Ο Κόλιν Γκρούεντινγκ, πρόεδρος του ειδικού αγωγού Enbridge, θεωρεί ότι ο κίνδυνος είναι χαμηλός. “Θα υπάρχει υψηλή ζήτηση παγκοσμίως για μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά για το φυσικό αέριο”, είναι πεπεισμένος. “Και τώρα έχουμε την ηθική ευθύνη να συνεχίσουμε τα δεξαμενόπλοια να πηγαίνουν στην Ευρώπη”.