Άργησε, αλλά τελικά ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ μεγάλων και γνωστών αλυσίδων που παράγουν μαζικά προϊόντα αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής και των χιλιάδων παραδοσιακών επιχειρήσεων του κλάδου.
Αλυσιδωτές αντιδράσεις προκάλεσε ήδη με την πρώτη εμφάνιση η νεοσύστατη Ένωση Επιχειρήσεων Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής (ΕΕΠΑΖ).
Η Ένωση αυτή ιδρύθηκε από εκπροσώπους επώνυμων αλυσίδων και μεγάλων προμηθευτών του κλάδου και εκπροσωπεί συνολικά πάνω από 300 καταστήματα με 5.000 εργαζόμενους.
Ιδρυτικά μέλη είναι μεταξύ άλλων οι επιχειρήσεις Φούρνοι Βενέτη, Tερκενλής, Oικογένεια Στεργίου, Paul, Αρτόπολις.
Στα βασικά τους αιτήματα είναι η ένταξη του ελληνικού αρτοποιείου και ζαχαροπλαστείου στα προστατευόμενα επαγγέλματα.
Μεταξύ άλλων ζητούν την απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης, καθώς και «γενναία ρύθμιση για τη στήριξη των επιχειρήσεων του κλάδου έναντι του υπέρογκου κόστους ενέργειας, που απειλεί τη βιωσιμότητά τους και πιέζει ανοδικά τις τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης».
Πέραν αυτών, το…ζουμί ίσως βρίσκεται παρακάτω.
Στις προτάσεις τους περιλαμβάνονται και εργασιακά ζητήματα, όπως η οριστική ρύθμιση για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε έξι ημέρες την εβδομάδα και – προσέξτε αυτό ιδιαίτερα – «η διευκόλυνση της εισαγωγής εργαζομένων από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής για την κάλυψη των πολλών κενών θέσεων εργασίας στον κλάδο»!
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι Ομοσπονδίες Αρτοποιών και Επαγγελματοβιοτεχνών-Ζαχαροπλαστών Ελλάδας (ΟΑΕ και ΟΕΖΕ), αντέδρασαν έντονα και επισημαίνουν ότι τα προτεινόμενα από τη νέα Ένωση, εξυπηρετούν πρακτικά μόνο τις μεγάλες αλυσίδες-franchise.