Ο Σταύρος Παπαντωνίου αρθρογράφος της Καθημερινής, Πολιτικός Συντάκτης με την καθιερωμένη στήλη Θεωρείο, έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση σε προσωπικό του λογαριασμό στα social media που δεν απέχει από την πραγματικότητα. Αντιθέτως εκφράζει μια αρκετά μεγάλη μερίδα πολιτών οι οποίοι βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση της ανασφάλειας σε ότι έχει να κάνει με την υγεία τους και τον εμβολιασμό. Επίσης μπορεί να μην έχουν την διαύγεια και το λόγο του Σταύρου για να πουν όσα θα έπρεπε σε όσους τους κουνάνε το δάχτυλο με τρόπο απρεπή.
Το κείμενο της ανάρτησης του Σταύρου Παπαντωνίου:
” Όταν πήγα να κάνω το εμβόλιο, έκανα μια ασυναίσθητη κίνηση που δεν κάνω συχνά, πριν με τρυπήσει : σταυροκοπήθηκα. Η νοσοκόμα γύρισε εμφανώς με αγένεια και με ειρωνικό και εξυπνακίστικο ύφος με ρώτησε γιατί το κάνω, σαν να μου έλεγε δεν εμπιστεύεσαι την επιστήμη.
Ενοχλήθηκα από το ύφος της, αλλά δεν της απάντησα ανάλογα. Προφανώς και εμπιστεύομαι την επιστήμη για αυτό και ήμουν εκεί. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν έμφυτες ανθρώπινες φοβίες και ανασφάλειες.
Δεν πήγα να κάνω το εμβόλιο “πανηγυρίζοντας”. Αλλά το έκανα βάζοντας την λογική, τις πιθανότητες και την συλλογική ευθύνη που μου αναλογεί ως άτομο, πάνω από τις ανθρώπινες ανασφάλειες. Υπάρχει πολύς κόσμος σαν εμένα. Θεωρώ μάλιστα πως είναι πλειονότητα. Οι χαζοχαρούμενοι από τη μια και οι επαγγελματίες ψεκασμένοι από την άλλη είναι σαφώς οι λιγότεροι. Ο μέσος φυσιολογικός άνθρωπος είτε έκανε ήδη το εμβόλιο “επειδή πρέπει”, είτε δεν το έχει κάνει ακόμα επειδή φοβάται, αλλά σκέφτεται να το κάνει. Αυτός ο κόσμος πρέπει να πειστεί από εδώ και στο εξής. Που έχει εύλογες απορίες. Έχει κυρίως ανθρώπινες φοβίες. Και έχει βεβαίως, επειδή σε Δημοκρατία ζούμε, το δικαίωμα της επιλογής για το “τι θα κάνει στο σώμα του” για να χρησιμοποιήσω μια αγαπημένη φράση των φιλελεύθερων.
Αυτή η κατηγορία δεν είναι ούτε “ψέκες”. ούτε τρελοί, ούτε αξίζουν την περιφρόνηση κανενός. Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια. Ανάλυση και απαντήσεις.
Και κυρίως δεν χρειάζεται να τους κουνάει κανείς το δάχτυλο. Αν κάποιος θεωρεί πως βρίζοντας κάποιον που δεν έχει εμβολιαστεί θα τον πείσει να το κάνει – που είναι και ο στόχος- τότε πάω πάσο.
Δεν θέλω καν να σχολιάσω απίστευτες φρικαλέοτητες που έχω διαβάσει περί μη περίθαλψης ανεμβολίαστων. Δεν καταλαβαίνουν την φρίκη που εκστομίζουν όσοι τα λένε. Δεν καταλαβαίνουν πως με το ίδιο σκεπτικό θα πρέπει να αφήσουμε να πεθάνει στο δρόμο όποιος τράκαρε υπερβαίνοντας το όριο ταχύτητας ή να πνιγεί όποιος ήθελε να κολυμπήσει με πολλά μποφόρ.
Ευτυχώς ζούμε σε Δυτική Δημοκρατία και όχι σε Ανατολική Δικτατορία.
Ψυχραιμία λοιπόν. Ο δρόμος είναι μακρύς, όπως φαίνεται, μέχρι να ξεπεράσουμε οριστικά αυτή την κρίση.
Χρειάζεται υπομονή και επένδυση στην πειθώ. Για όσους αγαπούν την ελληνική ιστορία, η Πειθώ που είναι τέχνη εδώ ανακαλύφθηκε.
Ο Αριστοτέλης είχε πει πως τρεις είναι οι τρόποι για να πείσεις κάποιον: μέσω του χαρακτήρα του ρήτορα, μέσω της διάθεσης που δημιουργεί στην ψυχή του ακροατή και τέλος και κυριότερα με τα αποδεικτικά επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να πείσουν.
Αυτός είναι ο μόνος και πιο αποτελεσματικός δρόμος για να επιτευχθεί ο συλλογικός στόχος και να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι η αύξηση των εμβολιασμών. Οτιδήποτε άλλο δεν προσφέρει αυτήν την ώρα καλές υπηρεσίες”.
