 η οποία κατασκευάστηκε με σκοπό να εκμεταλλευτεί τις εμπορικές σε μικρές αποστάσεις κατά τον Α' ...){kind=link}
Μία τρικάταρτη βοηθητική σκούνα (γολέτα) η οποία κατασκευάστηκε με σκοπό να εκμεταλλευτεί τις εμπορικές σε μικρές αποστάσεις κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πρόκειται να αποσυναρμολογηθεί, ύστερα από απόφαση των Εθνικών Μουσείων του Λίβερπουλ. Η συγκεκριμένη σκούνα ήταν ιδιαίτερα γνωστή για τα 40 χρόνια υπηρεσίας στη Θάλασσα της Ιρλανδίας, αλλά το κόστος αποκατάστασής της και συντήρησης κρίθηκε μη βιώσιμο.
«Το Διοικητικό Συμβούλιο των Εθνικών Μουσείων του Λίβερπουλ ενέκρινε την αποδόμηση του De Wadden», ανακοινώθηκε στις 3 Μαΐου. Οι αρχές αφού συμβουλεύτηκαν μια ευρεία ομάδα ειδικών, πρόσφεραν το σκάφος για μεταφορά σε άλλα μουσεία. Ενώ έλαβαν αρκετές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος από άτομα και οργανισμούς, διαπιστώθηκε ότι καμία από τις προτάσεις δεν ήταν «συμβατή» με τους όρους. Το συμβούλιο τότε κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μεταφορά δεν ήταν μία εφικτή επιλογή και η διάλυσή της ήταν η μόνη επιλογή.
Η ιστορία του
Το De Wadden κατασκευάστηκε το 1917 στην Ολλανδία και είχε μήκος 36 μέτρα με χαλύβδινο κύτος και ένα μόνο κατάστρωμα. Σκοπός της κατασκευής του ήταν οι πολύ κερδοφόρες εμπορικές συνθήκες που δημιουργήθηκαν από την ολλανδική ουδετερότητα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1922 πωλήθηκε σε έναν Ιρλανδό επιχειρηματία και τα επόμενα 39 χρόνια μετέφερε χύδην φορτία όπως σιτηρά, πορσελάνη, ορυκτά μεταλλεύματα και άνθρακα από το Λίβερπουλ και την περιοχή του ποταμού Mersey σε διάφορα ιρλανδικά λιμάνια.
Το σκάφος είχε έναν μικρό κινητήρα και σχεδόν πάντα λειτουργούσε με συνδυασμό πανιού και μηχανής. Ως μηχανοκίνητη σκούνα, είχε επίπεδο πυθμένα και ρηχό βύθισμα που μεγιστοποιούσε τη χωρητικότητα φορτίου και της έδινε τη δυνατότητα να μπαίνει σε μικρά λιμάνια.
Τη δεκαετία του 1960 το De Wadden πουλήθηκε με προορισμό τη Σκωτία. Ο ρόλος του για τα επόμενα 20 χρόνια κυμαινόταν από τη μεταφορά άμμου έως τη μεταφορά εξοπλισμού για ψάρεμα. Το 1984 αποκτήθηκε από το Ναυτικό Μουσείο Merseyside και τοποθετήθηκε στη δεξαμενή Canning Graving Docks το 1987 όπου και παραμένει μέχρι σήμερα. Τη δεκαετία του 1990 πραγματοποιούνταν περιηγήσεις και εκπαιδευτικές εκδρομές.
Εκτεθειμένο στις καιρικές συνθήκες, το μουσείο ανέφερε πως έγινε όλο και πιο απαραίτητο να σκεφτεί κανείς το μακροπρόθεσμο μέλλον του De Wadden. Πραγματοποιήθηκε μια μελέτη σκοπιμότητας και σύμφωνα με το συμβούλιο του μουσείου έδειξε ότι το κόστος επισκευής του σκάφους και η συνεχής συντήρηση ήταν «μη βιώσιμα».