Ο 77χρονος ομογενής Νίκος Ανδριανάκος, δεν είναι μόνο ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες στην Αυστραλία αλλά και ένας από τους «λίγους», γνήσιους και αυθεντικούς ανθρώπους που έχει να επιδείξει η πρώτη γενιά Ελλήνων μεταναστών.
Γεννημένος στις 24 Νοεμβρίου 1943, στο Πικέρνι της Τρίπολης Αρκαδίας, ο γιος του Απόστολου και της Βασιλικής ήταν μόλις 22 ετών όταν αποφάσισε να φύγει από την πατρίδα για να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στην Αυστραλία.
«Θυμάμαι ήταν 1965-1966 και είχα πάει στο στρατό αλλά όταν τελείωσα τη θητεία μου και επέστρεψα στο χωριό μου που τόσο αγαπούσα και λαχταρούσα, μετά λύπης διαπίστωσα πως όλοι οι συνομήλικοι μου, αγόρια και κορίτσια είχαν εγκαταλείψει τον τόπο αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στην Αμερική, την Αυστραλία και τον Καναδά. Όλα είχαν κυριολεκτικά ρημάξει» θυμάται ο κ. Νίκος ο οποίος δηλώνει στο neoskosmos.com πολύ περήφανος για την καταγωγή του και έως και σήμερα δεν χάνει την ευκαιρία να ταξιδεύει στην πατρίδα.
Από την Τρίπολη, στην Αυστραλία
Ο νεαρός τότε Νίκος επιβιβάστηκε στο πλοίο «Πατρίς» για να δοκιμάσει την τύχη του στην «γη της επαγγελίας» ομολογώντας πως από εκείνη την στιγμή διατηρούσε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του την σκέψη πως η ζωή είναι και λίγο τύχη και πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Σε αντίθεση με πολλούς Έλληνες εκείνης της εποχής που δεν φαίνεται να συνήθισαν την Αυστραλία, ο κ. Νίκος αγάπησε τον νέο τόπο που γνώρισε.
«Ομολογώ πως ανήκω σε εκείνους που είδαν την Αυστραλία με καλό μάτι. Μάλιστα, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευλογημένο όχι μόνο λόγω των όσων απέκτησα αργότερα αλλά και από κοινωνική άποψη αφού όταν έφτασα εδώ (στην Αυστραλία) βρήκα φίλους και γνωστούς από τον τόπο μου και αμέσως όλοι μαζί γίναμε μια μεγάλη παρέα γεγονός που έκανε σίγουρα την ξενιτιά πιο υποφερτή. Από την άλλη, θεωρώ πως και εργασιακά στάθηκα τυχερός γιατί με το που πάτησα το πόδι μου εδώ ξεκίνησα σχεδόν αμέσως να εργάζομαι στην αυτοκινητοβιομηχανία General Motors Holden, έπειτα οδηγός σε γερανό και σε hotels τα βράδια για να μαζέψω ένα γερό κομπόδεμα ώστε να μπορέσω να προκόψω», λέει ο κ. Νίκος ο οποίος δύο μήνες μετά την άφιξη του αποφάσισε να παντρευτεί την αγαπημένη του σύζυγο …. με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά.
Η μεγάλη ευκαιρία
Ο κ. Νίκος για πολλά χρόνια έκανε διάφορες δουλειές για να μην λείψει τίποτα στην οικογένεια και τα παιδιά του.
Θεωρεί το 1973 σταθμό στην ζωή του αφού, και ενώ εργάζονταν σε βενζινάδικο ομογενούς για τριάμισι χρόνια, συνειδητοποίησε πως αγαπούσε αυτή την δουλειά και έβαλε στόχο να νοικιάσει το πρώτο του βενζινάδικο.
Τελικά επειδή δεν μπορούσε οικονομικά να ανταπεξέλθει μόνος του αποφάσισε να συνεταιριστεί με τον κουνιάδο του, και μαζί να μπουν στον χώρο των επιχειρήσεων αγοράζοντας το πρώτο πρατήριο βενζίνης. Από το 1981 και έπειτα ο κ. Νίκος κατάφερε σταδιακά να πάρει στην κατοχή του 56 πρατήρια βενζίνης στην πόλη της Μελβούρνης και να γίνει έτσι ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες της Αυστραλίας.
Ο δραστήριος επιχειρηματίας τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται όχι μόνο στις επιχειρήσεις πρατηρίων αλλά και στον χώρο των ακινήτων και επενδύσεων, στην Βικτώρια, την Βρισβάνη και την Νότια Αυστραλία που υπεραγαπά γιατί όπως λέει του θυμίζει τον τόπο του που λατρεύει και λησμονεί.
Ο 77χρονος επιχειρηματίας πρόσφατα έχασε την πολυαγαπημένη του σύζυγο και πλέον έχει αφοσιωθεί στα παιδιά, τα έντεκα εγγόνια του που υπεραγαπά και τους λιγοστούς φίλους του που συναντά συχνά πυκνά στην Μελβούρνη αλλά και πίσω στην πατρίδα την οποία από το 1975 μέχρι σήμερα έχει επισκεφθεί πάνω από 60 φορές. Ταυτόχρονα δεν ξεχνά ποτέ την ομογένεια και με δωρεές φροντίζει πάντα να στηρίζει πρωτοβουλίες που αφορούν την ελληνική κοινότητα, την ελληνική κουλτούρα και την ελληνική μας γλώσσα.