Σύμφωνα με ανθρώπους της αγοράς και συγκεκριμένα της εστίασης, αυτήν τη στιγμή τέσσερις είναι οι παράγοντες που δοκιμάζουν τα τελευταία όρια αντοχών του κλάδου, μετά το σοκ της πανδημίας:
Το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος, που αποτελεί βασικό στοιχείο του κόστους παραγωγής.
Ήδη, από τον Ιούλιο, επιχειρήσεις του κλάδου είδαν τους λογαριασμούς τους να αυξάνονται ως και 100% και το γεγονός ότι η τιμή του φυσικού αερίου, που επηρεάζει τις χονδρικές τιμές, θα συνεχίσει τον ανήφορο, ο προβληματισμός είναι έντονος.
Το κόστος των πρώτων υλών, το οποίο κατά μέσο όρο φτάνει, αν δεν ξεπερνά, το 30%. Αλεύρια, βούτυρα, ζάχαρη, λάδια δίνουν τον τόνο, χωρίς να υπολείπονται οι υπόλοιπες πρώτες ύλες.
Το κόστος της συσκευασίας των προϊόντων. Πρόκειται για πρόβλημα που θα επιβαρύνει υπέρμετρα το take away και μάλλον έχει υποτιμηθεί ως τώρα. Σε έναν καφέ που σήμερα κοστίζει 1,80 ευρώ, τα 0,40 ευρώ είναι το κόστος για το πλαστικό ποτήρι, το καπάκι, το καλαμάκι. Με την κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης και την αντικατάσταση τους από χαρτί ή άλλα «φιλικά» υλικά, το κόστος υπολογίζεται ότι θα φτάσει στο 1,20 ευρώ και είναι προφανές τι σημαίνει αυτό για την τελική τιμή του προϊόντος, το οποίο λίαν συντόμως θα πάρει και αύξηση γύρω στο 20% λόγω διεθνών τιμών.
Τη Δευτέρα, τα μικρά αρτοποιεία έχουν προαναγγείλει ότι θα περάσουν οι πρώτες αυξήσεις στο ψωμί. Πρόκειται για αυξήσεις γύρω στο 20%, χωρίς να είναι ακόμα σαφές αν κάποιοι θα προχωρήσουν και σε αυξήσεις σε άλλα αρτοσκευάσματα, παρά το ότι είναι κοινή διαπίστωση ότι η δύσκολη συγκυρία για χιλιάδες νοικοκυριά δεν επιτρέπει τέτοιου είδους κινήσεις. Μεγάλες αλυσίδες του κλάδου φαίνεται ότι θα τηρήσουν στάση αναμονής για 1-2 μήνες ακόμα, ανάλογα με τις ταμειακές τους αντοχές, απορροφώντας το αυξημένο κόστος παραγωγής και περιμένοντας αφενός τις κινήσεις που έχει προαναγγείλει η κυβέρνηση αφετέρου τις εξελίξεις στις διεθνείς τιμές των πρώτων υλών.