Οταν ο Εμανουέλε Κριαλέζε περιέγραφε την νέα του ταινία ως αυτοβιογραφική, πριν την προβολή της στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ της Βενετίας, ελάχιστοι φανταζόντουσαν πόσο αυτοβιογραφική μπορεί να είναι αυτή η ιστορία ενός έφηβου κοριτσιού που θέλει να είναι αγόρι, στην Ρώμη της δεκαετίας του ‘70. Όμως η ιστορία της Αντριάνα που θέλει να την φωνάζουν Αντρέα, που φορά μόνο αγορίστικα ρούχα είναι η ιστορία του Κριαλέζε, ο οποίος όπως με όχημα την ταινία του αποκάλυψε σε όλους, είχε κι εκείνος γεννηθεί κορίτσι.
Και κάπως έτσι το φιλμ αποκτά ένα μεγαλύτερο μερίδιο αλήθειας και βαρύτητας, προσθέτοντας ένα δεύτερο επίπεδο συγκίνησης, στην συνήθως συγκρατημένα δραματική αν και μελαγχολική ακόμη και στις πιο χιουμοριστικές στιγμές της ατμόσφαιρα της. Ο Κριαλέζε αφηγείται την ιστορία μιας μεγαλοαστικής οικογένειας στην Ρώμη, στην οποία η αγάπη ανάμεσα στους γονείς έχει στεγνώσει εδώ και χρόνια αλλά η αγάπη ανάμεσα στην μητέρα και τα παιδιά της, είναι ζωντανή και γεμάτη χυμούς.