«Οι αδελφικές σχέσεις Ελλάδος-Αρμενίας παραμένουν ισχυρές και ανεξίτηλες μέσα στον χρόνο. Τέκνα και οι δύο λαοί μας του λαμπρού βυζαντινού πολιτισμού και βιώνοντας τη δοκιμασία της μακραίωνης οθωμανικής δουλείας, που κατέληξε στις πρώτες Γενοκτονίες του 20ού αιώνα στη Μικρά Ασία, μπορώ να πω ότι μας ενώνουν δεσμοί αίματος. Αλλά και σήμερα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τα ίδια ιδεώδη, την επικράτηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των αρχών του ανθρωπισμού έναντι της κοινής απειλής, του νέο-οθωμανικού αναθεωρητισμού».
Τα παραπάνω τόνισε ο Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος, στη συνάντησή του με αντιπροσωπεία της Εθνοσυνέλευσης της Αρμενίας, η οποία επισκέφθηκε τη Βουλή των Ελλήνων στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Έργου Διδυμοποίησης της Βουλής των Ελλήνων με το Κοινοβούλιο της Αρμενίας.
Πρόκειται για πρό-γραμμα διετούς διάρκειας, που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με στόχο την ενί-σχυση της αρμενικής Βουλής, μέσω παροχής τεχνογνωσίας επί των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, στο οποίο, εκτός της Βουλής των Ελλήνων, συμμετέχει και το Κοινοβούλιο της Ιταλίας.
Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος αναφέρθηκε αναλυτικά στις δράσεις της ΔΣΟ -ιδρυτικό μέλος της οποίας είναι και η Αρμενία- για την προστασία του χριστιανικού πληθυσμού της Μέσης Ανατολής και την ενίσχυση των χριστιανικών άξιων και παραδόσεων στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα στάθηκε στο σοβαρό ζή-τημα της καταστροφής ή αλλοίωσης του χαρακτήρα των χριστιανικών μνημείων, επισημαίνοντας ότι «δεν έχουμε το δικαίωμα να κλείσουμε τα μάτια σε αυθαίρετες ενέργειες όπως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος, που έπραξε η τουρκική ηγεσία.
Θα συνεχίσουμε να υπενθυμίζουμε στη διεθνή κοινότητα την υποχρέωσή της να επαναφέρει την Άγκυρα σε τάξη. Αλλά και εν γένει ανάλογες ενέρ-γειες, που εντάσσονται σε μια πολιτική “γενοκτονίας της μνήμης” είναι απόλυτα καταδικαστέες. Αυτό αφορά επίσης τις καταστροφές σε ορθόδοξους ναούς στην κατεχόμενη Κύπρο, σε χριστιανικά μνη-μεία στη Συρία, όπου βρίσκεται ο κατοχικός τουρκικός στρατός, στο Κοσσυφοπέδιο και Μετόχι, και βεβαίως στο Ναγκόρνο Καραμπάχ».